Ons Moose-kantoor zal er zo gaan uitgaan zien. We praten al genoeg zo. Marco Borsato werkt altijd goed op me, ik was echt ontroerd. Mm, zelfs een beetje onder de indruk, tsja vier geweien dan maar.
Omdat ik een aantal feministische golven verder ben, vond ik (zonder iets van haar gelezen te hebben) mevrouw Sontag ouderwets. Ik herzie mijn mening; geweien voor deze geniale vrouw! Omdat ik al eens eerder iets van Ivo van Hove heb gezien, weet ik dat hij een male-chauvinist pig is. Ik blijf bij die mening.
Wat een arrogant gedoe, val mij niet lastig met deze brique a braque spychologie en zogenaamde inzichten in de culturele-toestand-van-de-wereld. Wake-up and smell the cappuchino. Kunst is al 10 jaar dood, who cares!
Okay, experimenteel-modern-politiek-publieksparticipatie-theater. Ben ik altijd helemaal voor, maar ik begrijp Ola nooit zo. Er worden allemaal indringende vragen gesteld, opmerkingen gemaakt en zelf nadenken verlangd, maar uit eindelijk zegt het niets. Dat ‘Netwerk’-muziekje past dus ook wel goed bij haar voorstellingen. Het lijkt heel gewetensvol, maar echt een mening hebben die reportages niet. Ze willen je aan het denken zetten, that’s it. Sorry, dank je wel; ik denk al.
Voor de selecte groep die een aantal zomers geleden op het Theaterfestival in Marken was: ‘Test twee’ voor professionals met heel veel geld en wat meer tijd. Net als de voorstelling op Marken, visionair, gedurfd, een ervarium; woorden schieten te kort. Geweldig!!!
Ik vind dit moeilijk toneel. Wel knap enzo, al die tekst uit je hoofd leren, nou nou, bedenk ik dan tijdens de monoloog. O, er komt een decor naar beneden. Ik denk aan matrix-printers. Zo direct-uit je werk-uit de trein-in de zaal werkt het niet voor me. Maar wel ga ik weer Bernhard lezen. Dus het was een invloedrijke voorstelling.
Heel flauw, ik ben hier naartoe gegaan terwijl ik wist dat ik het vast heel slecht zou vinden. En warempel; ik vond het waardeloos. Where to begin: autobanden, luiers, raar Engels, elastieken, kostuumpakbroeken, ik heb het vorige jaren allemaal al gezien en dan goed. Het schijnt dat je, als je op zo’n acedemie zit, geen tijd meer hebt om naar het theater te gaan. Dus hebben ze het vast niet gejat, maar hebben ze het te laat bedacht en ook nog slecht uitgevoerd. Misschien toch wat vaker in de zaal zitten ipv in het repetitielokaal modern theater uit te vinden.
De dag na de cultuurnota een getroffen gezelschap bekijken is altijd spannend. Ze hielden zich goed, maar toen er onaangepaste ouderen in de zaal bleken te zitten die commentaar maakte op het roken op toneel, lieten ze zich gaan. Hoewel het kostelijk om te zien was, realiseerde ik me naderhand dat de twee bezoekers echt buitengewoon arrogant en onbeschoft zijn behandeld. Ik zei het al; de dag na een cultuurnota naar het theater gaan altijd spannend.
Wat gezellig en leuk en voor incrowd en ik snap het jeah, nog een keertje. Wat is dit voor kut theaterpubliek dat de zalen niet vol zitten! ik heb het lekker wel gezien en het was heel leuk!
Jemig, ik ben het een keer eens met alle lof! Hoewel het lichtplan te wensen overlaat, ben je een kniesoor als je daarover zeurt. Ik ben nu verliefd op Jacob Derwig en ik ga ook op bowlingschoenen rondlopen.
Goed gedaan! Ik ben nogal kritisch op dingen rond de Beatles, maar hier kon ik niet tegen op Kniesoren. Hele slimme voorstelling, met veel plezier voor popnerds, meezingers en muziekfreaks. Godzijdank was de band echt goed. Wat een leuke jongens allemaal, speciale aandacht voor Erik van der Horst, wat klopt omdat ik in een George-periode ben. Kippevel bij video publieksbeelden met Roosmarijn Luyten. En nu alsmaar heel veel zin in De Beatles en om in een bandje te zitten. Fuck de canon, dit is pas erfgoed doorgeven.
Jaarlijstjes zijn leuk, decennium-lijstjes zijn vét. Na lang overwegen en veel dillema’s: mijn beste voorstellingen uit de jaren NUL
1. Ruigoord 2, TGA, Carina Molier 2000
Vers in het nieuwe millennium lag De Toekomst even open. Theater is niet geworden wat het toen had kunnen zijn.