Indrukwekkend spectalstuk met leuke regie/vormgevingsvondsten. Stefan de Walle moet helaas nog altijd opboksen tegen zijn flodderimago, jammer maar helaas. Zijn spel is indrukwekkend intens en hij maakt sterk gebruik van zijn fysiek. Af en toe trekt hij een wenkbrauwtje op en dan heb je toch weer die associatie met zijn tv-werk.
De cast was over het algemeen sterk, al waren er duidelijk ook mindere goden aanwezig. De hoofdrollen waren stuk voor stuk sterk bezet.
Kippenvel kreeg ik in het laatste kwartier, het duel was schitterend vormgegeven en de slotscene bleef nog lang hangen. Prima vormgeving en licht.

1 klein (cherry)tomaatje voor de verhaallijn die soms erg moeilijk te volgen was.

In de gelukkige omstandigheid geweest deze voorstelling twee keer te zien. Beide keren een meer dan aangename ervaring. Tekst, muziek en personages typisch van Warmerdam, schitterend toneelbeeld/ regie en uitstekend geacteerd. De humor van van Warmerdam pakt je, of hij pakt je niet, er lijkt geen tussenweg te zijn. Kortom 4 geweien: regie, tekst, spel en muziek. Die ene tomaat is voor het ongelooflijk chagrijnige gezicht van Pierre Bokma bij het in ontvangst nemen van het applaus. Jammer.

Na afloop van de voorstelling overheerste een dubbel gevoel, het was absoluut een vermakelijke voorstelling, maar waar-ie nou precies over ging…? Het verhaal op zich is wel te volgen, maar de diepere lagen die men zegt aan te brengen zijn ver te zoeken. De dansjes en muziek waren leuk en goed uitgevoerd, de leerlingen zetten een prima prestatie neer, Ria Eimers speelde een goede voorstelling en Bert Luppes was in zijn bijrol betrouwbaar en vakkundig als altijd. Toch sprankelde het niet, met deze cast had er meer ingezeten, vandaar de tomaat. De geweien zijn voor het krankzinnige decor en de alround vermaakfactor van de avond.

Wow,dit kan een hele mooie worden. Ik heb de eerste rty out gezien en die was meer dan veelbelovend. Een goed verhaal, gebracht met een aangename afwisseling van humor en serieuze stukken, mooi gespeeld in een prachtig decor. Extra compliment voor het licht dat nu eens echt iets toevoegde. Van mij mag er met name in de tweede helft van het stuk nog wel wat tekst verdwijnen en de bewegwijzering van het voorprogramma kan nog wat profesioneler, maar al met al een gedegen, modern en boeiend stuk. mooi begin van het nieuwe zuidelijk toneel!

Er is al veel geschreven over deze voorstelling, vandaar dat ik het kort houd. TGA zet een toegankelijke, wervelende versie neer van de feeks. Er wordt door iedereen, ook door de grotere en kleinere bijrollen, prima werk geleverd. Hans Kesting (die ook hier weer een keer zijn broek mag laten zakken) en vooral Halina Reijn zijn in vorm; decor, licht en geluid zijn af. Minpuntjes: de wel zeer snelle transformatie van de feeks en het onsmakelijke spugen van de brallers.

Ik heb niks met bewegingstheater, en nog minder met mime. Dacht ik. De voorstelling Eiland heeft me bekeerd. Wat een prachtig stuk, wat een mooie mensen en wat een intrigerend decor. De opening is ijzersterk en kreeg zelfs de vele ckv-ers in de zaal stil. Met de eerste man-met-koffer begint vijf kwartier puur theaterplezier. De groepsscenes zijn indrukwekkend, de een-tweetjes vaak ontroerend.De kleine (regie-)vondsten die steeds opduiken zijn geweldig. Ik ben om, geen woorden maar daden!

Het is lang geleden dat ik zo heb moeten lachen tijdens een voorstelling. Hilarische scenes, fysiek acteerwerk, teksten met een bite. Af en toe wordt er ruimte gemaakt voor een meer filosofische passage of worden zwaardere onderwerpen aangesneden (letterlijk en figuurlijk…) De vage verhaallijn maakt het allemaal wat fragmentarisch, vandaar het tomaatje, maar voor een secuur uitgewerkt plot ga je niet naar de Mug toch? De kwaliteiten en bezieling van Joan en Marcel maken de avond tot een feestje.

Op hun laatste gezamenlijke tournee, spelen Touw en Metsers het vervolg op hun succesvolle stuk van jaren gelden: het kan vreemd gaan. Het stuk is onderhoudend en er wordt puik geacteerd. Toch raakte het me niet echt. Ik werd geen deelgenoot van de emoties van de hoofdpersonen en had iets te veel een televisiegevoel. Leuke avond, maar niet echt memorabel.

Deze voorstelling heeft alles mee: een pakkend verhaal, Goed gebruik van licht, muziek en decor en vooral prachtig acteerwerk. Carine Crutzen weet als onopvallende, grijzemuizerige veearts te overtuigen en haar mooi en geloofwaardig te ontdooien. Mark Rietman zet een heel mooie prestatie neer als haar broer Justus, vooral zijn stille spel is prachtig en maakt zijn angst en frustratie voelbaar. Terecht genomineerd voor de NRC handelsblad toneelprijs!

Elementaire deeltjes moet het vooral van de multimedia-toepassingen hebben. De video-opnames geven het spel van de acteurs een mooie extra dimensie en impact. Het verhaal, jawel ook goed te begrijpen voor een echte alfa, wordt prima ondersteund door de live muziek en samen met het licht wordt het een boeiend geheel. De acteurs maken een dynamische en enthousiaste indruk en weten prima om te gaan met de eisen die de videobeelden en close-ups stellen aan hun spel. De ene tomaat is voor het decor. Met de steiger, het bubbelbad en de ikea-bank kan ik leven, maar ik heb eerlijk gezegd het kijkje achter de schermen en hier zelfs in de kleedkamer, nu wel gezien. Ik zou graag weer eens een voorstelling zien met een achterdoek…