Ik sluit me volledig aan bij de eerdere minirecensie van WdV. Ik was alleen minder voorbereid, wist niet echt wat het was wat ik ging zien.

Ik ben pissig.

Na een prachtige Boheme bij DNO viel Idomeneo bijzonder rauw op de maag. Prachtige zangers, geweldig orkest, maar wat een draak van een productie.

Decker/Chailly hebben nog een hoop werk te doen om Don Carlos boven Idomeneo uit te tillen om in de aanmerking te komen voo de productie van DNO dit seizoen!

Nou, een echte Strauss. De generale weliswaar, maar het is een boeiende ervaring. Een gewei voor de zangeres die de Marshallin deed. Wat een gratie, kwaliteit, schoonheid.

Dit had de productie van Susan Chilcott moeten worden die haar debuut als die Marschallin zou hebben gemaakt ware het niet dat zij vorig jaar op jonge leeftijd overleed.

Na de (scenische) misser met Samson komt DNO sterk terug met Iolanta. Het is niet het meesterwerk van Tsjaikovksi maar biedt genoeg voor een avond goed muziektheater.

Een voorstelling van dit meesterwerk waarbij alles maar dan ook alles op zijn plaats viel en wederom noopte tot diepe bezinning en bijna onpeilbaar was in emotionele diepgang.

Meer dan vier jaar na de verpletterende eerste uitvoeringen blijft deze productie onverbiddelijk op de diepere emoties werken.

De enkele boeroepers voor de enscenering van Guy Joosten hadden het niet begrepen (en inderdaad het is geen zware Decker of Kupfer productie maar past meer in de lijn van de Dario Fo productie (m.n.