Duidelijk geen mislukking, laat ik het vaardig noemen. Derwig kan regiseren, verdrinkt niet in de tekst of de zaal. Bizarre cast, maar wel lekker. Beheerste, preciese tekst en beheerst precies spel. Er gebeurt dan een beetje weinig, behalve dan dat ik de tekst erg goed gezien heb. Ik miste enorm een derde bedrijf waar de boel eens lekker ging schuren met Ibseniaanse clichés (zwangere vrouwen die zich van rotsen storten etc). Nu bleef ik achter met een enorme “Nou en”. Speciaal gewei voor Nadja Hüpscher, die ik vaker op het toneel wil zien.

Beetje modieuze en brave regie, maar het werkt wel. Ik kende de plot nog niet en ik vond het oprecht spannend. Kreeg de clou niet helemaal mee, jammer want ik zat helemaal in deze broeierige who-dunnit. Lekkere cast; Koolschijn is geweldig en houdt zowaar z’n kleren aan. Barry Atsma wordt langzaam een echte ster, z’n haar helpt. Fernhout z’n kostuum zit hem wat in de weg, wat Voorberg allemaal aan het doen is weet ik niet. Geweldig gewei voor Alwin Pullinckx die een fantastische vrouw neerzet. Want tja de vrouwen, wat mij betreft trekken ze het niet helemaal. Soundscape is behoorlijk film, maar dat helpt juist bij de thriller-achtige sfeer. Van mij mag en wel meer van dit soort art-house-film-theater gemaakt worden, maar dan ook graag popcorn.

Cyrus Frisch heeft gewoon een stukje gemaakt, ik wil en verwacht meer van de man wiens voorstellingen mij zo enorm boos maakten. Geweien voor het effect, prachtig hoe mijn hersenen zich helemaal kapot werkten om aan het te weinige licht te wennen. Maar de poezie van de beelden die ik bij het licht van een sigarettenpeuk maak, is duizend maal wreder, gevaarlijker en spannender dan het beeld van de uitsmijter.

RRRegie, met driehoofdletters R. Wauw wat een dwingende voorstelling. En dan geweldige acteurs die het ook helemaal kunnen doen. Sonja en de Professor waren eerste helft iets minder, maar kwamen na de pauze goed terug. Fantastische muziekkeus en dansante momente waren hardverscheurend. Ook echt gelachen, mooi mooi. Voor mij de eerste Wanja die meer om de personages ging dan om bezit/werken/arbeid thema. Wat gaan die Duitsers toch genieten van Perceval.

Boukje blijft mooie voorstellingen maken. Minder mooi dan Benen, maar het blijft heel prachtig. Mooie muziek, maar van moeilijk rammelen op de klankkast moet ik altijd een beetje lachen. Speciale aandacht voor het papier over de publieksbankjes, waardoor elke beweging die je maakt, enorm veel geluid maakt en je dus piepstil blijft zitten. ‘k Weet niet wie toch alsmaar die mooie dingen bedenkt, zoals bijvoorbeeld ook de wandeling naar de zaal. Is het decormens Theun M. of Bouke zelf? In elk geval hulde.

Nou in elk geval een voorstelling met Kloten. Het beste discussiestuk dat ik dit seizoen heb gezien, behoorlijk verbijsterend. Ik ben enthousiast. De merkwaardige speelstijl, het belachelijke decor, geweldige mis-en-scène, rete politiek en vooral erg geestig. De voorstelling vloog om en ik begreep er geen reet van. Geweien voor Tijn Doctor’s Trixie, Jappe Claes en Iwan Walhain. Roos Drenth speelt standaard bloot mooi meisje en Anneke Blok haalt haar Schwabiaanse moeder weer eens van stal daarvoor een tomaat. Dat vind ik tot nu toe, voor de rest ben ik nog aan het denken.

Ik doe de voorstelling niet echt recht; ‘k Was er niet echt bij met mijn hoofdje en de voorstelling was niet echt toegankelijk. Toch voor de statistiek mijn minirecensie. Ik vond het een beetje ouderwets, moest bijvoorbeeld aan David Lynch denken. Het idee (dat ik van de flyer had) dat alle personages muziekpartijen zijn, is consequent uitgewerkt en als je into jazz bent en het stuk kent, heb je vast een leukere avond.

Zo, dat gebeurt met niet snel. Ik ben weggegaan in de pauze. Ik vond het verschrikkelijk. Het gelauwerde tweetal kan alles, niet alleen op het podium, maar ook met ons het publiek. We staan op, gaan zitten, schreeuwen zingen op commando, wat een dolle avond. Veel flauwe grappen, ideetjes, weurdspelingen, een momentje absurdisme, ik voelde me beledigd. Ik neem het theater en mijn vrije avond bloedserieus.

Nou dit vloog voorbij, niks geen uitgestrekte Provilyaanse tijd. Ik vond het te eenlagig en wat weinig. Decor te affig voor het rafelige en schurende uitgangspunt: Nederland zoals wij het kenden is overleden. Daarnaast kan ik dus niet luisteren naar zo’n Requiem in het theater, volgens mij was de box ook niet afgesteld op Klassiek. Maar gewei voor de intentie politiek theater te maken en de heerlijke kachel geuren.

Wauw, wat was deze voorstelling volkomen tegengegesteld aan al mijn esthetische voorkeuren. Ik roep wat assoscaties; Robert Wilson, Pink Floyd, Bill Viola. Niet de minste namen toch, bent u fan dat werk, gaat dit zien. Beeld goed strak, ik heb wel een blik op het decor van de toekomst gezien. Veel afstand, ik begreep er weinig van. Het laatste kwartier is een orgie van te veel geluid, beeld en samples. Het werd toen een beetje naar in plaats van mooie plaatjes. Ik heb liever naar.