Erg leuk, erg goed. Drie buitenaardse wezens (een blauw vierkant, een paarse buis en een verfrommeld papiertje) van de planeet Alles, waar van alles maar 1 is, komen op aarde en proberen zich voor te doen als echte mensen. Het stuk maakt prachtig duidelijk hoe willekeurig wij mensen met elkaar omgaan. Het levert zeer komische situaties op. Esther Gerritsen heeft een erg goed stuk geschreven en de regie en het spel van het Syndicaat sluiten daar perfect op aan.

Heden Soup! is werkelijk een fabuleuze voorstelling. Wim Helsen, finalist van het Leidsch cabaretfestival 2002 speelt op onnavolgbare wijze zijn eigen absurde heiligenleven. Vol bizarre logica en functionele woede. Maar mét stijl en diepgang. Wim Helsen is een geweldige verteller met een unieke stijl.

Uitgenodigd door ‘t Barre Land, waarvan de acteurs de keuken-tent bestierden, staat op een pracht-kade aan het kanaal nabij De Munt De Onderneming. We nemen plaats op een halfcirkelvormige tribune en worden vijf uur lang onthaald op een warmbloedig, eenvoudig verhaal van Pagnol. Hoe twee gelieven elkaar wel willen krijgen maar niet kunnen krijgen. Maar gelukkig ook eind goed al goed. En dat alles gelardeerd met drankje & maaltijd. Prachtig en ontwapenend lief. Minpuntje op deze herfstige donderdag: de kouwige wind, maar gelukkig geen regen….

Een bedachte, overgeconstrueerde voorstelling waarin tekst (een boring sentimenteel verhaal over een vrouw die scheep moet gaan),beeld en acteren maar niet wilden rijmen met de danserij. [Als je wilt weten hoe dit soort voorstellingen gemaakt moeten worden: kijk naar I said I van de Keersmaeker]. Een gewei voor het prachtige dansante duet van Joop Admiraal met een danseres; de rest ging koud mijn rug af.

De Meervaart was slecht gevuld en werd geaclamitiseerd door een koelinstallatie. Misschien daardoor maakte het geperformde ritueel van de twee actrices onder het scherm geen indruk. De film - het verhaal werd voornamelijk verteld middels film, nog net geen cinema - bleef hangen op het niveau van een Harry Mulisch puzzel. Een aardige metafysische sensatie, maar wel opgebouwd uit obligate elementen. Het stelde eigenlijk teleur. Jammer. In kleinere zalen schijnt Wayn Traub het veel beter te doen.

Fantastisch energiek die jonge man! Zeer meeslepend hoe Sven van diepe melancholiek naar cheap vegas entertainment kan switchen.
Mooie muziek, prachtige teksten in verschillende talen (het spaans verstond ik niet, maar door voordracht kwam ik een heel eind)
Hopelijk nog vaker hier en in theaters!!