wat een hopeloos pretentieus theater! Zonde van al dat talent op het podium. Waarom doen mensen dit zich zelf aan. In tijden mij niet zo geregerd aan een voorstelling. Stoppen , uithuilen en een nieuwe start maken!

het was nog maar een try out, maar wat een hopeloos slecht toneel , dit hoeft toch echt niet meer! Mischien verandert er nog wat naar aanleiding van de tijd. Matige tekst waarbij je akteurs hopeloos ziet zoeken naar de reden waarom ze dit moeten spelen. heel snel vergeten en van het repertoire halen

Ik vond de voorstelling slecht.
Het begin was saai door de film stukjes, die trouwens veel te lang waren. Ze waren wat mij betreft ook niet echt grappig, al vond een deel van de zaal dit wel.
Er zat niet echt een rode draad in het stuk. Nou is dit niet zo erg, maar er was gewoon echt geen touw aan vast te knopen. Ik kon het halverwege nog maar amper volgen. De ja-nee discussie’s waren te lang en met de camera het publiek in gaan is niet grappig.
Er waren wat gebeurtenissen in het stuk die het nog een beetje leuk maakten, zoals de piano poot die brak, de bisschop in de kleedkamer, of de lampen die naar beneden kwamen zetten. Dit waren een paar van de weinige dingen waar ik om moest lachen.
Jammer.. Echt jammer.

Enorm origeel en creatief stuk, overtuigend gebracht door een zeer enthousiast gezelschap. Humor, afwisseling, spanning en emotie. De intieme speelomgevingen geven een speciale dimensie aan de voorstelling.

Het is gemakkelijk om op de zwakke punten van de voorstelling te wijzen. De schrijver van het vorige stukje heeft dat gedaan en voor een deel ben ik het daar ook wel mee eens. Toch geef ik de voorstelling zonder aarzeling en met volle overtuiging 5 geweien. Het is misschien niet de beste toneel voorstelling die ik in het afgelopen seizoen heb gezien, maar van de ca 20 stukken die ik zag is het wel één van de twee die de meeste indruk op me hebben gemaakt. Ik vond het een getuigenis van menselijkheid die me nog lang zal bijbljven. Als ik de tekst van de aanklacht van Maartje alleen had gelezen, zou ik die zeker als het zoveelste goedbedoelde sentimentele vertoon van mededogen hebben afgedaan. In de voorstelling was het echter een uibarsting van woede en verdriet die me door merg en been ging. Toch ontbrak bij de ondubbelzinnige stellingname de aandacht voor betrekkelijkheid en nuance niet: twee jonge asielzoekers treiteren één van de toegewijde vrijwilligers op een misselijke manier met veronderstelling dat hij homosexueel is en een andere deelt een krantje uit waarin een onaangename totalitaire ideologie wordt uitgedragen.
De rol van de welzijnswerker die zich meteen al in het begin van de voorstelling als leider van de vrijwilligers is zo zwaar aangezet dat hij wat mij betreft ook als persiflage geslaagd was. Misschien is wel de grootste verdienste van de voorstelling dat er duidelijk een belangrijk maatschappelijk in werd belicht, zonder dat er maar iemand de indruk probeerde wekken een afdoende oplossing te hebben.

Talrijke reacties op de voorstellingen van abbatoir fermé in pers en andere organen, deden mij reikhalzend uitkijken naar Galapagos. Een stuk met als boventitel ‘exitentieel horrortheater’ past zowaar helemaal in mijn levensvisie… En het moet gezegd: dit gezelschap past perfect binnen de selectie van het theaterfestival. Of het bij de allerbeste voorstellingen hoort, durf ik niet te zeggen (hoewel). Het hoort echter wel bij de meest belangwekkende. Want wat deze mensen laten zien, is inderdaad ‘anders’ en vernieuwend. Wie horror verwart met flauwe griezelfilmpjes in hotels met allerlei synthetische boe-effecten komt hier bedrogen uit. Hier verdwaal je in de hoofden van mensen die het hele leven en de samenleving zien als één groot spookhuis. Je dwaalt mee door de gedachtengangen van paranoïde mensen. Misschien zelfs gewone lui met een heel pessimistische levensvisie? Bij abbatoir fermé uit zich dit alles in wel heel extreem gedrag. Dat gaat van lang en uitzinnig wenen, tot een taboeloos partijtje bondage of live kotsen op het podium. Platvloers? Zeker! Shockerend? Op zijn minst? Verantwoord…? Absoluut! Hun obsessie voor het gruwelijke, angstaanjagende is niet misplaatst. Meer nog dan in klassieke voorstellingen, krijg je hier een boeiend inzicht in pessimistische levensvisies en hoe die daardoor hun dagelijks leven laten vergallen… Is het aangename voorstelling om naar te kijken? Absoluut! Tine Van Den Wijngaert (ja, die bijzonder knappe uit het ‘geslacht Depauw’)en Nic Kaldunski (een soort kruising tussen een trapezeartist en Jan Decorte op speed) zijn beiden uistekende acteurs met een heel eigen smoel. Hun dwaaltocht doorheen het ‘stinkende hotel’ van hun gedachten blijft iedere seconde geloofwaardig… Een gezelschap om in de gaten te houden!
Zes geweien. Een zevende hou ik in petto voor een toekomstige perfecte voorstelling…

ik vond vooral de rol van de muzikant indrukwekkend. Een balans, een evenwicht; de glansrol van de voorstelling! de gewijen voor hem. De tomaten voor de andere spelers, behalve Noel s keulen was wel te trekken. letterlijk dan. wat een lekker ding!

Gewoon weg schitterende voorstelling. Iedereen moet die nog gaan zien.
Prachtige acteurs.

Jammer. Alleen de muziek was wel goed, maar het was geen concert. Verder was het huilen met de pet op. Waarom durft niemand tijdens het maken te zeggen dat het niks is? Elk gezelschap gooit er toch wel eens iets tussenuit omdat het mislukt? Al die grote namen zijn toch meer acteurs en echt geen schrijvers/theatermakers, wat overduidelijk en pijnlijk duidelijk wordt in deze voorstelling: je ziet vooral respectabele burgermannen en meisjes die het fijn vinden om in de buurt te staan van de ‘groten’ van het toneel. Dus gewei voor de muziek en tomaten voor de rest.

ik vond het echt geweldig…
heel mooi ik kwam voor marc-marie en ik ben blij dat ik geweest ben hij maakt heel het stuk compleet!! in het begin werd een beejte te veel gepraat door jeroen waar ik mijn concentratie er niet bij kon houden dat was saai maar meschien vond ik dat aleen doordat ik marc-marie wou zien hahah …nee ik vond het echt de moete waard ik ga zeker nog een paar keer xxx janneke