Boulevard (2004)

Poeslieve voorstelling over een jager die een vrouw vangt en boer wordt. Onder een grote boom in het park spelen de acteurs met een ontwapenend gebrek aan cynisme. Ook een bijdetijdse voorstelling: èn een dier op het podium (geit), èn er wordt iets uitgedeeld (een zonnehoedje van papier),èn er is eten (brood met geitenkaas en wijn na afloop).

Voor en na de voorstelling wordt het publiek aangemoedigd vooral Van der Laan een kaartje te sturen B&D in het bestel te houden. Tussen in een mooie melancholieke voorstelling over de onstopbare liefde voor theater en de magie van de verbeeldingskracht. Het viel prachtig op zijn plek. Ik hoop dat B&D ook gewoon nog vijf jaar doorgaat met theater te maken. Gewei voor spel en mooie geluiden, tomaatje voor de soms lelijke sound van opgenomen geluid.

Leuke voorstelling, een mooie voorstelling van twee vertederende heren, met veel humor en taalgrappen in een mooi decor.
De moeite waard! Voor nu en in de toekomst. Gaan zien dus.

Schitterende muzikale reis in een uur en een kwartier, begeleid door inspirerende beelden. Goud waard.
mvg

Ik snap niet goed waarom iedereen zo lyrisch is over deze voorstelling. Innemende Belg hoor, daar niet van, maar voor mij bleef Geert Hautekiet een straatmuzikant met een verhaaltje.

Weer een leuke, spectaculaire voorstelling. Lachen, meedoen, tv en je waant je, als je aan de goeie kant staat, zeker in het Walhalla.
Zeker een aanrader voor een gezellige, lache- avond

Wat een ontzettend slechte voorstelling. The Lunatics hebben het altijd moeten hebben van het grote gebaar en dat gaat hopeloos mis als ineens de intimiteit wordt opgezocht. Goedkoop effectbejag, slechte dans en inhoudsloze slapstick. Een gemiste kans met zo’n prachtige lokatie!

De muziek verwoordde op een intense wijze de pelgrimstocht naar Santiago, de voetstappen door het lege landschap waren intens voelbaar. Soms waren deze stappen lichtvoetig, soms torste de voeten de zwaarte van elke stap mee.
Alleen was het jammer dat de videobeelden iets te dominant waren, vooral de beelden van een voortrazende auto leide af waardoor ik minder kon genieten van de prachtig opgebouwde muzikale compositie.

Het Belgische gezelschap De Ondernemeing speelt dit humoristische leerstuk in het Heempark, een mooie buitenlocatie waar in een beschermd natuurgebied aan biotoopontwikkeling wordt gedaan. Onder een grote zomereik speelt het simpele verhaal zich over een jager die een vrouw rooft en vervolgens boer woont. Een filmsecnario van Marcel Pagnol naar een kort verhaal van Jean Giono is door Kris van Trier en Waas Gramser schitterend bewerkt in een Vlaams dat bol staat van de gallicismen dat woord voor woord intrigeert en prettig verstaanbaar wordt gespeeld. Het publiek zit op een prachtige houten tribune en leeft volop mee. Het slot van de voorstelling is een gezamenlijke maaltijd van gezelschap en publiek met biologische brood, geitenkaas, confiture en vruchtenwijn. Sfeervol, meeslepend theater dat inhoudelijk tot in de puntjes klopt.

Leuk effect, je zit onder de danser en kan het voeten(-en rolwerk) goed bekijken door het doorzichtige podium. Ik zat een beetje in een parfum reclame; mooie jongens en meisjes doen een aantrekkings en afstoot dansje, de zon schijnt en er klinkt mooie klassiekachtige muziek. De groep na mij had een ander stukje, iets wild gepassioneerds met flamenco geluiden en een stuk meer bloot, wat volgens mij heel mooi moet plakken op de doorschijnende vloer.

Het is dat ik fatsoenlijk ben opgevoed want anders was ik weggelopen. Vanaf het eerste moment greep het mij in het geheel niet terwijl dit bij eerdere voorstellingen van de Lunatics wel het geval was. Als je ditmaal net zoals ik met typische Lunatics verwachtingen een kaartje koopt dan ben ik zeer teleurgesteld. Lunatics: als jullie weer mogen komen volgend jaar maak dan gebruik van de prachtige lokatie en maak er een echt spektakel van zoals jullie in het verleden hebben laten zien.

Ondanks het feit dat wij van deze schitterende spetterende dansshow alleen een zijaanzicht hebben gezien heeft het een enorme indruk op ons achtergelaten. Maar toch was dit de domper van de dag toen wij zagen dat de vrouwen zeer mooie passende jurken aan hadden zodat een onderaanzicht een prachtige traktatie geweest zou zijn.BOINGGGGGGGG.morgen nog een dag!:)Wouter en Mart

Prachtige muziek, uitgevoerd door een goed op elkaar ingespeeld orkest en een mooi “pelgrimskoor”. Jammer dat de dia/videobeelden flink afbreuk deden aan het geheel. De pelgrimsweg naar Santiago bestaat niet, zoals vertoond, uit grote stukken Belgische autosnelweg. Dat is niet de sfeer van de pelgrimstocht.Deze”wegbeelden”flankeren op het scherm losse opnamen van vervallen huizen, kerken en andere opmerkelijkheden langs de route en werden soms op hun kop vertoond, wat nogal aanstellerig en hinderlijk is.
Met een betere videoproductie is hier iets veel mooiers te maken.

Ja, ik wil!

De Koreaanse koorddanser die zich beweegt in een 1300 honderd jaar oude traditie is een ware publieksbespeler. Hij wordt begeleid door typische Koreaanse muziek en hij vertelt tijdens zijn evenwichtskunst honderd uit, charmant vertaald in het Engels door een assistente. Jammer dat hij soms kiest voor plat populisme, zoals een vergelijking van zijn zwevende high kicks boven het hoofd met de voetbaltrucs van Dennis Bergkamp. Desalniettemin een echt festivalspektakel dat als gratis voorstelling een groot en breed publiek een drempel over helpt.

Prachtige voorstelling in prachtige omgeving. Vol romantiek. Vlaamse taal maakt het nog mooier.

Diepbedroevend treurig gedoe. Het verhaal in de boulevardkrant beloofde heel wat. Ik vond mezelf een echte lunatic om de hele voorstelling door te maken. Ik had het idee dat ik een paar weggelopen clienten van een psychiatrische instelling was tegengekomen. Dit is geen theater, dit is geldklopperij. Bah, ik hoop dat jullie het een volgende keer beter doen. wat mij betreft is Lunatic exit!!!

Laika heeft het(zomer)festival gevoel helemaal begrepen. Knalrode(!)tshirts, blouses en ‘aziatisch’ geinspireerde jurk. Keukenschorten en sloofjes waar de metroman van tegenwoordig best in gezien wil worden (bijpassend bij de net op de markt gebrachte krijtstreep zwembroek). Muziek, improvisatie, groene drankjes en eten. Laat het strand en de terassen met rose maar voor wat het is, dit is dé hotspot van deze zomer. Kijk, luister en geniet. Wat zijn kokende mannen toch sexy.

Een geweldige beleving!
Inventief, creatief en erg goed gebruik gemaakt van de locatie. Gedurende de hele voorstelling word je geleid door verschillende ruimtes met diverse sferen, geluiden en bewegingen. Onderga het!

Belgisch in de goede zin van het woord. Heerlijk eten, alles ziet er prachtig uit, de mannen zijn sexy en de vrouw heeft een broek aan met een jurk erover. Daarbij een soort John Zorn-achtige jazz. Prachtige maaltijd, supergeluid, heerlijke geuren en zitten op Fats Domino of een Varagram, geweien. Tomaat voor de boeren naast ons die niks durfde te eten, het was heerlijk.

een hele leuke avond en we hebben genoten van deze groep jonge dansers. wat een kracht, energie, humor en fantastisch bewegen. Bravo!!!!!

Ik heb bewondering voor het experiment om steeds op (een) locatie een voorstelling te realiseren. Mijn belevenis bij de Moerasdraak op de historische plaats waar Frederik Hendrik in 1629 Den Bosch “bevrijdde” (overviel dus eigenlijk, geschiedkundig afhankelijk van je woonplaats in NL), was goed, maar ook kritisch. In mijn beleving waren de drie actes (aanval, verdediging, overgave) goed geensceneerd, maar miste in het laatste bedrijf het feit dat Den Bosch helemaal niet “Bevrijd” wenste te worden. Desalniettemin een goede voorstelling met historisch besef, op de juiste historische plaats (Frederik Hendrik bouwde de Citadel - waar de voorstelling was- om na zijn verovering de stad te kunnen bestoken. Gedurfd en goed.

Theater over Almere, yeah. Sommige monologen zijn erg raak, maar soms worden de personages een beetje kunstmatig. En het einde is wel erg feelgood. Toch een goede voorstelling, lekker gespeeld en laat die Marcel Roelfsema maar vaker stukken schrijven.

Een innemende voorstelling. Je zou hem kunnen interpreteren als een Wittgensteiniaans manifest vóór de semiotiek, maar dat kan ik nu niet uitleggen. En als het niet gaat, dan gaat het niet. Dat is de Gouden Regel.

Wat een prachtige, dynamische choreografie. Inhoudelijk ook zeker een interessant onderwerp voor jongeren (uitgevoerd door jongeren)om een voorstelling mee te maken, vandaar de 2 geweien. Ik geloof ook in de integriteit van de dansers. Het is alleen zo jammer dat veel dansers naar mijn idee op spelgebied tekort komen. De stukken waarin de @ngsten van de dansers gesitueerd worden komen dan ook wat nep over. Er wordt smierderig gespeeld met het publiek en in de filmpjes (die meer beeld zouden moeten geven van de ‘mensen’ op de vloer) verliezen de dansers hun geloofwaardigheid. Is er überhaubt sprake van spelcoaching? Jammer dat er voornamelijk een ‘grijs’ publiek zat, want ik geloof dat deze voorsteling middelbare scholieren zeker kan raken/aanspreken.. Gelukkig spelen ze ook op Lowlands. Daar nog maar een keer kijken. Hopelijk staan ze daar meer in hun element…
Ik ben heel benieuwd hoe anderen hier tegen aan kijken. Ik kom namelijk uit de theaterhoek en kijk vooral naar spel. Dansliefhebbers: Hoe kijken jullie naar @ngst?

Geweldige dans door enthousiaste groep. Mooie mix van stijlen. Bruisend van energie. Happy Happy Joy Joy!

In het decor van de jonge nacht in de Bosche Broek, waar het publiek een plek zoekt in het gras van de dijk voor een spektakel met geluid, water, vuur en techniek. Ten prooi gevallen aan de stekende insecten volgden we ademloos de handelingen voor het oprichten van de instalatie met als climax een knap stukje acrobatiek.
Indrukwekkend.

Prachtige voorstelling met veel dynamiek en enthousiasme gebracht. Mooi om jonge mensen op het toneel zo aan het werk te kunnen zien. Een thema dat raakt, waarin zowle jongeren als ouderen veel zullen herkennen. De moeite van het zien waard!

Genoten van de voorstelling “Nagras” van de vlaamse toneelgroep “De Onderneming”. Het stuk speelt zich af in de open lucht in het fraaie Heempark aan de Zuiderplas aan de rand van Den Bosch. Het park is teven “foyer”: banken en lange tafels staan er onder schaduwrijke bomen en tussen het struikgewas. Wachtende op de aanvang drink je hier een koel glas water of een glaasje rode wijn. Het speelveld is onder een oude eik en je zit op een halfronde tribune die door de groep zelf is gemaakt. Dit ambachtelijke vind je ook terug in het toneelspel en de vindingrijkheid waarmee de eenvoudige rekwisieten het stuk ondersteunen, inclusief de geit Caroline.Plaats van handeling is het onherbergzame berggebied boven Marseille, waar de dorpen tot onbewoonde spookdorpjes vervallen. Jager Gedemus “vangt”de vrouw van een voorbijtrekkende scharensliep en probeert met haar een bestaan als boer op te bouwen. Zij gaan graan verbouwen, waarmee zij hun eigen brood bakken. De slotzin van het soms hilarische en in sappig vlaams gespeelde stuk is “Laten we gaan eten”, waarna alle toehoorders samen met de spelers plaatsnemen aan de inmiddels gedekte tafels in het park en genieten van een maaltijd met boerenbrood, geitenkaas, eigengemaakte confituur en vruchtenwijn. Een schitterende arcadische ervaring!

Wat voelen wij ons belazerd. The Lunatics hebben afgedaan door op een unieke locatie mensen te lokken en dan een dergelijke slechte uitvoering te maken. Ik adviseer de organisatie deze voorstelling direct van het programma te verwijderen zodat niet nog meer bezoekers zo teleurgesteld worden.

De dansers van de Spaanse groep Producciones Imperdibles (= niet te verliezen producties) spelen drie verschillende mini-balletvoorstellingen van telkens 8 minuten op een glazen podium. Daaronder staan een stuk of dertig ligstoelen, van waaruit de bezoekers tegen kruis en voetenwerk van de dansers aankijken. Dat kost dan wel 2 euro.Je kunt ook om het podium heen gaan staan en dan is het gratis.Er is een flamenco-achtige act en de twee andere stukken zijn wat algemener modern ballet. De muziekkeuze is prachtig, ik herkende o.a. Sjostakovitsj. Ook de belichting is fraai.”Kijkend naar de lucht” (Mirando al cielo) geeft wel een heel bijzondere kijk op dans.

Als ik je over 5 jaar op de fiets tegen kom zal ik zeker zwaaien en zal ik deze prachtige theater-ontmoeting op 10 meter hoogte zeker niet vergeten zijn. Prachtig en spannend!!!

Erg origineel concept, heel bijzondere ervaring. De dansers en danseressen zijn erg spontaan, hebben leuk contact met het ‘onderliggende’ publiek en hebben zichtbaar plezier in de voorstelling. Een aanrader!

Niels

Geweldig! Je zit recht onder de dansers en kan dus vanalles zien! Tenen en mond afdrukken op het glas, haren op benen die op het glas plakken. Het lijkt alsof je zelf meedanst, je wordt in de dans betrokken. Ze kijken je aan, dagen je uit. Echt vernieuwend en zeker de moeite waard!

Mooie kleine pareltjes en een kijkje in de keuken van professionele jeugdtheatermakers.Vooral de vergeetachtige oude dame was realistisch gespeeld.Leuk om te horen waarom een schrijver een stukje schreef. Jammer dat er na de stukjes weinig tijd was voor interactie met het publiek. Artemis blijft plezieren. Mijn complimenten.

een broerige zondag middag, zeg 30 graden celsius, tuig speelt zijn nieuwe voorstelling in een dor weiland, ideaal voor een beeldende theatervoorstelling rondom een roestig bouwwerk, traag, heerlijk met dit weer, komt de voorstelling op gang, duidelijk gebruik makend van de elementen, een hoge toren gaat dmv een waterrad en brandend draaiwiel omhoog. steeds hoger, hoger en op de top gaat de torenbewoner met een touw, traag swierend en zwaaiend naar beneden. geduld, het is een moeilijk begrip in deze tijd. maar tuig beeld het mooi uit; beter nog; het slaat aan. de voorstelling kabelt heerlijk voort en eindigt met de tekst; dit is het beigin. de cirkel is rond. mooi, estetisch en af. en dat voor helemaal niks.

Erg mooie performance! Er zat veel emotie humor en kracht in. Een aanrader!

Het was een snikhete avond in het gezellige Den Bosch. Ik was met mijn vrouw (en zonder mijn 2 kinderen) helemaal vanuit Alkmaar naar hier gekomen om de Boulevard “te proeven”. Toen viel ons oog op de poster van Renee van Bavel en zijn we voordat we terug naar huis gingen naar haar voorstelling gaan kijken. Warmbloedig was het zeker! Een band die stond als een huis speelde een scala aan prachtige nummers. Het ene moment temperamentvolle tango, het andere moment broeierige jazz. Een trompetist met humor, een drummer met ballen en een saxefoniste die me even deed slikken en mijn vrouw vergeten ;) Dit aangevuld met een swingende bas en ronkende piano. Zij begeleidden wat ik niet anders kan benoemen als de zangeres van de jaren 2000. Vergeet alles dat u denkt gehoord te hebben, want dit verrast, ontroert en maakt je meteen verliefd. Een persoonlijkheid die straalt met een stem die betovert!
Ik heb genoten!

Een hele spannende ervaring, bedankt!

Een in potentie intrigerende festivalvoorstelling in een prachtige opblaaskerk over een actueel onderwerp (het verlies van het vertrouwen in het geloof) wordt vakkundig om zeep geholpen door weinig geinspireerde acteurs. Ze lijken zich te storen aan de festivalomgeving, terwijl die juist de goede entourage is voor de thematiek: laten we ons door tomeloos amusement afleiden van waardevollere spirituele zaken? Wordt zelfs spiritualiteit amusement? Kom op Volksoperahuis: een beetje meer spirit.

De gezellige tentjes met de diverse voorstllingen missen we heel erg. Het festival terrein is nu echt verworden tot één groot terras, verder is er eigenlijk niet zo veel te beleven. Er zijn wel enkele straattheater voorstellingen per avond maar je moet wel persé op een bepaalde tijd op een bepaalde plaats aanwezig zijn. Van te voren is onvoldoende bekend wat de precieze aanvangstijden zijn van deze voorstellingen. Wij kwamen dus steeds te laat. En vorig jaar was het nog zo gezellig met onder andere “Het verkeerde beentje”, “Theatergroep Zonder Olga” en “CineCoupé”. Vernieuwen is leuk maar je moet de goede dingen niet weggooien. Jammer!
Edwin en Rosanne (trouwe Boulevard bezoekers).

ik vond het een mooie voorstelling.
het leek net ballet (ik weet niet of dat ballet was).
ik wil dat misschien nadoen.

Gweldige stem met heel veel mogelijkheden, zeer onderhoudend. Renee heeft de toekomst wat ons betreft.

Prachtige jeugddansvoorstelling over imago en identiteit. Met lef en overtuiging gebracht door een groep van negen jonge dansers, vier jongens en vijf meisjes, ieder met een eigen bewegingsidioom waaraan recht wordt gedaan. Zowel de mogelijkheden als de beperkingen van de dansers worden in de choreografieen optimaal ingezet. Natuurlijk komt er wel wat bekende bewegingstaal voorbij, maar de overtuigingskracht van de jongeren overspeelt dat kleine gebrek volkomen. Goed gemonteerd, humoristisch en aandoenlijk, brutaal en verleidelijk. Ook de hier en daar nogal zwaar aangezette muziek wordt door het danstalent naar de achtegrond gedrongen. Een hoogtepunt van het festival dat nog maar drie dagen oud is.

Work in progress. Een hoop korte stukjes in alle hoeken en gaten van het Huis Artemis. Schrijvers en acteurs informeren hoe we denken dat het afloopt en hoe we het vonden. Sommige leuker dan andere, maar ik ga denk ik nog een keer kijken wat ze met ons commentaar hebben gedaan. Een stukje vond ik eigenlijk al af, Kim Zeeben als 90-jarige die haar pillen kwijt is, een snoepje. Voor de toegift moet je echt blijven hangen; Beckett zou stik jaloers zijn op de kernachtige scenes geschreven door de jonge auteurs, gelukkig doen de acteurs geheel recht aan deze pareltjes.

Leuke, onderhoudende toneelvoorstelling. Het was er alleen wel een beetje warm.

Mensen, natuurlijk ziet dit er goed uit. Jeugdigen in onderbroek doen dans en rolwerk voor een overdonderende videoachtergrond. Ik vind het vals spelen. Tomaat voor de onderbroeken, voor het ‘Erbarme Dich’ (DIT KAN NIET!!) en voor de mode schow op ‘Fashion’ van David Bowie. Daarnaast is dit een van de meest witte voorstellingen die ik in tijden heb gezien. Vooral dat er alleen maar collectief gedanst kan worden op of hiphop (Missy Eliot bevrijdt de arme schapen op een gegeven moment uit hun beklemmende keurslijf) of tijdens het Merengue dansen.

De voorstelling zal me vooral bijblijven door de enorme hitte in de zaal. En dat is jammer, want er was er veel te genieten aan aanstekelijke teksten en dito spel.

Meer ingevuld dan ‘Hartstocht’ en een beetje logistiek getreutel, waardoor ik minder mijn assosciaties de vrije loop kan laten, ik had het gevoel dat ik wel bij de les moest blijven. Wel een mooi geheim dat ik nu met mijn ‘partner’ deel. Ik merk dat ik er niet veel over wil vertellen, niet alleen om niet te veel te vertellen maar ook uit een soort gene/verlegenheid dus dat gevoel blijft knap hangen. Jammer dat de hoogte van de keet niet echt onderdeel is van de ervaring.

Leuke voorstelling. Niet veel diepgang maar geestige vondsten en je wordt vermaakt. Mix van ‘live’ spel en video beelden, vergelijkbaar met hun vorige show.

Lachen, gieren, brullen. Ga niet voor de diepgang maar voor de entertainment! Origineel en absurd. Leuke vondsten en goede mix van spel en video. Aanrader voor een 45 minuten onbezorgde en onschuldige onzin.

Het is een vlot lopende voorstelling over jongeren in garagebox die eigenlijk niet goed weten wat met hun leven aan te vangen. De dialogen zijn doorspekt van humor, bravour, (zelf)spot en onzekerheid, maar stralen ook tederheid en kwetsbaarheid uit. Het was in heet in de oude gymzaal, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door het acteren van de vijf jongeren.

Ik zit al een kwartier naar het beeldscherm te staren: elke beschrijving verpest de ervaring voor hen die deze voorstelling nog willen - nee, moeten zien!

Leuk, verrassend, positief, met veel humor. En een smakelijk slot

Mager hoor. Vooral na het zien van fabuleus gisteren is dit een enorme tegenvaller. Bij fabuleus zag alles er ergerlijk goed uit en was alles superstrak, hier toch een hoop slordigheid, gemakzucht en gebrek aan zelfkritiek. Waarom alle angsten op video? Dat is niet eng, niet voor mij als kijker en ook niet voor de spelers. Toch ook geweitjes, een soundtrack die Signor Coconut, Metallica en Nina Simone combineert verdient dat en een gewei voor de komische slecht skaten act.

Rene, super zoals ik haar ken. Hier in Den Bosch aangevuld met een heerlijke band. Alle lof voor de blazers! Genieten zoals je dat bij Rene mag verwachten, met liedjes om warm bloedig van te worden.

Meer een opmerking dan een recensie. Die jongeren waar 1 van de mensen het hier over heeft, zijn helemaal niet zo jong meer hoor.
Dat mensen voorstellingen maken die jongeren aanspreken wil niet zeggen dat ze ook automatisch ook een jongere zijn. Of ben je met 30 tegenwoordig ook nog steeds een jongere?
Afz. een oudere jongere

Ik vind het zo knap wat die man kan. Bravo en dat met een leren onderbroek aan. Ook wel een beetje gevaarlijk met al dat licht en die 2 slangen. Ga zo door. X Edwin

Kwou dak ook zoveel kon!
Erg mooi: diepgang en oppervlakkigheid bij elkaar gebracht.
Mooie beheersing van bewegingen, mooi samenspel van videobeelden en dans.
Het was bijzonder verrassend.

Deze voorstelling is heel uniek omdat twee totaal vreemden samen een voorstelling creeren. Van achter glas hoor je de ‘gedachten’van de ander, waarop jezelf om onverklaarbare redenen op reageert. Het is spannend, bizar en een beetje genant….
Pieter en Tineke

Een voorstelling van een wereldzangeres in spe. Renee laat haar prachtige stem in al haar facetten horen, ze durft loos te gaan, te bulderen maar even gemakkelijk blijft ze ingehouden en klein, van fado tot soul tot eigen liedrepertoire, ze doet het allemaal. Is het misschien wat ambitieus voor een jonge vrouw als zij om zich nu al te wagen aan repertoire van Brel, Branco of Joplin? Misschien wel maar Renee slaat zich er met bravoure en passie doorheen ondersteund door een krachtige band. Ga dit zien! (F. van dongen)

Ik heb jarenlang in de jeugdzorg gewerkt en het beeld dat deze voorstelling schetst van de jeugd in Almere is zo treffend, zo herkenbaar! Maar toch ook poetisch en zeer virtuoos gespeeld. Grote, zeer grote klasse! Dankjewel, Dini van Morgana. We gaan nog veel horen van die Valentijn.

Schokkende voorstelling die je op het puntje van je stoel uitzit, gegrepen door de ingenieuze tekst, de overweldigende muziek en het verbijsterende relaas van asielzoeker K.-rechtstreeks geciteerd uit vertrouwelijke IND raporten.
Een aanrader dus

Grappige voorstelling! Ga idd zoals de andere recenties zeggen niet voor de inhoud. Maar ook het verhaal is heel erg opgelegd. De uitvoering mag van mij ook wat heftiger, het was een beetje tam.
De muziek keuze vond ik afgezaagd, en het geluid was bar slecht (dit laatste kan ook toeval geweest zijn bij de voorstelling die ik gezien heb)

Alle negatieve kritieken ten spijt, ben ik toch naar de Moerasdraak gaan kijken, omdat ik mijzelf een oordeel wilde vormen. Nou, dat viel inderdaad niet mee. Het verband met de belegering van Den Bosch in 1629 was ver te zoeken. In de eerste act probeert een man zich uit een soort teerton te bevrijden. Vervolgens zien we een nogal hysterische Maria (Zoete Moeder van Den Bosch)en tenslotte komt “Frederik Hendrik” in een invalidewagen over de wal aanrijden, dondert naar beneden en wordt bechoten met tennisballen, waarna hij zelf met sinaasappltjes gaat gooien (beschieting?) Het grappigste voorval was nog, dat tegen het slot de politie kwam opdraven. Die had van iemand een melding gekregen dat er waarschijnlijk een suïcidale rolstoeler over de wallen van de Citadel reed.Werd ‘t toch nog leuk. Ik geef wel twee geweien aan de beide gitaristen. Die waren echt goed. Na afloop heb ik veel meer genoten van de gratis voorstelling op het Festivalplein van Arcipelago Circo Teatro. Dat waren échte artisten!

Wat een kritiek op deze voorstelling! The Lunatics staat bekend om haar grootschalige beeldende voorstellingen, mag zij dan niet eens een uitstapje maken en iets anders proberen, iets kleins, met tekst, met nieuwe spelers, kortom experimenteren..Moet The Lunatics altijd maar dat spektakel leveren?
In Moerasdraak zitten bijzondere momenten, ik vind het af ten toe hilarisch, de lokatie helpt daarbij, dat geef ik toe, maar ik vind het verrassend en origineel!

Een volstrekt over het paard getilde voorstelling: elementen die rechtstreeks gepikt zijn van de Dogtroep (man kom uit oliedrum; raar mannetje op een raar karretje), sketches die geen enkele samenhang met elkaar vertonen, langdradige uitspinsels van dansgehuppel. Vooral veel egotripperij. Kortom zonde van de mooie locatie en zonde van het geld

Leuk concept maar niet af. Ritme was niet helemaal oke. Was zeker wel lachen maar geen diepgang. Grappige stellages en stunt toestellen maar te weinig theatraal gebruik. Jammer dat een groot gedeelte uit video bestaat. Ook in de video is laat het ritme het af weten. Maar toch de moeite van het zien waard.

Warmbloedig, treffender kan de naam van deze voorstelling niet zijn. Wat een veelzijdig talent is Renee van Bavel. Soms heeft ze een stem als een beest en dan weer als een volleerde gevoelige chansonniere. Den Bosch mag trots en zuinig zijn op Renee. Ze doet het gewoon en staat als een huis op het podium een gewaagd genre te vertolken. Ook haar band was klasse, geweldige jonge artiesten. Ondanks het rumoer van het plein en de alles opslokkende hitte heb ik genoten van het concert. Ik ging heel warmbloedig naar buiten en om dit gevoel compleet te maken kreeg ik onder aan de trap nog eens een zoet snoephartje in mijn mond gestopt. Een geweldige zomeravond.

Wat een negatieve reacties! Daar ga ik even tegenin ZONDER tomaten! Het lijkt wel of iedereen met een totaal verkeerde verwachting naar de voorstelling is gaan kijken. Tsja als je denkt: “Lunatics = veel water en vuur” of “historische lokatie = een compleet geschiedkundig kloppend verhaal” dan kom je bedrogen uit… Maar denk je dan niet erg in hokjes? Hoe dan ook; ik vond het unieke voorstelling. Mede doordat deze met minimale middelen tot stand is gebracht. Een eigen, humoristische interpretatie van een historisch verhaal op een prachtlokatie.

Vond het heel apart om te zien.
Zulke voorstellingen zouden er meer moeten zijn op de Parade!
Zelf zou ik de cijfer 9 geven voor de uitvoering en geografie.

Geert Hautekiet van Compagnie Kaiet is een fenomeen. Hij speelt een heel theaterconcert met wel zestig instrumenten met zichzelf. Een aandoenlijk verhaal wordt virtuoos en meeslepend gebracht. Duidelijk iemand die plezier heeft in wat hij doet en dat aanstekelijk overbrengt op het publiek.

verpletterd door een trompetsolo. verbijsterd door de teksten. morgen weer, om alles te kunnen snappen

Deze voorstelling was uniek. Het gezelschap wat het publiek uitkiest op de boulevard verteld je ook heel weing wat je gaat zien of meemaken. Dus je weet niet wat er je te wachten staat. deze voorsteling duurt 20 minuten. als jezelf niet al te verlegen bent kan de voorstelling nog veel leuker worden. toch ondanks dat ik zelf heel verlegen ben heb ik 20 minuten plezier gehad en mijn giebel niet in kunnen houden. ik wist totaal niet wat ik moest verwachten en vond het wel spannend en eng in het begin, maar dat veranderde al gauw toen de voorstelling begon. mijn respect gaat uit naar de mensen die het concept bedacht en vormgegeven hebben. ik vond het zeer zeker de moeite waard om het mee te mogen maken.

Ik ben dus zo’n pionier uit Almere die elk jaar verhuisde om het ergens anders weer helemaal opnieuw in te richten. Zeer goede tekst, klopt als een bus. Drie geweien dus voor de tekst, omdat het spelen bij de baggerboot klopt, omdat de vriendschappen kloppen en omdat het een wellmade play is. Jeetje, ik moet ook al een gewei geven voor spel, ik vond Vanilla echt een stoot. Tjonge vier geweien, zo zie je maar, het kan niet alleen IN Almere, het kan ook OVER Almere.

Het boulevard terrein 2004…
Het was even wennen, maar toch bevalt het wel. Het is erg jammer dat veel van de tentjes zijn verdwenen, jezelf laten verrassen kan niet meer. Maar daar staat tegenover dat je veel vaker verrast wordt met gratis buiten voorstellingen (en als je een spoorboekje ophaalt weet je ook meteen waar wanneer welke (gratis) voorstelling is).
Wat ik wel jammer vind is dat maar de helft van het plein nog in gebruik is s’avonds, niet letterlijk, maar dat is wel wat er gebeurd als door de buitenvoorstellingen iedereen zich naar een kant van de Parade begeeft. Aan de andere kant zorgt dit er wel voor dat het intiem blijft en gezellig druk, terwijl het anders misschien sneller leeg zou ogen.
Wel erg goed gevonden zijn de voorstellingstenten waar Renee van Bavel en Sven Ratzke te vinden zijn: boven in een stelling.
Nee ook op het nieuwe boulevard wordt je nog steeds verrast.

Kijk en zo moet het! Wat een geweldige voorstelling. Het is zeker kindertheater, maar voor volwassenen zeker ook erg goed. De combinatie van goede slapstick (dus geen moerasdraak!), uitgekiende herhalingen en slimme taalgrappen houden de hele voorstelling mooi overeind. En voor mensen die niets meer van Tolkien of ringen meer willen weten: laat je niet weerhouden!!!
Erg jammer dat nou juist voor deze groep een handtekeningenactie nodig is. Na het debacle van de moerasdraak is mijn Boulevard weer helemaal gelukt.

Fantastisch idee, subliem uitgewerkt. Ik vond het kwetsbaar en spannend tegelijk! Letterlijk en figuurlijk hoogtepunt.
Ga en ervaar het zelf.

Nog nooit van mn leven zolang naar een onbekende gekeken, en het was zelfs erg rustgevend… Erg origineel, nooit eerder meegemaakt. Als je deze keet ergens kan huren dan lees ik het graag… overtuigend
groetjes, Peter (Franklin)& Karin (Carline)

Ik vonde dit wel een gave act : goed gek / voortdurend verrassend, erg komisch.

thomas & ingrid (alias peter & karin)
een beetje spannend was het wel. je gaat 20 minuten lang met een wildvreemde in een klein hok. wat staat je te wachten?
het blijken 20 wonderlijke minuten. je kijkt naar de ander en tegelijkertijd naar jezelf. heel intiem contact. misschien komen we elkaar nog tegen. over 5 jaar, op de fiets…
heel erg bedankt!

Leuke voorstelling, mooi concept en zeer enthousiaste en energieke spelers. Hun lol in de voorstelling spat er vanaf en sleept je mee. Daarbij slagen ze er heel goed in het thema: wat is angst? over tebrengen in hun dans en beweging.
Echt de moeite waard

Wat een fantastisch recept en briljant uitgevoerd. Een kookconcert met een heerlijke maaltijd als resultaat. Opwindend en opzwepend. Laika is om op te eten. Patatboem!!!

In de bus terug, bij het nagesprek en zelfs tijdens (sic) de voorstelling was deze produktie onderwerp van discussie. De voorstelling geeft je enorm veel ruimte je eigen verhaal te maken. Misschien te veel, je een enorme concentratie kunnen opbrengen. Maar een stukje denken kan geen kwaad. Iedereen neemt wat anders mee, ik persoonlijk dat geweld verbondenheid geeft met land, maar dat is de historica in mij. Dat is ook waarom deze voorstelling zo poetisch is, nu vanwege de mooie beelden en de natuur (romantisch gewauwel), maar omdat de lezing van de tekst uiteindelijk meer zegt over jou dan over de voorstelling. Gewei voor het Provinciehuis, dat zo prachtig uitgelicht is. En menschen neemt uw muggenmelk mee, bij vlagen was het insectengeweld rond mijn enkels bloederiger dan op de scene.

Een genoegen om voor naar Den Bosch te komen. Sterke teksten die op een natuurlijke en hoogwaardige wijze gebracht worden. Bewijs dat jonge, onbekende acteurs over veel kwaliteit beschikken! Had wat mij betreft langer mogen duren. Dan wel in een iets koelere omgeving (regisseur heeft ook het weer niet in de hand)

kinki show ! wel een beetje zweterig en moeilijk al dat duits maar … dat meisje vind ik super geil !

Geert kan veel met zijn instrumenten en het trucje met het opnemen is leuk maar de voorstelling zelf viel me tegen. Hij vertelt een leuk verhaaltje en de muziek er omheen wordt knap in elkaar gezet, maar echt lyrisch zoals in de recensies kan ik er niet van worden….

Mark Heinen is een van de beste clowns van Nederland. In een kleine dertig seconde weet hij kinderen en ouders in exstase te brengen met zijn joy de Vivre en uitdrukkingsvaardigheid waar onze oude chaplin een puntje aan had kunnen zuigen. Het feestje duurt een half uur en dan in plaats van het conflict en catarsis vergast hij ons op een harde boodschap van de gevolgen van “onhandig” ouderschap. het einde met de moraal : “onachtzaamheid komt ten val” is dan misschien iets over the top. blijft overeind Mark Heinen is een clown die eidereen minimaal eens per week verdient. ga hem dus zien…

Deze voorstelling is dus echt WEL leuk… al die mensen die er een hele hoop tomaten voor geven hebben de voorstelling dus duidelijk NIET gesnapt.
Ik vind het heel knap hoe ze in zo’n ‘korte’tijd toch zo’n goeie produktie neer kunnen zetten, en tsja als iedereen altijd maar spektakel verwacht is dat moeilijk waar te maken. Deze voorstelling is duidelijk voor wat ‘INTELLECTUELER’ publiek bedoelt.

bij voorbaat een omstreden voorstelling. Na afloop start ik het klappen, tewrijl al een minuut duidelijk is dat het einde al geweest is, alle personages zijn namelijk dood; er valt niets meer te zien. Moeizaam komt het geklap op gang, met wat moeite en geluk kunnen de spelers nog een buiging maken. Waarom? In Braakland wordt niet gesproken, beter nog; het enige geluid dat te horen is dat van de snelweg, de krekels, de vogels en de wind. Langzaam, traag bewegen een stel primitievelingen zich in een braak en weids terrein. Een meisje, duidelijk vanbuiten het land, treed het land binnen en wordt al snel meegezogen in de onheilspellende teleur van deze groep mensen. Zeer gewaagd deze productie, vragend om discussie, maar wat mij beterft een absoluut schot in de roos.

Ik vond het een leuke voorstelling met veel geluid/woordgrapjes. Heel goed gemaakt voor kinderen en volwassenen. Het werd niet saai of zo je kon de hele voorstlling wel ergens naar kijken. Er viel veel te lachen. We hebben al meer voorstellingen gezien van deze groep. Beumer en Drost moeten blijven!!
Renske (bijna 14)

super heel grappig met veel verassende wendingen in het verhaal heel leuk al snapte ik niet alle grapjes(gebrek aan woordenkennis)al ze hier een kind vriendelijke versie van maken ben ik er zeker van dat het zal inslaan als een bom
zupertoll

ik vind het super leuk hier. ik vond alleen vorig jaar de boulevard leuker omdat er toen allemaal tentjes op de parade stonden en dat was gezelligger. maar ik vind de lichtjes wel leuk en gezellig, en mijn broer moest meehelpen bij een voorstelling, en die was heel erg knap, want dat was met vuur fakkels, knap he? groetjes merel van geene uit vught (6)

Nu weten we het zeker, we zijn niet into ‘experimenteel toneel’. Voor deze vorm van theater lijkt weinig fantasie nodig. Beetje lopen, wat sex en veel geweld.10 kleine negertjes en uiteindelijk blijft de buitenstaander weer alleen over. Referentie aan het ‘post-Pim’ tijdperk ontgaat ons volkomen. De wereld is zo slecht nog niet en zeker niet op deze fantastische locatie, die ondanks de muggen zeker de moeite waard was! De moose is dan ook voor de verassing van de plek.We verwachtten meer expressie van de spelers.

Een warme voorstelling, Jammer dat je op stoelen zat in plaats van staan, dan was er zeker gedanst (schuifelen!;-)) De stem van Renee gaat van schreeuwerig warm naar fado en weer terug.
in een woord heet.

Ik zag Oskar ‘s Middags voordat de barren open waren gefascineerd naar het hek dat de KingKong-bar afsloot staren. Hij vroeg me of het hek daar bleef staan, omdat hij er zijn voorstelling ging doen. We raakten aan de praat en hij maakte een geweldige indruk op me. Later op de dag zag ik heb weer en hji vertelde me dat hij toch op het plein zou optreden in plaats van in onze bar. Ik raakte steeds meer geïnteresseerd en besloot zijn voorstelling te bezoeken.
In het begin zag het er een beetje uit als een “standaard” straatvoorstelling, zoeentje met een grappige man en een tafeltje wat afgeladen is met goodies om het publiek te vermaken. Niets bleek echter minder waar, “All Aboard” was een zeer diepe filosofie in het jasje van de straatact. Oskar begon door te zeggen “Everyone has a birthday”. Het publiek leek verward, ik was het in elk geval wel. Hij liet zien dat hij voor zijn verjaardag een treintje had gekregen. Terwijl hij het speelgoedje aan ons liet zien zei hij dat hij een locomotief wel wilde vergelijken met het leven zelf. En de rails die hij later pakte symboliseerde dan de levensweg die je afloopt om uiteindelijk bij het “Eindstation” uit te komen. Deze basis was de rode draad van de show, hoe Oskar het verder versierd met alle characters, speeltjes en stellingen moet u zelf aanschouwen ben ik van mening.
“All Aboard” is in mijn opinie een van de diepste en luchtigste straatacts van deze tijd. Ik hoop Oskar - die nu mijn favoriete artiest/filosoof is geworden - nog eens te zien en hem feedback te kunnen geven, en mischien een biertje ofzo. Dit is dus een verkapte oproep aan ieder die hem kent om deze recensie te vertalen en hem aan The Man Himself te laten lezen.
En aan oskar zelf wil ik nu vast zeggen: “genius at its best my friend, come grab a beer or two at the KING KONG bar, I’m the bald guy you spoke to earlier”.
Oskar: Humor, Interactie en Overtuigend!

In een sfeervolle, doch zwoele Operatent ben ik helemaal uit mijn dak gegaan door het optreden van twee wereldwijven. Met recht verdienen Minyeshu en Julya dit predikaat.
De nu Belgische Minyeshu uit Ethiopië met haar zeer ritmische muzikanten uit Ethiopië, Soedan, Amerika en zelfs Nederland nam mij zingend en dansend mee naar haar thuisland waar oorlog en hongersnood tot de gewoonste zaak van de wereld behoren. Vol emotie en overgave zong zij liedjes over het harde leven in Ethiopië, maar er was ook plaats voor liefdeliedjes. Ondanks de barre omstandigheden in dat land is er altijd plaats voor de liefde en dat straalde Minyeshu voortreffelijk uit.
Het tweede wereldwijf Julya Lo’ko komt uit de Molukken. Daar deugt het ook niet. Onder begeleiding van een opzwepende percussie muzikant en een klasbak van een gitarist zong Julya gevoelige liedjes van Sting, maar ook echte Molukse liedjes over de man en de vrouw. Ik ben nog verbaasd dat een tengere en kleine vrouw zo’n stemvolume heeft die bij mij beeld oproept van aan een warme lavastroom die op mij neerdaalt. Ook hulde aan Leonie Jansen die het weer gelukt is om twee prachtige kleurrijke vrouwen uit de Derde Wereld op het podium te brengen. Leonie is eveneens een wereldwijf!

Wat een beschaafde, keurige voorstelling is dit. Zo verantwoord, zo zonder enige verbeeldingskracht, zo letterlijk. De muziek is ook al zo braaf. De zeven muzikanten zitten er als zoutzakken bij en de zangeres heeft maar een enkele theatrale pose tot haar beschikking. Een navrant onderwerp (asielzoekersproblematiek) wordt hier gesmoord in een totaal artificiële vorm. Alles vakkundig gedaan, daarvoor een gewei, maar dat vakmanschap krijgt geen wending die verrast of verbaast.

Tomaatje voor dit niemendalletje van Stella Den Haag. Wat een flauw toneelstukje waar dramaturgisch geen moer van klopt en dat aanstellerig wordt gespeeld. Gauw vergeten.

Lotte van den Berg gaat verder met haar religieuze onderzoek. Dit keer toont ze -interpreteer ik- een wereld zonder God. Mensen zijn als dieren, ze pakken wat ze nodig hebben, neuken als ze de behoefte voelen en doden als het ze uitkomt. De sfeer is onheilspellend, maar kan nog wel verontrustender. Geweien voor de openheid, de droge stijl en de toch zeker aanwezige humor. Tomaatje omdat ik denk dat de wreedheid en de zinloosheid nog wel verder kan worden doorgevoerd, maar misschien is dat mijn zieke geestje ;-)

Ja, stommig. Waarom met koptelefoons en achter glas? En waarom zo cynisch? Dit past helemaal niet op deze Boulevard met allemaal lieve woezelvoorstellingen.

In één woord: geweldig. Een performance die je door een prachtig gebouw leidt en je al je zintuigen opnieuw en intenser leert gebruiken. Een mix van Alice in Verbazie en de evolutietheorie! Ga en geniet! Joeri

Niks te doen voor kinderen tijdens de Boulevard? Vandaag is het voor iedereen zichtbaar dat er echt iets ‘te doen’ is. Er zijn natuurlijk voorstellingen en gratis straattheater, maar nu dan ook een echt speel- en doe spektakel van een Spaans gezelschap dat de meest ingenieuze speeltoestellen heeft opgesteld waar jong en oud fanatiek mee aan het spelen slaat. Zelfs de lichte regen kan niemand deren en iedereen heeft het naar de zin.

Geweldig, intiem, verrassend en mooi ingetogen. Heerlijk alles laten ondergaan. Een ontmoeting en dan…. Je moet het zelf beleven. DOEN.

hallo ik ben sharon ik heb een leuke dag gehad en een hele fijne leuke grappige dag :P ik ben bij een tantee aan het logeren met mijn 2 nichtjes en ik heb het helemaal naar men zin ik mis mijn mammie wel :’( dat is jammer en ik ga morgen weer naar huis daar ben ik niet zo bl;ij om maar ik mis mama :’( ik vont het geweldig veel groetjes Sharon Pateman

hallo ik ben sharon ik ben 10 jaar en ik heb het hier héél leuk :D maar ik moet nu gaan doei ajuus

Na Een ideale ernst hebben de closereaders van ‘t Barre Land weer een aantal verschillende teksten in elkaar geschoven. Ze worden er erg goed in. De gruwelen in het diepe oerwoed in Congo en bij de marechaussee op Schiphol hebben veel met elkaar te maken. Fijn dat de hele vluchtelingen problematiek eens van een filosofische kant wordt belicht in plaats van de superpersoonlijke anecdote. Het blijft daarmee behoorlijk academisch en helaas biedt de muziek daar geen goede tegenpool voor. Het mist hart blijft erg in het hoofd. Vormgeving is ook wat weeig, mooie truitjes, mooie ouwe houten vloer. Dat is allemaal wat beige bleu, jammer. Gewei voor Ingejan’s gevecht met de muziekstandaard.

Naja, waar is dit allemaal voor nodig? Ik zit dus juist in de theaterzaal voor een collectieve beleving. Deze scene door een koptelefoon horen geeft nou niet bepaald een meer waarde. Wat is dat voor onzin over moeders, wat een zeikkinderen. Cynisch stom gedoe, terwijl het in zo’n mooie rooie door staat.

super, erg gelachen!
Heel slim, je krijgt maar 3 muntjes en er zijn 4 shows, dus je moet zeker nog een keer.

Erg ontzettend leuk!Heel interessant, grappig, goed gespeeld en we hebben ons rotgelachen. Ook was het een beetje eng in het begin, maar grappig eng. Echt iets voor groot en klein (nou ja niet té klein, vanaf 7 jaar dan). Ze moeten echt subsidie blijven krijgen!!!! Puck (8jr), Melissa (9jr) en Josje (40jr).(gezien 11/08/04, tijdens Boulevard)

Ja, dit zijn harstikke leuke dingen. De hele Parade veranderde in een groot spelletjes labyrint. Technici van Boulevard, stoere horeca-pubers, kinderen, grootouders en ondergetekende hebben heel zoet in de motregen met balletjes, knikkers, magneten en cotrolletjes gespeeld. Moet vaker en op meer plekken gedaan worden, de wereld heeft recht op deze fijne constructies.

Volkomen oezewoezelig kwam ik uit deze voorstelling gerold. Heel mooi hoe de spelers ons weer zachtjes de werkelijkheid introkken. Ik moet bekennen dat na enige tijd het gevoel begon te knagen dat ik iets had gemist, een bedoeling of een betekenis. Ik weet niet of ik dat deze heerlijke zoete suikerbol mag verwijten.

Sven is een groot talent en weet als geen ander het publiek te bespelen. De band vult hem op de juiste manier aan zodat je net niet teveel van het goede wordt. Afwisseling van sketches, drama en humor, waarbij bestaande nummers in een orgineel jasje worden gestoken. Benieuwd naar de nieuwe voorstelling.

dit is absoluut het beste wat ik hier heb gezien ! de kunst van verleiding vertoont op een verder enigzins pathetisch festival ….. alleen al die schreeuwende kinderen buiten waren irritant. plus belle !

Ik vind het belachelijk dat dit soort vrouw en - kind onvriendelijke shows hier vertoont worden !

ik ben diep onder de indruk, emotioneel geraakt en verliefd op zowel sue als haar broer sven .. dave en dave kon ik niet zo goed zien vanaf de achterste rij .. wil meer !

een lekker ontspannen voorstelling met mooie vondsten in de tekst en spel dat loopt als een trein. En dan de invaller Roelfsema als butler: een snoepje, was absoluuut een eyecatcher: wat een fijne acteur is dat. Het is niet allemaal erg diepzinnig maar beter een goede klucht dan een slechte bedoeling!
De tomaat: zit je in een enorme tuin en dan gaan ze zo spelen dat je als publiek hoe dan ook tegen een kunstzinnige betonpaal aan zit te kijken: sorry hoor , maar daar begrijp ik echt niks van . Heel jammer.

Zoals gebruikelijk waren de toiletten voor mij het hoogtepunt van de boulevard. Niets ten nadele van de “Echte” voorstellingen natuurlijk maar deze lui zijn gewoon keigoed. Als je het over onderhoundend en verzorging hebt moet je beslist heeeel nodig.

Indrukwekkend, mooie beelden, wist te raken, goeie lokatie, soms wel wat slordig en te kort door te bocht maar het zij vergeven: een van de weinige voorstellingen op de boulevard die me langer bij is gebleven.

Opnieuw weer naar de Lunactics omdat ik het zo’n waanzinnig sympathieke club vind . Maar helaas: ondanks mooie vondsten en treffende beelden werd het maar niet iets meer dan dat. Het komt ondanks de belofte alsmaar niet waar het zijn moet. het gewei voor de sympathie , de twee tomaten omdat ik opnieuw teleurgesteld ben.

Soms gaat het mis met de schepping : bij grote en kleine scheppers helaas. Maar dan kun je nog wel blijven geloven natuurlijk

Hij ging om technische redenen niet door. Niks aan dus!!!

Ik krijg normaal enorme pukkeltjes van Clowns en straatartiesten. Enthousiaste minirecesensies en hevig gejuig dwongen mij naar Oscar. Oscar is een soort sjacherijnige standup comedy clown, die met mimale middelen en veel spelplezier een leuke truc doet die na afloop toch een verrassendefilosofische moraal blijkt te hebben. Leuk.

Het was een grappige show niet eerder gezien. in t begin kwam het langzaam op, maar had toch de aandacht om verder te kijken. naar mate de tijd verstreek werd het toch losser en grappiger.. met veel plezier naar gekeken..

blamage, ben eerder weggelopen (zeer tegen mijn principes), heb geen idee waar dit over gaat. raakt kant nog wal, heb mijn best gedaan om het te begrijpen. het was de entreeprijs totaal niet waard. heb tijdens dit festival voorstellingen gezien die echt vele malen beter zijn

jammer van het gehakkel tijdens plato. voor de rest een gedegen geconstrueerd stuk waarbij muziek en tekst En beeld af en toe goed in elkaar vallen. genoten van zinnen als “achterovergezakt in de zitzakken van ons bewustzijn” geschrokken van ind-rapporten en verward door de kafka-verhaaltjes. ik snapte niet alles en dat was goed.

Een muzikale voorstelling met tal van mankementen die ik toch heel sympathiek vind. De twee zangeressen hebben een mooie uitstraling, zingen goed en zijn grappig. De vertolker van Prins Claus heeft ook wel de goede, sullige uitstralling, maar zingt vlak. De muziek is oaky, lekker puntig, gelukkig niet het gevreesde piep-knar idiomm van de hdendaagse muziek, maar goed ritmisch en op de juiste momenten melodieus. De voorstelling was tekstueel totaal onverstaanbaar: Duitse zangeressen zingen onverstaanbare Nederlandse tekstgedeelten en de Nederlandse zanger zingt onverstaanbaar Duits. Eigenlijk wel humoristisch. De verhaallijn is nogal zwak uitgewerkt. Ondanks alles een leuk uur doorgebracht met deze productie.

Meeslepend optreden van een superpianist die de moeilijke openlucht situatie vol met luidruchtige Bossche bierdrinkers goed wist te bespelen. Fantastische muziek, bevlogen gebracht, uitermate innnemend gespeeld. Borstlap is een fenomeen die zelfs een jazz-scepticus als sternalex volledig voor zich weet te winnen. Chapeau!

Dinsdag met een vriendin Patatboem ondergaan. We waren allebei razend enthousiast en hebben geweldig genoten van het muzikale potten- en pannenwerk van deze Belgen. Daarom donderdag andere vrienden meegenomen naar deze voorstelling en ook zij wisten niet wat ze hoorden, zagen en roken! Het eindresultaat, een soort wokmaaltijd en een lekker toetje, was voor wat sommige ingrediënten en smaken betreft wat ondefinieerbaar, maar prima te eten. Bijzonder knap gedaan allemaal.

Wat een heerlijke voorstelling, na twee zware voorstellingen gezien te hebben op het festival. Een verademing echte vrouwen feel-good voorstelling lekkere muziek leuk verhaal en mooie dans lekker creatief met veel variatie en mooie beelden. Ook mooi de verschillen van iedere danser. Jammer dat het de laatste avond was anders had ik het voort kunnen zeggen. Dus ga nog in een andere stad

Ik vond het ontzettend leuk om deze voorstelling bij te wonen. Heel bijzonder allemaal. Nooit geweten dat koken zo muzikaal kon zijn. Het eten was ook heel speciaal. Vooral het toetje was geslaagd. De tomaat voor de zangeres want ze kwam een beetje freeky over. Verder een 9+!

Op zich een sympathieke voorstelling, maar… Renee van Bavel slaagde er naar mijn mening niet in contact te krijgen met het publiek omdat maniertjes de boventoon voerden en niet de warmbloedigheid. Jammer, want daardoor bleef het erg afstandelijk. Wel bewondering voor het grote bereik van haar stem en haar lef. Ze is nog hartstikke jong!
De tomaat is voor de organisatie, want het is natuurlijk waardeloos dat het optreden werd verstoord door een band die buiten op het terrein bezig was met een soundcheck. Misschien dat doordoor wel de intimiteit onmogelijk was.

Leuke voorstelling, ontspanning en vermaak zonder inspanning. Goede acteurs, doordacht taalgebruik, prachtige locatie. Verder weinig inhoud en diepgang, maar dat hoeft ook niet altijd.
Een tomaat voor de organisatie omdat 20 % van de voorstelling zich achter betonnen palen afspeelde. Dat kun je je publiek eigenlijk niet aandoen

Tussen de plens door in de Luna tent een ingekorte festival versie van deze voorstelling gezien. Op zich simpele clowneske act, strakvormgegeven en onverwacht uitgevoerd. Publieksinteractie knap opgebouwd. Smaakt naar meer.

Ik vind het zeer bijzonder hoe Sven Ratke het publiek uitdaagt, provoceert en tergelijkertijd met zijn groote improvisatie talent in beide armen sluit. Ook onder indruk van de geweldige muziekanten en het lieve meisje Sue.
Een opmerking naar de organisatie: jammer dat het binnen regende

Complimenten voor Ratzke. De combinatie van Nederlandse humor en Duitse decadentie, de juiste muzikanten en een stem die zich voor een breed scala aan genres leent. De charmes van Sue maken het compleet.

Alle lof voor de nieuwe inrichting van het festivalterrein. Het biedt veel mogelijkheden die ook ten volle benut worden. Maar pijn aan mijn hart doen de beschadigingen aan de kastanjebomen. De hijskraan ramt met zijn staal in de tere takken en de steigerbouwers bogen en braken takken. Oh beste Boulevard-directie, let volgend jaar wat meer op de bomen, ze zullen je dankbaar zijn

Mesmerizing!

Kijk, hoeveel wijzer je er van wordt dat valt te bezien. Maar ik heb ongelofelijk moeten lachen. Mooie constructies, leuke gimmicks, goeie humor, ontwapenende spelers en een lekkere lokatie. Wie zich kostelijk wil amuseren moet gewoon naar deze voorstelling gaan !

Er is meer op straat te zien en dat is dan ook meteen de enige plus van deze versie. Want als het regent wordt iedereen en alles zeiknat, de sfeer is weg, de kleine tentjes ingeleverd omdat we internationaal moeten worden (whatever that may be), de toiletten zijn nog weer slechter dan vorig jaar en je breekt je nek om er in te komen: wat een gebrek aan inzicht bij de inrichting , doodzonde.

Een hertekop voor de sympathieke spelers. Ze zijn ontwapenend hun best aan het doen. Ooit was de toilet het hoogtepunt van de boulevard, ik dronk om er weer naar toe te kunnen. Nu is het niet meer dan een slap aftreksel. Je kunt er niet fatsoenlijk uit de voeten (rolstoelers doen sowieso niet mee) maar vooral: de spirit is er uit. Jammer dat de commercie het gewonnen heeft van het ludieke hoogepunt.

Een dieptepunt van wat ik ooit mocht zien en beluisteren op de Boulevard.

Ben bijna elke dag wel naar een voorstelling van de Boulevard geweest en dit vond ik de mooiste voorstelling tot nu toe.

2 Zangeressen en 1 zanger. Slechts één zangeres zong niet vals. De componist blijkt een fan van Kurt Weil en oude (maar goede) Engelse bands als Soft Machine, Hatfield and the North en Matching Mole. Hij steelt er lustig op los, maar doet dat net verkeerd. De drummer was vergeten zijn drumstel te stemmen. Een strakke snare hat veel effect opgeleverd.
Het concept was goed, de uitvoering een stuk minder. Een paar geeuwen kon ik helaas niet onderdrukken.

Het stuk speelde zich af in een te statische omgeving waardoor het geen kans kreeg om tot mijn verbeelding te spreken. De verteller boeide wel met zijn manier van kat en muis spelen met de asielzoeker, doch de tocht door het oerwoud ontging me volkomen. De zangeres was heel mooi, had een fraaie stem, maar haar betekenis in het spel Heart of Darkness vond ik te mager. Wel slaagden de muziek erin om het geheel absurdistisch te laten klinken.

En het was leuk gisteravond! Bij ‘Liedjes aan de keukentafel’ binnen tenminste want buiten was het nat… aan het eind van de voorstelling (die een kwartier langer duurde dan aangekondigd) was ik nog steeds nat van de heenweg. Dus heb ik op de terugweg maar even een Boulevard shirtje gekocht.
Een heel leuk concept is het: ‘Liedjes aan de keukentafel’, allemaal jonge theater/muziek mensen (van verschillende opleidingen) die ieder een paar van hun eigen nummers doen en dat dan weer aan elkaar gepraat door Gerard van de Maasakkers. Je krijgt dus op een avond allemaal verschillende liedjes aangeboden, en daar zitten hele leuke tussen. Ook de sfeer op het podium was leuk, geen strakke show maar relaxed aan de keukentafel met hier en daar wat zenuwen, en wat gegrap, regelmatig een warme glimlach maar ook een volle lach. Want sommige liedjes waren echt grappig, terwijl andere weer ontroerend waren. Van sommige studenten dacht ik ‘meer!’, van anderen waren twee liedjes precies genoeg. Kort om een afwisselende avond. En als iemand nog een villa in Noord-Frankrijk heeft….

Jarige Dré Wapenaar stond te glimmen van trots in zijn prachtige VierVleugelPaviljoen terwijl een hoosbui neergustste op het tentdoek. Het paviljoen zat stampvol met natgeregende mensen die zich voor het merendeel volledig overgaven aan de muziek van Simeon ten Holt uitgevoerd door de vier pianisten van het Bergen Kwartet. Ze stortten zich geconcentreerd op de hallucinerende compositie. Of het nu aan de wapperende wind om de tent of het neerstortende hemelwater lag, weet ik niet, maar het lukte me niet me over te geven aan de muziek. Als publiek gedroegen we ons voorbeeldig, zaten niet voortdurend te hoesten of met papierzakjes te kraken, dus daar lag het ook niet aan. Misschien was het toch gewoon de compositie die niet de juiste trancestemming teweeg kan brengen. Groot winstpunt: de Nederlandse concertpraktijk is een prachtig mobiel podium rijker. De vier ronde videoschermen vertonen de concentratie op de gezichten van de uitvoerenden in prachtige close ups. Ook van buiten is het programma goed te volgen. Bij mooi weer dan. Mijn God, wat viel er een water.

Waarom elk jaar zo’n slechte wijn. Al van een paar glazen barstende koppijn de eerste dag. Toen herinnerde ik me het weer, vorige jaren was dat ook zo!Inkopers, of Dommelsch, doe wat beter je best. Dit is een minachting van het publiek, zeker als je pretendeert een festival van niveau te willen worden. Dus volgend jaar zijn onze wijnverwachtingen HOOG gespannen!

Intieme dinges. Een lieve vragen fee, prikkelt de geest en legt spannende dilemma’s voor. We waren met weinig en eigenlijk ging dat heel goed. Iedereen antwoordde en van mijn vijf medepubliekers weet ik nu veel over het diepst van hun gedachten. Jammer van de publieksopstelling, het is erg leuk om mensen te zien antwoorden en tegelijkertijd naar de leuke fee te kijken, meer in een kring zitten lijkt me mooier.

Lekkere ervaring, veel te voelen, ruiken en knuffelen. Veel verrassingen, waaronder ook het gebouw. Heerlijk mimevolk glimlacht me toe, straalt liefde uit en is verleidelijk als sirenen. Het blijft erg een lichamelijke en zintuigelijke ervaring en de betekenislaag is wat dun. Ik heb vanwege de regen de karretocht gemist, misschien zat er nog te veel in mijn hoofd voordat ik begon. Misschien dat ik daardoor vond dat er nogal veel en snel, dingen met me gebeurden. Ik had op alle plekken nog wel wat langer willen doorbrengen.

Dit is stom. Ik heb het er niet meer over.

Met de zon fel in de hemel en lieflijke witte wolkjes die aan het oog voorbij trokken was het aangenaam mijmeren en waarnemen bij deze voorstelling. Het rustgevende, mooie tempo en het heen en weer gewandel van de personages hadden op mij een zeer meditatieve werking. Het geweld vond ik niet per definitie naargeestig. Ik zou Braakland zelfs wel een vrolijke voorstelling willen noemen. Aan het eind wou ik best wel mee de kuil in.
Een extra gewei voor deze voorstelling omdat hij bij Hein Jansen de uitspraak “Is dit nog wel theater?” ontlokte.

Maakt van een mooi verhaal tevens een muzikale optocht met talloze instrumenten. Met een sample-loop bouwt hij zijn eigen orkest en doet dat met veel humor. Maar laat je hierdoor niet teveel afleiden van de werkelijke boodschap. Ooit ergens gehoord; Schone vrouw, zoet der minne. Thans is mijne verlaat uwe beginne.
Dat haal ik er in iedergeval uit.

Sven is Ok maar sue is super lekker !!
zwoel blikken werpend in het publiek met de goede stem van Sven. bizar weird, alls tol und affentittenturbogeil!! odernicht schau selbst mal an…

… the horror … the horror …

Een heel verrassende voorstelling van begin tot einde. Eerst Den Bosch liggend op je rug aan je voorbij zien trekken. Dan de tocht door het …. waar het spel langzaam opbouwt tot een hele intense ervaring met geuren, beweging, water, duisternis en hele bijzondere acteurs.
Echt de moeite waard.

OEI. Een gewei voor het experiment maar voor de rest behoorlijk ondragelijk. De flyer riep bij mij al wat allergische reacties op (Een Plato, Kafka, Conrad, asielzoekersaanvraag fusion, dat riekt naar hoogmoed),de uitwerking van het geheel was ook niet mis. Spoken word, moeilijke moderne muziek, ‘politiek’ theater en andere zaken waar ik helemaal niet van hou. Het betreft hier een questie van smaak, denk ik. Ondanks de pretentieusheid van de gehele onderneming kan ik de makers dan ook niet onsympathiek vinden.

smakelijk vermaak, onder leiding van Gentse muziekgod Peter Vermeersch. Culinair en muzikaal hoogstaand, theatraal wat minder. Leuk om naar te kijken, maar de smaak van het avocadoijs blijft langer hangen dan de voorstelling

Wat ontzettend romantisch!

Geweldig mooi, waanzinnig integer, romantisch, en zo puur, bijna echt.

Ongelooflijk slordig. Geen aandacht aan details of afwerking
geen samenhang, grof. Alleen de muzikanten: VIRTUOOS.

Heb weer zeer genoten van Sven Ratzke. Hij verrast mij steeds opnieuw: een zeer virtuoos zanger. Een tomaat voor de slechte sound en het slechte zicht.

warmbloedig? ik weet het niet. Mij kon Renee van Bavel niet echt raken. Er mist de eigenheid. Haar stem is me te schreeuwerig en ze maakt niet genoeg contact met het publiek. De keuze van de liedjes vond ik ook wat warrig (sommige covers zijn gewoon erg goeie liedjes). De band overtuigde mij wel.

Wat een leuke voorstelling. Origineel door setting en inhoud. Je wordt gedwongen op op een totaal andere manier te kijken naar iets waarvan je dacht alles al over te weten. In tijden niet zo hard gelachen en toch kwam ik vertederd en ontroerd de box uit…..

Mooie voorstelling. Goede tekst. En goed gespeeld.
Lokatie niet optiemaal. Maargoed.

Leuk gedanst maar niet altijd boeiend. De dansers waren erg enthousiast.De tribune gaf niet het beste zicht.

Vanaf het moment dat ik mijn hoofd naar binnen stak werd ik meegevoerd in een bijzondere sfeer. Het licht en geluid laat deze intieme ruimte zinderen van temperament. Ieder gezicht is toeschouwer en decor tegelijk. Slechts enkele minuten…. Toch laat deze dans een diepe indruk achter. Geweldig!

Heel sexy, zweterig, lekker. Wel echt een wijvenvoorstelling, althans mijn totale publiek was vrouw. Dat je met drie in een hokje gaat, vind ik niet helemaal gelukkig. Met tweeen is denk ik spannender. Vooral luisteren naar het spannende genot van de andere peepshows is heel leuk. Fantasisch dat het zo lekker ongecompliceerd over sex gaat.

de dans voorstelling van het spaanse dansgezelschap is zeer apart en uniek in hun soort.vooral de voorstelling waarbij het plubliek in ligstoelen onder de dansvloer ligt is helemaal te gek om te zien.

SJONGE JONGE, ‘s nachts na het werken op de boulevard, naar huis fietsend met een vriendin, heb ik het de hele terugweg gehad over hoe leuk en mooi ik deze voorstelling wel niet vond!
Ik vind dat ik denk dat een hoop bezoekers te snel hebben gedacht van: ‘wat is dit nou weer, waar slaat dit op?’.
Dan vraag ik me af, hebben zij wel goed hun oren en ogen opengedaan en ook opengehouden? wisten ze eigenlijk wel precies hoe het er vroeger aan toe is gegaan in Den Bosch? Als je er niets van weet van te voren snap ik best dat je denkt van: ‘WAAROM IN HEMELSNAAM RENT DAT MEISJE MET DIE KRULLEN MET KAARSEN ROND?’ Och, wat heb ik toch een mooie en goedbedachte dingen gezien! Die muziek maakte het top, ik hang het plaatje van maria met de bloempotten in mn kamer!

veel. veel. veel. gelukkig duurt het stuk maar een uur want ik werd overvoerd. moeilijk om een rode lijn te maken. maar wat ik meekreeg smaakte naar meer. en de muziek krijg ik niet uit mijn kop. the horror.

Bij binnenkomst in het sjofele maar zeer sfeervolle theatertje waar ‘liedjes aan de…’ zich afspeelde viel mijn oog gelijk op de knappe, volslanke dame achter de microfoon. Ze was ietwat zenuwachtig en had een gitaar in de hand. Achter haar tafeltjes en banken op het podium waarachter en waarop een stuk of tien jonge mensen (allen een beetje zenuwachtig) zaten en Gerard van Maasakkers (de fantastische Brabantste zanger met internationale allure). Het idee van de voorstelling was eigen liedjes door theaterstudenten van vier verschillende scholen (kleinkunst Den Bosch, kleinkunst Antwerpen, conservatorium en rockacademie Tilburg) aan elkaar gepraat en gezongen door G. v. Maasakkers. Dat idee pakte prachtig uit. De mooie zenuwachtige dame (Katinka Polderman) zong een knap en erg leuk nummer over kunst met een grote K. De rest van de jongelingen brachten Engels en Nederlandstalige liederen, soms Cabaret(teketet) soms pop. Stuk voor stuk erg mooi. Ontroerend. De accordeonist (Wiebe heette hij geloof ik) heeft ook potentie maar was nog niet helemaal af vond ik, zijn texten waren ook nogal tranen-zout-dronkendoordestratenvandestad-terig… Maar met hem komt het ook goed. Hij was bovendien engelachtig mooi. Om de liedjes van Maasakkers heb ik moeten huilen zo prachtig! Verder was mijn hoogtepunt van de avond de twee charismatische heren van ‘Nemo’. They rock! Zij gaan echt uitgroeien tot de nieuwe popsensatie van de Lage Landen! (Denk aan dEUS, Chemical Brothers, Super Furry Animals).
Genoten! In December schijnt deze groep mensen weer iets te gaan doen… Ik zal erbij zijn!
Ernst Baars

Wij hebben vooral genoten van de Boulevard. Veel voorstellingen gezien. Fabuleus in het theater maar ook Tuig in de polder. Verrast door La Bonbonnera. Heerlijk en leuk gegeten bij de Baldakijn (Astrid++!) en Altra Volta. Genoten van de sfeer. Van de afsluiting op zondag hadden we tevergeefs hoge verwachtingen :-( Toch was het een geweldig festival!

Op het podium staan de muzikanten. Twee staan er te praten, een poetst een instrument, een ander leest een krant. Gespeeld ontspannen… Ik hield mijn ogen nog liever even dicht.
Maar toen kwam de warmbloedige op. Stijlvol in het zwart met een hoedje scheef naar voren. Rode lippenstift. En toen werd er gezongen en gespeeld. Wauw!
Ik ken ‘La Bavel’ van haar solovoorstellingen en in deze voorstelling heeft ze ontdekt wat haar ‘ding’ is. En voor dat ‘ding’ is ze volgend mij in de wieg gelegd.
Passievolle liederen. Een charmante poseur. Haar stem is naar mijn mening op sommige momenten nog een klein beetje kwakerig maar dat gaat er vast nog af…
Eindoordeel: Renee van Bavel mag wat mij betreft de wereld gaan veroveren als de nieuwe Madonna! En de band… Ook ge-wel-dig! Volgende keer misschien openen met mooie relaxte klanken bij het binnen komen van het publiek (in plaats van dat quasi nonchalante gelummel.) Maar dat is mierengeneuk. Klasse!
Ernst Baars

Wanneer Den Bosch wordt getrakteerd op de Boulevard is de stad zoals hij de hele zomer zou moeten zijn! Geen auto’s op de parade… Toffe mensen in plaats van chagrijnige consumentenkoppen op straat… De Parade opgedoft met de pracht die het verdient… Opwindend theatergeweld… Den Bosch is tijdens deze dagen toffer dan Amsterdam!
Maar de afsluiting… Amai amai… Wat een provinciale, amateuristische ellende… Die in leer gestoken presentatrices die iedere keer weer uit de oude doos worden getrokken; afserveren!! (Wat een kulkippen, daar doe je niemand een plezier mee!) Wat een kleinheid; die onverstaanbare interviews, die ouwe lul met zijn slam-poetry… Wat een rommelige mix. En de liedjes; knallers moeten er zijn! Van Bavel kwam met haar Joplinnummer in de buurt. De andere zangeres (Krezip-achtig) was ook goed, maar niet voor een afsluiting (te ingetogen.) Van Maasakkers is een topper maar lieve organisator laat die man eigen nummers zingen en geen speciale Boulevard meezingtekst!! (‘Chillen op de BLVD…’; meneer van Maasakkers weiger dit een volgende keer alstublieft…) En die overheadsheets voor de mensen die mee wilden zingen… Leuk voor een symposium van TellSell maar voor zo’n geslaagd festival als de BLVD een drol op een taart.
Volgende keer beter?
Ernst Baars.

Ja uh,’t was een vaag geheel. Wel een mooie lokatie! Het zal hardstikke artistiek zijn wat er getoond werd,maar het ging mij allemaal een beetje te ver. Ik kon er weinig van maken, het schijnt ook dat het de bedoeling was dat we een begeleidend schrijven bij het ticket zouden krijgen. Maar dat hebben we niet gehad.

Het was een aparte belevenis, de voorstelling sprak tot mijn verbeelding. Iedereen maakte deel uit van de ruimtes, de spelers, de hele omgeving. Je kon je het beste laten meevoeren, waardoor je het intens kon beleven en je er totaal verdwaast uit kwam. Zonder woorden. Het was alweer een tijd geleden dat ik onder de indruk was van een voorstelling.

daar was ik ook bij…het word me steeds meer duidelijk waarom borstlap echt beroemd is, ik vond zijn muziek
zo waanzinnig mooi.
een klasse apart!
sanjiv