Heel fijne lichtvoetige voorstelling over een klein prinsje dat maar niet geboren wil worden omdat hij eigenlijk nog niet durft. Waarom zou hij de wereld ingaan? Wat staat hem daar allemaal te wachten? Vader Koning, moeder Koning, dokter, vroedvrouw, het volk (het publiek) iedereen is in rep en roer. Wanneer komt hij prinsje nou toch? Ontzettend mooi, vindingrijk doch simpel decor, goede regie waarin luchtigheid, muzikaliteit en filosofische overpeinzingen helemaal in balans zijn. Maar vooral heel leuke spelers die erg veel plezier in hun spel hebben. Heerlijk om naar te mogen kijken in ieder geval! Extra complimenten voor Lennart Monaster als de Koning: wat is hij toch ontzettend aandoenlijk, grappig en toch ook serieus in zijn spel! Absoluut een bezoek waard deze voorstelling: ook heel erg leuk voor volwassenen.

Wat een geweldig ontroerend voorstelling was dit! Absoluut een van de betere dingen die ik dit seizoen heb mogen zien. Veel lof voor de spelers die allemaal zo kwetsbaar, maar toch krachtig hun rollen speelden. Vooral Pepijn Caudron heeft er een nieuwe fan bij! Zelden iemand gezien die zo subtiel een karakter gestalte kan geven: die zo breekbaar durft te zijn en tegelijkertijd iedereen inpalmt met een ondeugende glimlach. Iemand die zo hartverscheurend het verdriet van zijn personage voelbaar kan maken. Mooie heldere regie waarin iedere kleinste beweging lading en betekenis krijgt. Prachtig tijdloos verhaal over liefde, pijn en tijd. Ik ben er nog helemaal vol van!

Zeer knap geschreven tekst met een moderne Jago als hoofdpersoon. Confronterend en doordringend door de prachtige (letterlijke) nabijheid van de acteurs. En in het bijzonder heb ik persoonlijk erg genoten van het subliem gevaarlijk spel van Marcel Faber als Jago. Pittige hedendaagse voorstelling met statement: wat mij betreft een aanrader.

Grappig, vermakkelijk en onderhoudend, maar helaas toch ook weer niet helemaal wat je ervan verwacht: zo zou ik deze voorstelling willen omschrijven. Een gewei voor het decor: dat was echt heel erg mooi! Ik kon mijn oude turnzaaltje van vroeger bijna ruiken :)! Een gewei voor het spelplezier van de acteurs. Ik heb vooral erg genoten van Stijn Westenend die echt een geweldig typetje neerzet. Een gewei voor de muzikanten die hier toch eens te meer bewezen dat muzikanten gewoon al ‘cool’ als ze zichzelf zijn. Twee tomaatjes omdat ik de ‘boodschap’ niet echt goed uit de verf vond komen. Je had het gevoel dat het toch niet bedoeld was als puur vermaak, maar wat wilde men dan zeggen…Wel een hartstikke leuke voorstelling voor een muzikaal swingend avondje uit!

Wat een bijzondere en intense voorstelling is dit! Ondanks het schijnbaar trage ritme van het stuk vliegen de uren voorbij terwijl je ademloos toekijkt naar dit ongelooflijke verhaal. Zowel het decor als de kostuums zien er prachtig en indrukwekkend goed verzorgd en bedacht uit. Het betoverende licht geeft hier nog eens een extra dimensie aan. Het allerbijzonderste is echter het spel van de acteurs. Zelden een voorstelling gezien waar de acteurs zich zo vol overgave en passie opgingen in hun rol. Bewonderenswaardig hoe zij dit breekbare verhaal zo geconcentreerd en tegelijkertijd gedreven neerzetten. Veel lof voor de regisseur Dirk Tanghe die met zijn sprekende veelzeggende beelden mij heel diep weet te raken. Een voorstelling om stil van te worden!

Ontzettend grappige, spitse ‘cabaretachtige’ theatervoorstelling over de dood en het leven. Twee geweien voor de makers Gijs Nollen en Joris Erwich: de voorstelling wordt geheel gedragen door hun charmes en krachtige samenspel. Een gewei voor hun lichte maar toch pijnlijke humor, een gewei voor hun open toegankelijke speelstijl en last but not least een gewei voor de muzikaliteit (wat een leuke liedjes!). Een absolute aanrader!

Een behoorlijke tegenvaller om het zacht uit te drukken. Ging met hoge verwachtingen de zaal in, maar kwam er totaal gedesillusioneerd weer uit. De tekstbehandeling was ronduit slecht. En o,o,o wat stonden ze toch weer te acteren. De illusie waar je toch altijd op hoopt, bleef volledig uit. Soms echt tenenkromend…Dat ene gewei is voor de musici die hun uiterste best deden de muziek toch nog voor het voetlicht te brengen. Helaas werd er op de mooiste momenten hinderlijk door de muziek heen gesproken door de acteurs. Onbegrijpelijke regiekeuzes. Niet voor herhaling vatbaar…

Heerlijke voorstelling van het Volksoperahuis! Uitmuntende verhouding, balans tussen muziek, zang, spel en vertellen. Mooie melancholisch stemmende liederen van Jef Hofmeister en sterk en kwetsbaar spel van Kees Scholten. Deze groep verdient een veel groter publiek dan er afgelopen dinsdag in de zaal zat! Een absolute must voor iedereen die van muziek/vertel/speel theater houdt dat rechtstreeks uit het hart komt!

Krachtige voorstelling: mooi ontroerend verhaal pakkend verteld door twee energieke acteurs die zich helemaal geconcentreerd volledig gaven. Ingenieus toneelbeeld: waar zo’n grote autoband allemaal niet goed voor is! Ook heel erg besteed aan mijn jeugdige medekijkers voor wie deze voorstelling ook bedoeld is! Sterke tekst met vele charme. Een aanrader!

Dartele vuurvliegjes, overvliegende reigers, prachtig verlichte bomen en om het af te maken een heus kasteel op de achtergrond. Met de sfeer zat het wel goed bij Kasteel Heeswijk. Met de acteerprestaties van de acteurs zeker ook. Vooral de scenes tussen Mathijs Scheepers (Tasso), Tom van Bauwel (Antonio) en Louis van Beek (Alfonso) waren erg spannend en scherp. Ondanks het gedreven spel van de acteurs vond ik de tekst erg zwaar en gedragen. Het vergde behoorlijk wat concentratie om te blijven volgen wat er nu eigenlijk gezegd werd. Ik moet helaas bekennen dat de kou op de tribune daar ook wel een rol in speelde…Gelukkig was er gezorgd voor genoeg ‘actie’ (van vuurwerk tot opkomsten in auto’s). Toch is het vooral de inzet van de acteurs die deze voorstelling de moeite waard maakt.