Suprieur in uitvoering; decor is prachtig en acteurs kunnen alles. Prachtige dramaturgie en enorme compassie met mensen met een enorme dorst, dorst naar liefde en naar drank. En dan een laatste scene waar ik helemaal geen chocolade van kan maken. Loek Zonneveld noemt het geniaal maar ik snap er niks van. Moet ik hem toch eens vragen wat dat nou betekende…

Na het geweldige ‘Baas slaat man’ ben ik een beetje teleurgesteld. Natuurlijk is het herkenbaar, vooral voor wie zelf ook theater heeft gemaakt, maar wat over blijft is dan een lach. Het komt niet echt tot een conclusie. Een goede zomerfestival voorstelling, maar that’s it.

Fijne voorstelling die veel ruimte laat voor eigen assiociaties en overpeinzingen, terwijl je in een paar uur een autoriteit wordt op het gebied van de Indiase dans. Dominante rol van tekst in westerse cultuur wordt onderuit geschopt met de bijhorende goede smaak. Wel te lang en positie van de video was niet altijd duidelijk, maar het was een goede avond postmodernisme. Ik zie veel brood in ‘Werther; the Musical’, graag, maar dan ook met zo’n kleine Duits schoolmeisje die op de achtergrond ‘Das leiden…’ voorprevelt!

Doet me geen bal, die kinderen op het toneel. Ik kijk dan wel weer graag naar het filmpje met fijne grote mensen acteurs. Maar waar gaat dat dan over, het ene cliché over mensen mensen met geld na het andere. Och ja en uiteindelijk zijn we allemaal ongelukkig. Nou ik toevallig niet en ik ben ook voornemens heel rijk te worden. Speciale aandacht voor de stomme compositie. Kinderen zijn erg goed in lipsyncen, waarvoor gewei, maar waarom toch allemaal?

De rijke en mooie tekst van Filip Vanluchene is een aanwinst, een soort moderne ‘Kersentuin’. Uitvoering deed tekst recht, maar was weinig opwindend. Vormgeving was ronduit lelijk en zonde; tekst is beeldend genoeg, laat dat getut met plaatjes. Belangwekkend, nee heb ik niet gezien of gehoord. Speciaal gewei voor laatste zin en donkerslag, waardoor het sociaal-realisme en “De vis wordt duur betaald”- stemming van de voorstelling gerelativeerd wordt.

Wat een traktatie! Hoi, hoi, hoi! Geert, Margot en Frank kick ass in de Juliet. Publiek brak de zaal af na afloop en terecht. Welk een souplesse, spelplezier en gemak. Hoe aantrekkelijk zijn ze ook allemaal, hulde. Maar ook mooi, ik moest een beetje huilen bij de Carpenters-karaoke. Ik zie de tekst een fijne toekomst hebben in het amateur-circuit, lekker speule. Maar zo goed als dit drietal, tja, dat gaat niet lukken.

Vorig jaar was ik getuige hoe de ene acteur per ongeluk de andere het ziekenhuis in schopte. Nu dan wel helemaal gezien. Er is wat geschrapt en gehusseld en de voorstelling is ervan opgeknapt. Typische festival voorstelling, leuke vondsten, humor, maar het blijft mager en kort. Wel een gewei omdat ze als enige onversterkt de Juliet bespelen.

Dit was de meest esthetische voorstelling op Lowlands; echte kostuums en een echt decor. Dat werkte nogal vervreemdend. Helemaal in contrast met de omgeving was het onderwerp. Ouder worden, bejaarden en aftakelingvoor een zaal met een gemiddelde leeftijd van onder de twintig. Jonge volwassenen werden kinderen die te horen kregen dat ook zij dood gingen. Het werkte goed, normaal staat het publiek na afloop te joelen, nu bleef het even stil. Twee geweien voor de Mojo programering dus! Maar nu de voorstelling: gewei voor de Maatschappij Kritiek en voor Heidi Arts. Twee blikken voor de tekst van Rijnders, dit moet mooier kunnen.

Lekker schreeuwen en fijne rijm, daar kunt u wel op rekenen bij een voorsteling over voetbalsupporters. Enorm veel energie en soms heb ik zelfs zin om mee te joelen (alleen bij liederen van de clubs die zich in mijn sympathie mogen verheugen natuurlijk). Maar foei, Twente en de Achterhoek is niet hetzelfde, maar dat weten domme Ajaxieden natuurlijk niet. Gaat niet de diepte in en blijft cliche-matig. Hooligans zijn juist geen kansarme jongeren, maar systeembeheerders, ambtenaren en supermarktmanagers.

Tja, een hoop onbelangrijke dingen, tamelijk onbegrijpelijk ook. Weer een ballet met een bed, iets waar ik ook bij ‘De Nachtportier’ zo van heb genoten. Iets met lakens en ik snap ook niet waarom een van de personages engels praat. Er was ook sprake van een belangrijk religieus thema. Mm, krijg een ontzettend academie gevoel. Speciale tomaat voor de live synthie-god.