Een gewei voor de kunde van de acteurs, die zich in een achterlijk regieconcept toch staande weten te houden. Een gewei voor de af en toe prachtige toneelbeelden (modder, modder, modder!)Niet gaan als je niet van toneel houdt dat alleen op taal draait (en dan bedoel ik ook echt ALLEEN taal)
Interessante voorstelling, erg goed geacteerd. Toch mist er iets, ik weet niet precies wat het is; een soort gebrek aan gewicht. Dat wordt gedeeltelijk veroorzaakt door het toch wat potsierlijke modderballet in het tweede deel, maar misschien ook door de kinderlijke terzijdes. Die zijn mooi en houden de toon licht, maar contrasteren iets te veel met de verheven thematiek van de voorstelling. Vooruit, toch vier geweien: ik heb bijna de gehele vier uur geboeid gekeken en de bewerking is intelligent.
Actie tomaat! Ik moet 4 tomaten inbrengen tegen al die geweien voor deze voorstelling. Want uiteindelijk vond ik deze voorstelling helemaal niet goed.
Het verhaal, bestaande uit 3 delen, is in zijn geheel super gespeeld. Maar wat wil je met deze prachtacteurs. Daar is de gewei ook voor bedoeld.
Maar de tekst en de modderpoel op het saaie decor………nee, het kon mij niet boeien.
Deel 1 was nog de voordeel van de twijfel. Deel 2 was het best in spel, maar feitelijk vond ik dingen niet kloppen. En deel 3 ging ten onder aan rouwstemming, saaiheid en blubber.
Sorry, ik had me erop verheugd na het zien van Oresteia van Het Nationale Toneel. Maar daar haalde deze het niet bij.
Goed tot heel goed acteerwerk, een mooi toneelbeeld en een rustig verteltempo. Toch wordt in de eerste pauze hier en daar gemopperd over het moeilijke eerste deel. Het tweede deel is voor iedereen helder, een verhaal rondom een centraal en goed invoelbaar conflict, dat van Ifigeneia tegenover Orestes en Elektra. Het derde deel ook, met de wraakgodinnen tegenover Athena. Het is regisseurstoneel dus alles mag. Waarom dan ook niet in het eerste deel een centraal conflict zou je zeggen. Ik noem maar wat, er zijn vast betere opties, de innerlijke strijd van Pylades (ik beken ik wil die mooie stem van Eelco Smit horen!). Ik begrijp het gemopper wel. Het eerste deel is een mooi verwoorde en goed gespeelde, maar erg uitvoerige en ook wat steriele opsomming. Lastig voor niet-gymnasiasten (zie MvW hieronder). Gelukkig heb ik niet zo lang geleden Barry Unsworth, The Songs of the Kings, Penguin Books, 2003, gelezen. Een briljante roman over Griekse helden en goden. Dus voor mij is het allemaal goed te volgen.
Bijna twee jaar geleden zeiden mijn voorkeursrecensent ( Loek Zonneveld) en mijn favoriete medemoosers (iwein&lydie) het al: “zus van…” is geweldig.
En inderdaad, dat geldt ook nog voor de reprise: kaal, maar krachtig, sober, maar prachtig. Elsie de Brauw is aan een stuk door een meeslepende stem uit een 3000 jaar oud verleden. Een heel rijk verhaal, fraai verwoord, van een onopvallende vrouw in buitengewoon ongewone omstandigheden.
Met als kanttekening dat het, althans vergeleken bij de bij mij gewekte torenhoge verwachtingen, toch een fractie minder intensief was dan gehoopt.