Soms schoot het wellicht wel wat door, zowel in overacting (Stolwijk gooit het er wel erg dik bovenop) als in boodschapperigheid van de tekst, maar al met al toch sterke actuele voorstelling, hier en daar leuk ensemblespel (waarbij het kleine duiveltje inderdaad aangenaam evil was). Ben het wel met Pinguin eens kortom.

Wat een lekkere voorstelling. Gewoon gaan zitten en kijken. Het verhaal van Faust ken je al en als je het nog niet kende dan zie je het wel als een stripverhaal langskomen (Goet he). De tekst is gedeeltelijk langs mij gegaan, omdat mijn ogen toch liever naar de rest keken. De Sinterklaassen, de Teletubbies of het kleine duiveltje, dat zo geweldig duivel was.
Weer blijkt waarom het verhaal van Faust een klassieker is. In welke tijd je het ook speelt, je blijft jezelf er in herkennen.
Een gewei voor het duiveltje, de galaxian, de pianisten (ook al vond ik het saai) en een gewei voor de geslaagde voorstelling, want als je het programmaboekje leest dan zie je dat ze deze voorstelling zo wilden maken.
Een tomaat voor het schreeuwerige karakter van de hele voorstelling en het slechte articuleren van Faust (voor mijn gevoel).

Mijn sympathy for NNT is met deze productie groot gegroeid. De club snijdt serieuze, actuele zaken aan en brengt die flitsend, jeugdig en energiek. Het was genieten geblazen: oor, oog, lachspieren, gevoel, hersenen, - alles komt aan bod. Ik heb na afloop nog gezocht naar een T-shirt met opdruk “I love Waldemar” of “I love Veerle”. Mij dunkt dat het artistieke motto dat de flyer vemeldt, wordt waargemaakt: een frisse blik en duidelijke stellingname.

Ik ben wat genuanceerder dan sommige anderen (ook uit mijn gezelschap). Ik ben namelijk niet tegen dit soort ‘pamflettisme’. Ik vind de tekst knap geconstrueerd en kon vrij volledig meegaan in de voorstelling. Hoewel het enige moment dat me echt raakte qua stijl er helemaal buiten viel (de oude naakte man), dus dat geeft te denken. Ik vind het (nog) niet erg dat het allemaal zo door de strot geduwd wordt, heb geen moeite met de vaart en cabareteske speelstijl… had kortom wel een goeie avond, maar een dag later komen er toch wat twijfels over de ‘eeuwigheidswaarde’ van de voorstelling en afgezet tegen waar ik normaliter warm voor loop beklijft het niet, dus 2 tomaten voor het ‘achteraf-gevoel’ en drie geweien voor 1. de tekst 2. Waldemar Torenstra (blijkt meer te zijn dan een lekker bekkie) en 3. alle dames die zich zo energiek door de voorstelling sloegen… (is de regie nou goed of plat? kweenie…) ben niet ‘om’, maar het was de moeite meer dan waard… jeetje, wat besluiteloos ben ik…

Het moet al jaren geleden zijn dat we zo’n verschrikkelijke voorstelling zagen. Plat, schreeuwerig, humorloos, een combinatie van mislukt kindertoneel en o-o-wat-zijn-we-toch-leuk-cabaret.
Dat gewei is voor de heren pianisten die met zowel Mozart als Strawinski ons er nog juist van weerhielden om weg te lopen.

Het was niet aan mij besteed. Zeker, ik heb sympathie voor de inhoud, “de boodschap”, al is deze boodschap zeker niet nieuw in theaterland. En ik kan begrijpen waarom voor deze vorm is gekozen, en dat die goed in verbinding staat met de inhoud en ga zo maar door. En dat bij mij het gevoel “kan ik hier alsjeblieft weg, weg van dit geschreeuw, en e.e.a. elders op andere wijze tot mij door laten dringen?” ontstond, was wellicht ook de bedoeling en paste misschien perfekt bij de rest van het geheel. Maar toch, nee, de gekozen vorm was in het geheel niet aan mij besteed. Een gewei voor de tekst, die was gewoon goed.

Dit is een goed voorbeeld van hoe je mensen die normaal niet van toneel houden het toch leuk kan laten vinden. Veel cabaretesk gepraat tegen het publiek, herkenbare figuren (Ronald McDonald, de teletubbies, Sint en Piet), inspelen op de actualiteit (Balkenende is tegen koninklijke satire) etc. Dat slaat aan en ik moet zeggen dat ik erg gelachen heb. Wat knap is is dat het verhaal van Faust waarop de voorstelling is gebaseerd hierdoor echt gaat leven. En dat de domheid en oppervlakkigheid van de moderne maatschappij (waar dus met dit soort theater op wordt ingespeeld) er ook weer flink van langs krijgt. Jammer dat de CKV-ers achterin en op het balkon het toch niet helemaal trekken en dat het NNT er daarom (?) voor heeft gekozen om het pianorecital van de laatste tien minuten alleen voor het echt geinteresseerde publiek te doen. Dat maakte het einde nogal chaotisch.