Behoorlijk verrassende voorstelling, net zo leuk als de posters! Heel erg leuk; met een soort standup-achtige snelheid vliegen de multiculti grappen je om het hoofd. Razend persoonlijk, soms bijna té, maar met enorm veel relativeringsvermogen. Daartussen weer prachtige interviews, waarin behoorlijk belangrijke dingen worden gezegd. Fijn dat het multiculti-theater niet alleen meer gaat over jong zijn en arrenbie, maar nu ook over dertiger zijn en jeugdsentiment.

Waarom makers dit zo’n prachtig stuk vinden, kan ik begrijpen, maar als publiek kan ik er niks mee. Daarom dus tomaat. Het viel reuze mee, ondanks het stuk. Ik vond Gillis geweldig en vol overtuiging, hij krijgt een gewei, net als Lucky. Ook in deze voorstelling weer zwarte Nikes, ook weer een gewei ervoor. Tomaat dan weer voor de muziek en de moeilijke lichtstanden, het werd een beetje modern toneel. Kuno Bakker en Oscar van Woensel moeten een gewei delen en oppassen dat ze niet te lief voor elkaar doen.

Minder goed dan ‘De Grote Oorlog’, maar nog steeds een poëtisch juweeltje. Een soort absurd varieté, veel trucs en garnalen. De langzaam druipende stroop was enorm spannend en mooi. Lieve voorstelling van knappe knutselaars.

Lang geleden gezien, maar nu de stemming zo onverdeeld negatief over deze voorstelling is, moet ik toch reageren. Dit was dus geen slechte voorstelling! OK van de trilogie de minste, maar wel een voorstelling die ergens over gaat. Wat te doen met de combinatie democratie en dom volk is toch behoorlijk actueel. Goede vertaling, fijn spel, vooral Manja was groots. Wel commentaar; waar was de excellent music choice van DP deze keer? En kleurrijk Blokker inventaris in plaats van de Discordiaanse rommelzolder maakt het een lelijker plaatje. Daarom streng twee tomaten, maar vooral omdat JC en Titus zo mooi waren.

Tekst van Abdelkader Benali is bont te noemen, springt van hak op tak. Zitten geweldige stukken in, zoals een eindeloze opsomming van epitethon ornansen van Shakespeare, maar heeft weinig spanning in zich. Sabri is een goed ongeleid projectiel, heeft spannende tenen en is geen moment saai. Voorstelling is op geen enkele manier politiek en heeft minder met Yasser Arafat dan met de hoofdpersoon te maken. Dat vond ik jammer, maar een leuk kleedkamer drama erbij is ook leuk.

Verdomd interessant, maar geen theater. Gek om na zo’n enorm multi-media-dinges naar een video en bordkarton te moeten kijken. De boodschap (De Golfoorlog was veel erger dan we denken) zat in dat laatste deel en vond ik veel minder indringend dan de ‘Game’ daarvoor. Wel tof dat het technisch mogelijk is.

Tooneel; drie en een half uur tekst en mooie kostuums. Gewei voor de ambitie, de mooie kostuums, duidelijke decor, heldere mis-en-scene en dat de drie en nog wat uur omvlogen. Tomaten voor de acteurs, kostuums en decor die allemaal net niet goed genoeg zijn om oor en oog verpletterend te zijn. En natuurlijk een vast tomaatje voor de zendmicrofoons.

‘t Was een beetje rommelige zaal; de lollies doen zo’n verstilde voorstelling geen goed. Had ook het idee dat dit eigenlijk in een kleinere zaal moet staan. Uitvergroot spel, prachtige grime. Vaak moeilijk te verstaan, wegens Vlaamsheid. Mooi idee en vorm, maar het miste wat scherpte. Waarschijnlijk te katholiek voor mij om het helemaal te kunnen doorgronden.

Engelsen die willen choqueren, dat werkt niet zo goed bij mij. Het blijft wat stoffig. Een combinatie van ‘Je me souviens’, ‘Publikumsbeschimpfung’ en ‘Mousse’. Ik vind al die voorstellingen dan los sterker. Duidelijk een eerste grote zaal voorstelling, het komt nog niet helemaal over het voetlicht heen. Interessante deconstructie en man in boodschappentas zal me altijd bij blijven.

Joehoe, blinden in de schouwburg! Ook zij betalen belasting en moeten van deze publieke ruimte gebruik maken (gewei). Maar dit is dus geen voorstelling hè? Tastinterieur van Manan Houben, staat er enthousiasmerend in uw folder. Niet meegemaakt. Sowieso weinig meegemaakt, want ik werd bij gebrek aan motorische specialisten gelijk ingezet om andere blinden te begeleiden. Daar gaat je ervarium. En een koptelefoon op, daarvoor hoef ik niet naar de schouwburg.