1 tomaat voor Gorki.
1 tomaat voor de Trust die kiest voor Gorki.
1 gewei voor Tsjechov.
De reden om deze voorstelling te spelen ontgaat mij volkomen.

Er klopt iets niet aan deze voorstelling. De verhouding tussen de tekst en de regie wringt een beetje, volgens mij omdat Peter de Graef zijn acteurs te weinig ruimte laat. Het feit dat deze acteurs een andere regisseur gewend zijn zal daar wel voor iets tussen zitten. De hele voorstelling zit op de grens tussen hilarisch en schrijnend, waardoor je vaak niet weet of je nu moet lachen of niet. Jammer alleen dat dat op den duur ongemakkelijk kijken wordt. Toch twee geweien, alleen al voor het adembenemende einde.

Je dokt 50 gulden. Onder het genot van heerlijke pasta en goede wijn wordt duidelijk gemaakt dat dit absoluut geen theater is. Publiek voelt zich flink tekort gedaan.
Fantastisch!

Goed omdat het ijzersterk in elkaar zit, de verandering van onschuldig, kinderlijk, ver-van-mijn-bed geweld naar de pijnlijke realiteit van Srebrenica. Ook de chronologische lijn van de teksten is snugger gevonden. De dramaturgen en de acteurs krijgen hier de geweien. Een tomaat omdat de voorstelling body mist, teveel ‘spielerei’ zoals iemand na afloop zei.

Oubollige schets van burgerlijk Vlaams gezin.Wordt ook weleens vertoond op zaterdagavond op Nederland 2. Claus op automatische piloot.

Alex slaagt erin Echt Theater te spelen, met een Echte Oude Tekst van een Echte Schrijver, maar het zou net zo goed een hersenspinsel van Ko van den Bosch kunnen zijn. En wie er niets van begrijpt moet de tekst nog maar eens lezen. Lang leve de bonen en de messen! En lang leven Alex!

Jong aanstormend talent uit Vlaanderen. Jammer dat er geen kat in de zal zit. De politiehelikopter die de taxichauffeurs hadden besteld haalde iedereen uit z’n concentratie, maar gelukkig konden ze het hebben.

Weg zien en sterven.

Gemakzuchtige zoektocht van van Hove naar goedkope effecten. Van der Ploeg zal het wel fantastisch vinden, de jongeren zelf waarschijnlijk minder. Ik vond de film beter.

Fabelachtig mooi decor waarin sterk gespeeld wordt. Hoog tempo, weinig dipjes. Met name het stil spel is uitmuntend. Vervreemdend, en dus soms storend, werkt het versterken van de acteurs, waardoor stemmen plots van totaal andere kanten komen dan waar acteurs staan.