Ben bijna elke dag wel naar een voorstelling van de Boulevard geweest en dit vond ik de mooiste voorstelling tot nu toe.

Leuk, verrassend, positief, met veel humor. En een smakelijk slot

Genoten van de voorstelling “Nagras” van de vlaamse toneelgroep “De Onderneming”. Het stuk speelt zich af in de open lucht in het fraaie Heempark aan de Zuiderplas aan de rand van Den Bosch. Het park is teven “foyer”: banken en lange tafels staan er onder schaduwrijke bomen en tussen het struikgewas. Wachtende op de aanvang drink je hier een koel glas water of een glaasje rode wijn. Het speelveld is onder een oude eik en je zit op een halfronde tribune die door de groep zelf is gemaakt. Dit ambachtelijke vind je ook terug in het toneelspel en de vindingrijkheid waarmee de eenvoudige rekwisieten het stuk ondersteunen, inclusief de geit Caroline.Plaats van handeling is het onherbergzame berggebied boven Marseille, waar de dorpen tot onbewoonde spookdorpjes vervallen. Jager Gedemus “vangt”de vrouw van een voorbijtrekkende scharensliep en probeert met haar een bestaan als boer op te bouwen. Zij gaan graan verbouwen, waarmee zij hun eigen brood bakken. De slotzin van het soms hilarische en in sappig vlaams gespeelde stuk is “Laten we gaan eten”, waarna alle toehoorders samen met de spelers plaatsnemen aan de inmiddels gedekte tafels in het park en genieten van een maaltijd met boerenbrood, geitenkaas, eigengemaakte confituur en vruchtenwijn. Een schitterende arcadische ervaring!

Prachtige voorstelling in prachtige omgeving. Vol romantiek. Vlaamse taal maakt het nog mooier.

Het Belgische gezelschap De Ondernemeing speelt dit humoristische leerstuk in het Heempark, een mooie buitenlocatie waar in een beschermd natuurgebied aan biotoopontwikkeling wordt gedaan. Onder een grote zomereik speelt het simpele verhaal zich over een jager die een vrouw rooft en vervolgens boer woont. Een filmsecnario van Marcel Pagnol naar een kort verhaal van Jean Giono is door Kris van Trier en Waas Gramser schitterend bewerkt in een Vlaams dat bol staat van de gallicismen dat woord voor woord intrigeert en prettig verstaanbaar wordt gespeeld. Het publiek zit op een prachtige houten tribune en leeft volop mee. Het slot van de voorstelling is een gezamenlijke maaltijd van gezelschap en publiek met biologische brood, geitenkaas, confiture en vruchtenwijn. Sfeervol, meeslepend theater dat inhoudelijk tot in de puntjes klopt.

Poeslieve voorstelling over een jager die een vrouw vangt en boer wordt. Onder een grote boom in het park spelen de acteurs met een ontwapenend gebrek aan cynisme. Ook een bijdetijdse voorstelling: èn een dier op het podium (geit), èn er wordt iets uitgedeeld (een zonnehoedje van papier),èn er is eten (brood met geitenkaas en wijn na afloop).

Vorig jaar waren ze ook op Oerol en dit jaar zijn ze opnieuw te gast met wederom een bewerking van een filmscenario van Marcel Pagnol. Wat een feest, deze voorstelling! In sappig, goed verstaanbaar Vlaams ontrolt zich het verhaal van een scharensliep die zijn vrouw kwijtraakt aan een simpele, innemende boer. Het verhaal is zeer eenvoudig, primitief zelfs, maar dat irriteert geen moment. Dat komt vooral door het gigantische gebrek aan pretenties en het zinderende spelplezier waarme de acteurs op het toneeltje staan. En wat kunnen ze mooi spelen, deze Vlamingen. Sinds de Wilde-voorstelling die ze met het Barre Land maakten zijn ze wat bekender in ons land. En terecht, het is een heerlijke troupe. De laatste woorden in Nagras zijn: kom zullen we lekker gaan eten? En dan mogen we midden in het bos met z’n tweehonderden aan lange gedekte tafels plaatsnemen. Twee sneetjes brood, geitekaas, jam en rode wijn. De vijf acteurs bedienen je zelf. En dat twee keer op een dag, tien dagen lang. Hartverwarmend!