Waarom “Lucia smelt”, vroeg ik mij af toen ik Fras 2 uit liep.
Maakt helegans niks uit, bedacht ik toen ik mijn sloten opendeed.
Ik heb het zweet van Sara de Roo geroken, herinnerde ik mij toen ik het Rokin opdraaide.
Beangstigend raak, nam ik mezelf voor hier neer te schrijven toen ik mijn sloten dichtdeed.
En dat was het.

Wat een saaie bedoening is dat toch, die prijsuitreiking van Het Theaterfestival. Ik snap er echt werkelijk helemaal niks van. Waarom de (ik schat 12-jarige)zoon van Johan Simons met zijn vriendje er was weet ik niet, en de link tussen een dansvoorstelling en twee weken teksttheater is mij ook volledig ontgaan.
Het Theaterfestival probeert er een flitsende gebeurtenis van te maken, maar de zure nasmaak komt niet alleen van de champagne.
Wel fijne muziek, nadien.