Jarige Dré Wapenaar stond te glimmen van trots in zijn prachtige VierVleugelPaviljoen terwijl een hoosbui neergustste op het tentdoek. Het paviljoen zat stampvol met natgeregende mensen die zich voor het merendeel volledig overgaven aan de muziek van Simeon ten Holt uitgevoerd door de vier pianisten van het Bergen Kwartet. Ze stortten zich geconcentreerd op de hallucinerende compositie. Of het nu aan de wapperende wind om de tent of het neerstortende hemelwater lag, weet ik niet, maar het lukte me niet me over te geven aan de muziek. Als publiek gedroegen we ons voorbeeldig, zaten niet voortdurend te hoesten of met papierzakjes te kraken, dus daar lag het ook niet aan. Misschien was het toch gewoon de compositie die niet de juiste trancestemming teweeg kan brengen. Groot winstpunt: de Nederlandse concertpraktijk is een prachtig mobiel podium rijker. De vier ronde videoschermen vertonen de concentratie op de gezichten van de uitvoerenden in prachtige close ups. Ook van buiten is het programma goed te volgen. Bij mooi weer dan. Mijn God, wat viel er een water.