Moet je de Tweede Wereldoorlog nog steeds uitleggen? Moet je nou nog eens gaan vertellen wie Anne Frank is en wat de nazi’s met haar hebben gedaan, of hoe verwerpelijk de positie van de katholieke kerk was? Het levert in ieder geval een leuke discussie op dus een gewei voor het poneren van dit vraagstuk, maar een blik voor het gebruiken van te bekende beelden.

Botten, banden, broeken met poep, en de taal: onbegrijpelijk Haribo.

Twee mannen aan tafel. Een gesprek. Eten dat live op het toneel wordt gekookt en genuttigd terwijl jij als bezoeker vergeten bent iets te eten die avond. Kortom: alle ingrediënten voor een vreselijk saaie avond. Maar het was toch zeker niet zo?! Het was ge-wel-dig. Ik had ze eigenlijk een blikje willen geven voor het mij zo doen verbazen, maar na het nagesprek (dat we dat nog hebben aangekund met z’n allen!) heb ik het toch vervangen door een gewei.

De aanhouder wint, dat zie je maar weer. Na een aantal keren me tevergeefs op de wachtlijst te hebben laten zetten, kwam ik nu eindelijk binnen. En het was het meer dan waard. Spelers die hard werken en vervolgens er in slagen een mooie voorstelling te maken, daar kan je toch geen genoeg van krijgen. Gelukkig mag je hier weer eens gewoon lol hebben om jezelf en dat pas achteraf merken. Gèneloos kijken en pas in de kroeg gaan denken met je grote hoofd.
Ik wou dat meer theater zo was….
…behalve als ik er dan niet in kom.

Een volmondig JAAAAAA. Wat een fijne voorstelling! Wat een mooie tekst. En het decor; wat een bevrijdende leegte. Ik ben geroerd, ontroerd, in vervoering gebracht. Further adjectives fail me.

Drie jongens worden geboren, persen zich in het keurslijf van de maatschappij, zijn het lekker oneens en vinden uiteindelijk hun draai in het leven. Mooie machtsspelletjes spannende fysiek en soms wat saai.

Ik ging eens naar Het Toneel Speelt omdat ik stiekum wel houd van een beetje declameren. En ook van oude Hollandsche tekst. Maar ik ben bang dat ik ben genezen. Getverdemme mensen! Wat een vervelende Lucifer. Mooi decor en leuke kleertjes, hoor maar de voorstelling im Totalem was een draak! En dat is jammer want de acteurs zijn weliswaar overwegend jong maar toch niet slecht. Of was het geworstel met de tekst van Vondel een vormding?

Terwijl op de achtergrond de hangjeugd op brommers en motoren rondtuft, genieten in het zonnetje van een sprankelend verhaal over tragische liefde enzo onder het genot van bier en een fijne maaltijd. De spelers doen je vergeten dat het vijf uur duurt (een prestatie op zich).
Een extra gewei voor Kris van Trier want hij is vreselijk leuk als cafebaas Cesar.
Locatietheater, mensen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen!

Jeroen Willems is God

Wat een fijne, zacht tragische voorstelling. Zie je wel dat je een Egyptisch verhaal kan vertellen zonder de Hollandsche Moslim Discussie. Alleen dat is al twee geweien waard. Het derde gewei is voor de glimlach van Mohammed Azaaij.
Gaat ‘t zien!