Superieure beheersing tekent deze Don Carlos. Boermans heeft niet een radicaal nieuwe visie, maar laat feilloos zien dat vrijheid en welke vorm van dogma dan ook elkaar uitsluiten. Iedere acteur weet exact wat hij of zij staat te doen. Fedja en Jacob lijken in hun nopjes dat ze eindelijk met elkaar hun acteerspierballen mogen laten rollen. En natuurlijk Theu bij TGA: het begin van iets moois?

De voorstelling begint om 6 uur ‘s morgens. Dat is erg vroeg. Maar ook mooi, want de stad is stil en de buitenwijk waar het publiek uiteindelijk z’n krukjes mag neerzetten slaapt. Op de straat banen de personages, geregisseerd (de mini-fanfare, de schoonmakers) of onwillig (de geschrokken poezemoeder, de krantenbezorgers), zich een weg door de randen van de nacht. Eigenlijk, bedenk ik nu, is de voorstelling een naïeve versie van het naargeestige ‘Braakland’. Mmm, interessant.

Mooie monoloog die wat mij betreft een beetje te leiden had onder het feit dat ik het boek net gelezen had en dat ik erg veel moeite had met het Duits/Vlaamse accent van de actrice (dat is haar niet aan te rekenen; niet iedereen kan Jeroen Willems zijn). De filosofie van onze vrolijke Frans wordt wel goed neergezet; het is onprettig wat hij verkondigt, maar bijzonder relevant.

Een beetje overladen dis aan thema’s, verwijzingen en verhalen (al dan niet met baard), maar wel blijk gevend van gezonde jeugdige overmoed en enthousiast gespeeld. Schrijver heeft wat te zeggen, maar neemt erg veel tijd.

Echt iets om niet naartoe te gaan.

Ja, stommig. Waarom met koptelefoons en achter glas? En waarom zo cynisch? Dit past helemaal niet op deze Boulevard met allemaal lieve woezelvoorstellingen.

Lotte van den Berg gaat verder met haar religieuze onderzoek. Dit keer toont ze -interpreteer ik- een wereld zonder God. Mensen zijn als dieren, ze pakken wat ze nodig hebben, neuken als ze de behoefte voelen en doden als het ze uitkomt. De sfeer is onheilspellend, maar kan nog wel verontrustender. Geweien voor de openheid, de droge stijl en de toch zeker aanwezige humor. Tomaatje omdat ik denk dat de wreedheid en de zinloosheid nog wel verder kan worden doorgevoerd, maar misschien is dat mijn zieke geestje ;-)

Een innemende voorstelling. Je zou hem kunnen interpreteren als een Wittgensteiniaans manifest vóór de semiotiek, maar dat kan ik nu niet uitleggen. En als het niet gaat, dan gaat het niet. Dat is de Gouden Regel.

Theater over Almere, yeah. Sommige monologen zijn erg raak, maar soms worden de personages een beetje kunstmatig. En het einde is wel erg feelgood. Toch een goede voorstelling, lekker gespeeld en laat die Marcel Roelfsema maar vaker stukken schrijven.

Poeslieve voorstelling over een jager die een vrouw vangt en boer wordt. Onder een grote boom in het park spelen de acteurs met een ontwapenend gebrek aan cynisme. Ook een bijdetijdse voorstelling: èn een dier op het podium (geit), èn er wordt iets uitgedeeld (een zonnehoedje van papier),èn er is eten (brood met geitenkaas en wijn na afloop).