Ik dacht dat deze voorstelling me langer zou bijblijven. Vooral de monoloog ‘forget about’, een opsomming van dingen waarvan je gevraagd wordt er even niet aan te denken was enorm raak en actueel. Maar waarom publikumsbeschimpfung? Ze draaiden de rollen om en maakten van het publiek een personage ‘your the best audience, you’re not … en dan kwam er een lijst van typeringen waar je liever niet mee geconfronteerd wil worden. Tijd voor hernomen kritiek? Als ze het ook bij zichzelf hadden gedaan ‘you’re the best co-actor…’ was het sterker geweest. Dan was het over beeldvorming gegaan, hokjes of slechte daden. Nu werd het flauw zeiken.

Engelsen die willen choqueren, dat werkt niet zo goed bij mij. Het blijft wat stoffig. Een combinatie van ‘Je me souviens’, ‘Publikumsbeschimpfung’ en ‘Mousse’. Ik vind al die voorstellingen dan los sterker. Duidelijk een eerste grote zaal voorstelling, het komt nog niet helemaal over het voetlicht heen. Interessante deconstructie en man in boodschappentas zal me altijd bij blijven.