De Parade (2004)

Hele leuke voorstelling over ‘hoe mensen met elkaar omgaan’. Het is een soort dialoog tussen publiek, acteurs en de verschillende personages die ze spelen en dat gaat steeds in elkaar over. Het thema is: iets kwijt zijn (en dat kan ook je tekst zijn…) Astrid van Eck is heel erg grappig, wat een gezichten kan die trekken! Ook de vechtscene tussen Rolf (van Victor) en Ankie van Grunsven is hilarisch. Ik heb nog geen andere Paradevoorstellingen gezien, maar ik gok dat dit een van de toppers is!

Ik heb hem!! De hit van de Parade de bedankt Lieve Ouders CD met spel en dobbelstenen. Echt geweldig, mooie liedjes en een leuk idee. Het parade maken is veelbelovend, prachtige kostuuums en een leuk lied. Het dekor en de opening zijn echt magnifique. Daarna wordt het een vervelende histyrische bende met voorop Louis van Beek, als een gefrustreerde, vuilbekkende homo. We hadden het , kunnen weten, zelfs in de parade kon hij zich niet beheersen en moest het woord sperma vallen. Henk Elich is een briljant ‘parade’ acteur maar ook hier is hij de draad kwijt en wordt een vervelende oude man. De anderen zijn niet echt leuk. De liedjes zijn stuk voor stuk juweeltjes en misschien had het daarbij moeten blijven. Dit lijkt of iemand zijn frustraties moest botvieren en niet meer bij de familie terecht kon en daarom het publiek maar gaat zitten vervelen.

Geweldig mooie Parade!! Wat ziet het er mooi uit en wat een heerlijke voorstelling. Dit ontstijgt een paradevoorstelling een beetje. Heerlijk vermaak maar ook diep schrijnend en zeer kwetsend.
Prachtig spel van Henk Elich, waarom speelt hij alleen op de parade en zie je hem verder nooit. Een verdienstelijke rol van Louis van Beek en David Cantens.Een sterke regie van Paula Bangels. Heerlijke liedjes en een geweldig spel. Hoe komt het dat de paardenkathedraal keer op keer met iets verrassend en totaal andere stijl voor de dag kan komen, of het nu Dirk Tanghe of Paula Bangels is elke keer een totaal ander concept en een verbluffende vormgeving. Nu ook weer is aan elk detail gedacht, kostumering, tafelkleedjes, boeken en delfts blauw. De enige constante factor die ik heb kunnen ontdekken is de naam van Uri Rapaport en Jetta Ernst. Is dat het geheim?

Wat een verrassing op De Parade waar de lol vaak voorop staat: Bedankt lieve ouders. Mooi liedjes, gekke liedjes, nog maffere personages, af en toe ontroering, en soms een schrijnende blik in diep familieleed. Als deze acteurs in hun Delftsblauwe pakken over de Parade lopen, begint de voorstelling eigenlijk al. Het ziet er prachtig en verzorgd uit en wat kunnen die twee broers samen mooi zingen. Een voorstelling die naar meer smaakt.

Wat een voorstelling voor de parade!! In het begin een portret van het gezin als hoeksteen van de samneleving, ongedwongen en ongecompliceerd maar naarmate de voorstelling vordert krijg je een steeds beklemmender gevoel van verdriet en pijn. Met de vrienden waarmee ik de voorstelling heb gezien heb ik daarna lang doorgepraat over ieders eigen familie en het (grote) verdriet van je eigen jeugd. Graoppig is dat iedereen het verdriet herkent maar dat de sfeer van de voorstelling ook weer niet tragisch is! Wanneer gebeurt het nog dat je lang over een voorstelling nadenkt en napraat tegenwoordig? En dat voor een paradevoorstelling!
Ik ben blij met de muziek, en zing de teksten al aardig mee.
ik ben blij met alle acteurs. Henk Elich speelt op zijn eigen wijze iedere keer weer fenomenaal de “geweien” van de hemel. RB

het begon veel belovend, na vorig jaar waren wij echt fan van de paardenkathedraal op de parade! De vorm is prachtig, de opening en de start laat niets te wensen over. Daarna gaat het vreselijk mis, een en al geschreeuw, akteurs die elkaar leuker vinden dan het publiek, egotripperij, veel geschreeuw, tussendoor een prachtig lied of een prachtig moment. Ik snap best dat er wat verteld moet worden maar het lijkt of de acteurs deze voorstelling al 500 keer gespeeld hebben en hem nu maar een keer achterste voren spelen want het doet er niet of er iemand in de tent iets van moet begrijpen. elitair gedoe met een hoop kwaliteit die naar mijn mening veel beter aangewend kan worden zoals bijvoorbeeld in Anytime, anyplace, anywhere.Snel vergeten en vlug een nieuwe versie maken zoals te zien was in het eigen theater, dat was een prachtige emotionele versie die mij nog zeer lang zal heugen.

Hap is een slecht toneelstuk. Als je op het gezellige parademaken van de vier acteurs mocht afgaan dan beloofde het wat te gaan worden. Maar helaas. Waar dikke mensen van nature sypathie oproepen verschuilen deze vier zich achter een toneelstuk dat veel schreeuwt maar niets zegt en dus de tenen doet krommen. Het is frustratie zonder oprechte relativering. De personages zijn ongeloofwaardig en slecht geschreven maar het meest erge is nog wel de geluidsband van de ouders die zich zogenaamd vol zitten te vreten boven. Op het dak van de tent zeker. ja daaaag

Wat een leuke voorstelling zeg! Geweldige kostuums, ontroerende en grappige liedjes, zeer knap gespeeld en mooi gezongen! En wat een goede vondst om de acteurs elkaars rollen over te laten nemen/na te laten doen! Een zeer geslaagde parade voorstelling!

Helemaal geweldig! In een kleine knusse ronde tent heb ik 40 minuten zitten genieten en vooral heel erg zitten lachen. Fantastische acteerprestaties en geweldige gezichtsuitdrukkingen!! En tja de thema’s zijn stuk voor stuk erg herkenbaar. Dat kan bij sommige toneelvoorstellingen vervelend zijn. Maar door de ironische en komische manier waarop in dit stuk met deze thema’s omgegaan wordt is het alleen maar leuker!! De paradehit van 2004 zou ik zeggen…!

Het is humor waar je van moet houden. Of je vindt het helemaal geweldig of helemaal niks. Ik sluit aan bij het eerste: fantastisch! Goede combi van dichten, tekenen, muziek en toneel. Er zit niet echt een duidelijke lijn in de 30 minuten, maar dat maakt me niks uit! Het is al fascinerend genoeg om naar de rare bewegingen van Kamagurka en de bizarre grappen van Deelder te kijken/luisteren! En dan die afsluiter: een nummer over de vrouw in de kletsnatte burka. Geweldig….waar koop ik die cd?

Twee 40-plussers op vakantie op het Griekse eiland Korfoe: zuipen, wijven kijken en keuren en wie weet valt er nog wat te pakken…al is het maar elkaar. Bart Oomen als Rolf is nog wel te pruimen: een gewei voor de Zorba de Griek-zonnebrand-insmeerscène. Maar dan Bill van Dijk als Clemens: 2 tomaten voor zijn humorloze overacting. Alsof hij in het Circustheater stond in plaats van een intieme Paradetent. Hij moet gewoon lekker het Wilhelmus blijven zingen, desnoods af en toe een musical, maar never nooit meer in een Paradevoorstelling!
Tekst van Dolf Ephraïm is ranzig, grof, over de top en eerlijk is eerlijk.. af en toe best grappig. Maar toch een tomaat.

Een verhaal over het wel en wee van 3 achtertuinen… met bijbehorende buurvrouwen, lakens en tuinkabouters. De lijn is simpel: het leven van een van de vrouwen brokkelt beetje bij beetje af terwijl de naburige straatgenoten haar achter haar schutting om tot het mikpunt van spot maken.
De voorstelling lijkt vooral gemaakt voor ‘de massa’. Overal moet een makkelijke lach uit worden gesleept. Het is al erg genoeg dat weeeeer een man een vrouwenrol moet spelen, maar moet dan ook uitgerekend hij op torenhoge hakken en in bikini? De fantastisch mooie vogel die geweldig mooie noten uit de meest uiteenlopende instrumenten kan vogelen, is een ware tovenaar.Deze muziek en de tedere momenten van gekwetste buurvrouw Tonnie maken dan toch nog een hoop goed… En de samenkomst van deze twee in de dramatische sneeuw/eindscene weet dan toch te ontroeren.

Ik vind de voorstelling echt heel erg leuk! Heb genoten van de humor, absurditeit en snelheid. Dit was de enige voorstelling waarbij ik vergat dat ik op een houten bankje zat(auuww), en helemaal opging in de show. Toppie!
Jammer alleen dat al de cd’s al op waren! Enig idee hoe ik daar alsnog aan kan komen?

Wat ietwat amateuristisch begon bleek uiteindelijk een hilarische voorstelling. Wat een dynamiek en spelplezier en leuke interactie met ‘t publiek! Cliche’s over rolpatronen werden lekker uitgebuit en iedere speler ging volledig op in het spel. Wel jammer dat er erg vaak in herhaling werd vervallen, tja misschien lijken ruziende stelletjes nou eenmaal erg op elkaar en kan ik dat het stuk niet kwalijk nemen…
Heerlijke feel good voorstelling met een hoop grollen en grappen en een toch wat ontroerend liedje op ‘t eind.

Duidelijk een van de betere, zo niet beste, voorstellingen die de Parade dit jaar te bieden heeft. De ‘u kiest, wij spelen’ formule werkt nog steeds. Na het overweldigende Zap Shakespear van enkele jaren geleden beviel ook deze variant met de grieken mij uitstekend.
Het publiek krijgt telkens de keuze uit 2 stukjes waarbij de meeste stemmen gelden. Vervolgens storten de 4 spelers zich van sketch naar sketch in een moordend tempo. Dit verloopt vrij chaotisch met enkele misstappen maar Wat een spel, en Wat een geweldig bedachte teksten! Zoveel woordgrappen en mooie fysieke beelden. Een lust voor oor en oog! Deze professionele spelers zijn duidelijk goed op elkaar ingespeeld en kunnen met een enkel atribuut exact duidelijk maken wie en wat ze zijn. Klasse!

Absoluut de beste voorstelling van de Utrechtse Parade, inventief, mooi van beeld, mooi van constructie, mooi van zang,gedurft, maar bovenal prachtig theater waarbij de knipoog niet geschuwd wordt zonder voortdurend ordinair te worden. De meeste parade voorstellingen proberen overeind te blijven door het gebrek aan kwaliteit te compenseren door een overmatig gebruik van platte teksten of gebaren te gebruiken waarbij het gedeeltelijk dronken publiek zich lijkt te vermaken. Deze voorstelling maakt wel wat los door de prachtige liedjes en de onvegetelijk mooie plaatjes.
Een absolute aanrader voor elke bezoeker is de CD. De liedjes zijn echt prachtig en het meegeleverde familie spel deed mij weer verlangen naar de voorstelling. Om eerlijk te zijn heb ik weer een traantje weggepinkt bij het onvergefelijke mooie lied “papa en mama”. GAAT DIT ZIEN

Heel erg leuk bedacht, ik heb enorm gelachen.
De uitvoering kon hier en daar iets strakker.

De voorstelling duurde ongeveer 30 minuten - das wel zo’n beetje de norm op De Parade. 15 minuten waren echt heel leuk en 15 minuten vond ik helemaal niets. Ze hadden die er dus uit kunnen knippen wat mij betreft, alleen was de voorstelling dan wel erg kort geworden … Het leuke stuk was erg leuk gebracht, origineel en ik vond het prima geacteerd. Frank van Eck had een prijs voor jonge theatermakers gewonnen; hij moet zich blijkbaar nog flink ontwikkelen - ik denk wel dat ie op de goede weg is!

Gewoon erg leuk. Overdreven nichtengedrag en -humor, fantasie. Ik heb me enorm vermaakt. Past goed op De Parade.

Geweldige voorstelling over het zoeken naar dingen die je kwijt bent geraakt én over hoe mensen met elkaar omgaan. De acteurs hebben er zichtbaar plezier in. En het publiek ook. Herkenbare onderwerpen en een verrassend en mooi slot. Met name voor dat laatste een groot applaus. Feel good voorstelling mét boodschap. Hoera!!

Ik hoorde van de koningskinderen via een bekende van me, ook hoorde ik dat ze al een aantal jaren eerder, zap moliere en shakespeare hadden gedaan. Nou dus ik ging vol enthiosiasme de voorstelling van zap grieken in. En wat een geweldige voorstelling zeg, ik heb me in die 35 min helemaal in een scheur gelachen om al die grappige woordspelingen en de leuke sketches. In een woord geweldig en dan te bedenken dat ze allemaal fantastisch kunnen spelen maar dat ze ook nog zo iets in elkaar hebben gezet. jeetje, ik was na de eerste keer zo gemotiveerd, ik moest en zou alle sketches gezien hebben, dus ik ben net zoveel keer gegaan tot ik ze bijna allemaal had, en ja ik mis er nog steeds een paar dus parade, zap grieken Amsterdam ik kom weer hoor!
maar het decor met de draaiend schijf vond ik al geweldig en dan ook nog die miss verkiezing met Aphrodite, pallas Athene en hera, helemaal geweldig, hoe verzinnen ze het!!!!!
hahahahaha
Na dit moordende tempo moest ik na de voorstelling ff bijkomen met een glaasje cola.
Wat fantastisch!
Zap grieken, Efcharisto!

Na een schitterende try out was ik zeer benieuwd in welke versie deze voorstelling de Parade bereikt had. Om eerlijk te zijn was ik lichtelijk teleurgesteld… De pijnlijkheid van het bijtende familieleed is uit zijn tranentrekkende jasje getrokken en wordt nu verbeeld dmv rolwisselingen en uitbuitingen van cliche rolpatronen binnen het gezin… jammer, jammer. Had zo graag op de Parade even dat serieus mooie spel willen beleven dat de menigte niet met een lach de tent uit wil stuurt.
Maar, tuurlijk, de schitterende liedjes en de goede cast hebben er een goede voorstelling van gemaakt. Naar mijn smaak minder dan dat hij was, maar toch. Het idee en de boodschap komen goed uit de verf. Duidelijk een traan verhuld in een lach. Jammer dat het grote gedeelte van het parade publiek dit er niet uit opmerkte.

Wat een genot. Wat een spel. Vorig jaar zag ik ze al met ‘Doorgefokt’ en was onder de indruk van hun spel. Dit jaar dus met de Achtertuin. Goed gespeeld, integer, humoristich, zwartgallig en dat afgewisseld met mooie mooie muziek. Het geluid in het theater was dan ook goed geregeld, iets wat maar al te vaak over het hoofd gezien wordt. Het einde was indrukwekkend vertederend mooi.
Voor mij was dit de hit van de Parade in 2004.

De RollerCoaster en Eric Koller leveren een mens-machinegevecht. En dik half uur grimassen en slapstick tot machine en mens zijn gesloopt. Leuk geprobeerd, maar wat mij betreft niet leuk genoeg.

Jim v.d. Woude speelt een slaperig partijtje tennis “Indian style” met zijn schaduw. Prettig subtiel, zeker als je de context in aanmerking neemt. En troostrijk vergeleken bij het vertoon dat ons in de komende weken van al die uitsloverige OS-sporters te wachten staat.

Het is een slopend ballet van iedereen tegen iedereen en iedereen tegen het kroeginterieur. Een perfect uitgevoerde geweldadige choreografie. Gooi- en smijtwerk van topniveau. Dus voor slapstick van deze tijd: altijd Alex d’Electrique!

Zonder meer de moeite waard! Wat een idioterie binnen 30 minuten van perfect spel. Verassend was de zangkwaliteit van Rop Verheijen. Christine van Stralen en Tina de Bruin zetten, middels geraffineerd spel, op absurdistische wijze de nachtmerrie van elk kind neer.
Een absolute aanrader, jammer dat de voorstelling maar 30 minuten duurt. Had zeker langer gemogen.

Ook een tijdje terug, maar ik de voorstelling twee keer gezien, dus ik vind dat ik er nog wel even een oordeel over mag vellen. Ik had slechte voorgevoelens. Doorgefokt vond ik al wat magertjes, maar toch wel leuk, en dat was er dan nog één van Van den Bosch. Nu was het Houtappels, die ik op de een of andere manier altijd met flauwe comedy’s associëer. Daar ben ik op teruggekomen. Ik heb om dit stuk erg moeten lachen, met name het spel tussen de drie vrouwen. Ik vond Raymonde het best in dit stuk, maar alledrie hebben ze het erg goed gedaan. De muziek vond ik ook aangenaam, en de tijd is ook ideaal voor zo’n festival.
Misschien vond ik ‘m wel beter dan Doorgefokt.