Wat een lekkere voorstelling. Gewoon gaan zitten en kijken. Het verhaal van Faust ken je al en als je het nog niet kende dan zie je het wel als een stripverhaal langskomen (Goet he). De tekst is gedeeltelijk langs mij gegaan, omdat mijn ogen toch liever naar de rest keken. De Sinterklaassen, de Teletubbies of het kleine duiveltje, dat zo geweldig duivel was.
Weer blijkt waarom het verhaal van Faust een klassieker is. In welke tijd je het ook speelt, je blijft jezelf er in herkennen.
Een gewei voor het duiveltje, de galaxian, de pianisten (ook al vond ik het saai) en een gewei voor de geslaagde voorstelling, want als je het programmaboekje leest dan zie je dat ze deze voorstelling zo wilden maken.
Een tomaat voor het schreeuwerige karakter van de hele voorstelling en het slechte articuleren van Faust (voor mijn gevoel).

Ik wist niet wat ik moest verwachten. Ik had nog nooit wat van ze gezien. Maar toen ik eenmaal aan het niet praten van de acteurs gewend was, ging er een wereld voor me open.
Theater behoort een kijkje te geven in het leven van mensen. En in deze voorstelling zijn dat twee monniken.
In het klooster heerst rust en bezinning. Hierdoor wordt er ook niet gesproken, behalve dan de nogal onzinnige gesprekjes in de biechtstoel, die gek genoeg toch een spanning weten te creëren.
Een heel ruim uur komen er prachtige beelden voor je ogen voorbij. Ontroerend als de monniken bezig zijn met hun eigen hobby. Lachwekkend als ze achter elkaar aan zitten of ruzie maken over het eten. En helemaal geweldig, wanneer de monniken in bed liggen als Jezus aan het kruis.
Deze voorstelling heeft mij erg geboeid, maar ik bezef wel dat het erg saai kan zijn als je er niet voor open staat.

Ik ben na afloop hard de zaal uitgerend. Weliswaar om de bus te halen, maar tijdens de voorstelling waren er zeker al drie paren eerder vertrokken, ik wilde ook, maar ik blijf zitten, want misschien kwam er nog een spetterend einde.
Al rennend, gooide ik mijn NRC stemkaartje in de bus, ik heb een 4 gegeven, ook al verdienen ze minder.
Achteraf gezien, was het begin het mooist, spannends en het leukst, ook al besef je dat niet als ze gillend als beesten het podium op komen rennen. De vrouw naast me schrok wel, dat was tenminste een ding. Het begin was mij compleet onduidelijk, waardoor de hele voorstelling voor mij onduidelijk verliep.
Het was één grote chaos en het gewei is dan ook voor “Dorien” die als enige houvast had aan een bezem en ook goed speelde, samen met de andere dames.
Ik geef een heleboel tomaten, voor deze oersaaie, niks (meer) zeggende opvoering. Ik geef geen Gouden Tomaat omdat het de eerste voorstelling was na de première.

Een eerste opvoering van een verse tekst, ook al is dit een reprise, is natuurlijk de tekst zoveel mogelijk volgen. En dat is ook gedaan. De muziek, het decor, de kostuums en speelstijl passen allemaal bij elkaar. Hierdoor misschien een beetje rood op rood, maar ach daar kijk je overheen. De tomaat voor het toch niet goede spel van de acteurs, waarschijnlijk simpel gehouden voor de ‘jeugd’ maar het was wel heel erg simpel spel.

Ik weet niet zeker of het een try-out was, maar ze deden wel alsof. Het was zo perfect dat je het in ieder geval niet kon merken. Goed gespeeld, geimproviseerd als er iets mis ging en ook goed gezongen.
Een perfecte NNT voorstelling, een combinatie van Muziek, Cabaret, Toneel en van humor en ernst.
Ook al gaat het veel over de vrouw en met name de seksuele behoefte van de vrouw, het is voor de mannen in de zaal ook een voorstelling om zeker naar toe te gaan, ook al dachten sommige vrouwen van te voren dat het niets voor hun man zou zijn.
Als het zo losjes gespeeld blijft worden, want het was de Uitmarkt voor 2 euro betalend publiek, maar als dat het geval is, is dit een van de betere voorstellingen van het seizoen.

Het was natuurlijk pas de eerste try-out, maar het was al een zeer goede voorstelling. Mooi toneelbeeld, ook de wisselingen, misschien wat te statisch en ‘gemaakt’, maar dat was wel esthetisch. De eerste helft zat ik echt te genieten van het stuk, de tweede helft was een teleurstelling. Dat is dan ook de eerste tomaat, het verpeste einde. De andere tomaat gaan naar het totaal niet aanwezige spel van Lineke Rijxman. En een hele grote naar Ivo van Hove. Die geen krimp gaf toen Halina Reijn dr haar in de fik vloog. En de slechte keuze voor Hans Kesting als Andrej, een veel te groot postuur en verkeerde bril.
Marieke Heebink en Halina Reijn krijgen ieder een gewei voor het goede acteren. En de andere twee voor de arme oude man (Egbert van Paridon) en voor het stuk in het algemeen.

Prachtig beeld van het ‘toekomstig theater’ van Kostja. Hele goede voorstelling en zo duidelijk Tjsechov gebleven. Mooi gebruik van alle ruimtes, goed gespeeld, soms wat te overdreven. Jammer van het gemaakte nonchalante begin, want samen met een gevoel dat ik na afloop had, dat er meer had ingezeten, zit er toch een tomatenblik bij.

Zeer goede voorstelling. De kostuums en de lichtwerking erop waren prachtig. Het licht zelf was al een fenomeen. Het spel zeer boeiend, verrassend en serieus tegelijk. En vooral de manier waarop Tanghe hedendaagse muziek gebruikt om het oude stuk interessant te maken voor deze tijd is ook zeer goed gedaan. Ik heb 3 uur lang zitten genieten en geef alleen geweien, dan moet de Paardekathedraal ze zelf maar onder de armen verdelen.

Prachtige combinatie van de humor van De Ploeg en de tragedie van het stuk zelf. Soms was het lekker cabaret, dus om ff flink te lachen, maar toch het grootste deel, bloedserieus en zeer goed. Ik merkte aan de rest van het publiek dat het op een gegeven moment zat te snakken naar een komische pauze. Maar dat komt waarschijnlijk omdat het algemene cabaret publiek niet is gewend om zo’n zwaar stuk voorgeschoteld te krijgen.
De tomaat is voor de familie Römer, die echt niet goed speelde. 3 geweien voor de rest, vooral opa, daar kan Jeroen Willems nog eens wat van leren, qua personagewisselingen. En een gewei speciaal voor Saskia Temmink. Prachtig zoals die allerlei emoties zuiver op de planken zet.

Prachtig decor, zeer mooi het licht, en zeker in combinatie, als de deuren opengaan, heel mooi.
Ook de dreiging die van het kamertje komt, als het naar voren komt in de laatste scène, indrukwekkend, zeker als je zelf op de 3e rij zit.
Lekker vrolijk gespeeld.
De tomaat voor de ogen van Hedvig. Kvond het rood op rood verfen, kzat me er alleen aan te ergeren, want het deed me denken aan het beest van Belle.