Wat een leuke voorstelling. Origineel door setting en inhoud. Je wordt gedwongen op op een totaal andere manier te kijken naar iets waarvan je dacht alles al over te weten. In tijden niet zo hard gelachen en toch kwam ik vertederd en ontroerd de box uit…..

Naja, waar is dit allemaal voor nodig? Ik zit dus juist in de theaterzaal voor een collectieve beleving. Deze scene door een koptelefoon horen geeft nou niet bepaald een meer waarde. Wat is dat voor onzin over moeders, wat een zeikkinderen. Cynisch stom gedoe, terwijl het in zo’n mooie rooie door staat.

Ja, stommig. Waarom met koptelefoons en achter glas? En waarom zo cynisch? Dit past helemaal niet op deze Boulevard met allemaal lieve woezelvoorstellingen.

Tomaatje voor dit niemendalletje van Stella Den Haag. Wat een flauw toneelstukje waar dramaturgisch geen moer van klopt en dat aanstellerig wordt gespeeld. Gauw vergeten.