ITs, het Internationaal Theaterschoolfestival (2000)

Heel flauw, ik ben hier naartoe gegaan terwijl ik wist dat ik het vast heel slecht zou vinden. En warempel; ik vond het waardeloos. Where to begin: autobanden, luiers, raar Engels, elastieken, kostuumpakbroeken, ik heb het vorige jaren allemaal al gezien en dan goed. Het schijnt dat je, als je op zo’n acedemie zit, geen tijd meer hebt om naar het theater te gaan. Dus hebben ze het vast niet gejat, maar hebben ze het te laat bedacht en ook nog slecht uitgevoerd. Misschien toch wat vaker in de zaal zitten ipv in het repetitielokaal modern theater uit te vinden.

Botten, banden, broeken met poep, en de taal: onbegrijpelijk Haribo.

Van deze voorstelling krijg ik spontaan zin om te bungee jumpen!

De IT’s flyer pretendeert een hoop elitaire onzin: pluriforme waarheid, de bijbel, Kieslowsky, bla blie bla. God zij dank vind ik hier niets van terug in de voorstelling. Integendeel, ik zie vijf dokters en een assistente die er op de afdeling cardeologie Carver-achtig een potje van maken. Heel gezellig, bij vlagen hilarisch. Niet iedereen komt even goed uit de verf, het duurt allemaal wat te lang, maar nieuwschierigheid is gewekt. Ik kijk uit naar wat zij ons als theatergroep Skagen in de toekomst zullen brengen.

Een gewei voor het bij vlagen fantastische spel van de acteurs en voor de rust en schoonheid van het deel voor de pauze en een tomatenblikje voor de rommelige regie van na de pauze en de te lange duur van de voorstelling.