Ontroerend eenvoudig liedjesprogramma van Theo Nijland die in een workshop met Pieter Derks, student aan de Koningstheaterakademie, het liedjesschrijven tot onderwerp van de wederzijdse kennismaking had gemaakt. Meester Nijland liet zien hoe goed hij dat vak beheerst en hoeveel hij er emtioneel in weet te leggen. Pieter Derks toonde zich een interessante leerling met een aantal intrigerende eigen liedjes. Oud en jong bleken goed op elkaar ingespeeld. Genoten vooral van ‘De pijn is weg’ van Nijland.

Polderman en Kommil Foo spelen samen elkaars werk. Dit levert een gezellige voorstelling op, die met zichtbaar plezier gespeeld wordt. Leuk om weer oud werk van Kommil Foo gespeeld te zien&horen. Jammer van de wat vlakke stem van Polderman, die af en toe als een beetje geforceerde toevoeging klinkt.

Bij binnenkomst in het sjofele maar zeer sfeervolle theatertje waar ‘liedjes aan de…’ zich afspeelde viel mijn oog gelijk op de knappe, volslanke dame achter de microfoon. Ze was ietwat zenuwachtig en had een gitaar in de hand. Achter haar tafeltjes en banken op het podium waarachter en waarop een stuk of tien jonge mensen (allen een beetje zenuwachtig) zaten en Gerard van Maasakkers (de fantastische Brabantste zanger met internationale allure). Het idee van de voorstelling was eigen liedjes door theaterstudenten van vier verschillende scholen (kleinkunst Den Bosch, kleinkunst Antwerpen, conservatorium en rockacademie Tilburg) aan elkaar gepraat en gezongen door G. v. Maasakkers. Dat idee pakte prachtig uit. De mooie zenuwachtige dame (Katinka Polderman) zong een knap en erg leuk nummer over kunst met een grote K. De rest van de jongelingen brachten Engels en Nederlandstalige liederen, soms Cabaret(teketet) soms pop. Stuk voor stuk erg mooi. Ontroerend. De accordeonist (Wiebe heette hij geloof ik) heeft ook potentie maar was nog niet helemaal af vond ik, zijn texten waren ook nogal tranen-zout-dronkendoordestratenvandestad-terig… Maar met hem komt het ook goed. Hij was bovendien engelachtig mooi. Om de liedjes van Maasakkers heb ik moeten huilen zo prachtig! Verder was mijn hoogtepunt van de avond de twee charismatische heren van ‘Nemo’. They rock! Zij gaan echt uitgroeien tot de nieuwe popsensatie van de Lage Landen! (Denk aan dEUS, Chemical Brothers, Super Furry Animals).
Genoten! In December schijnt deze groep mensen weer iets te gaan doen… Ik zal erbij zijn!
Ernst Baars

En het was leuk gisteravond! Bij ‘Liedjes aan de keukentafel’ binnen tenminste want buiten was het nat… aan het eind van de voorstelling (die een kwartier langer duurde dan aangekondigd) was ik nog steeds nat van de heenweg. Dus heb ik op de terugweg maar even een Boulevard shirtje gekocht.
Een heel leuk concept is het: ‘Liedjes aan de keukentafel’, allemaal jonge theater/muziek mensen (van verschillende opleidingen) die ieder een paar van hun eigen nummers doen en dat dan weer aan elkaar gepraat door Gerard van de Maasakkers. Je krijgt dus op een avond allemaal verschillende liedjes aangeboden, en daar zitten hele leuke tussen. Ook de sfeer op het podium was leuk, geen strakke show maar relaxed aan de keukentafel met hier en daar wat zenuwen, en wat gegrap, regelmatig een warme glimlach maar ook een volle lach. Want sommige liedjes waren echt grappig, terwijl andere weer ontroerend waren. Van sommige studenten dacht ik ‘meer!’, van anderen waren twee liedjes precies genoeg. Kort om een afwisselende avond. En als iemand nog een villa in Noord-Frankrijk heeft….