Ook een tijdje terug, maar ik de voorstelling twee keer gezien, dus ik vind dat ik er nog wel even een oordeel over mag vellen. Ik had slechte voorgevoelens. Doorgefokt vond ik al wat magertjes, maar toch wel leuk, en dat was er dan nog één van Van den Bosch. Nu was het Houtappels, die ik op de een of andere manier altijd met flauwe comedy’s associëer. Daar ben ik op teruggekomen. Ik heb om dit stuk erg moeten lachen, met name het spel tussen de drie vrouwen. Ik vond Raymonde het best in dit stuk, maar alledrie hebben ze het erg goed gedaan. De muziek vond ik ook aangenaam, en de tijd is ook ideaal voor zo’n festival.
Misschien vond ik ‘m wel beter dan Doorgefokt.

Wat een genot. Wat een spel. Vorig jaar zag ik ze al met ‘Doorgefokt’ en was onder de indruk van hun spel. Dit jaar dus met de Achtertuin. Goed gespeeld, integer, humoristich, zwartgallig en dat afgewisseld met mooie mooie muziek. Het geluid in het theater was dan ook goed geregeld, iets wat maar al te vaak over het hoofd gezien wordt. Het einde was indrukwekkend vertederend mooi.
Voor mij was dit de hit van de Parade in 2004.

De Parade was langzaam af aan het zakken naar een bedenkelijk tieten-kontniveau. Deze voorstelling ontstijgt dat meer dan een beetje. Mooi toneel, zonder lach om de lach alleen. Het gevaar bestaat dat met een paar flessen rose de voorstelling te subtiel is (vooral in Amsterdam, waar de consumptie al jaren onveranderd hoog ligt- het drinken wordt zo lijkt het wel hinderlijk gestoord door al die voorstellingen). Het lijkt dan ook verstandig om niet de laatste voorstelling op de avond af te wachten.

Gewoon erg leuk. Overdreven nichtengedrag en -humor, fantasie. Ik heb me enorm vermaakt. Past goed op De Parade.

Een verhaal over het wel en wee van 3 achtertuinen… met bijbehorende buurvrouwen, lakens en tuinkabouters. De lijn is simpel: het leven van een van de vrouwen brokkelt beetje bij beetje af terwijl de naburige straatgenoten haar achter haar schutting om tot het mikpunt van spot maken.
De voorstelling lijkt vooral gemaakt voor ‘de massa’. Overal moet een makkelijke lach uit worden gesleept. Het is al erg genoeg dat weeeeer een man een vrouwenrol moet spelen, maar moet dan ook uitgerekend hij op torenhoge hakken en in bikini? De fantastisch mooie vogel die geweldig mooie noten uit de meest uiteenlopende instrumenten kan vogelen, is een ware tovenaar.Deze muziek en de tedere momenten van gekwetste buurvrouw Tonnie maken dan toch nog een hoop goed… En de samenkomst van deze twee in de dramatische sneeuw/eindscene weet dan toch te ontroeren.

Was heel benieuwd na hun hilarische Doorgefokt vorig jaar op de Parade, en dat viel helemaal niet tegen! Veel ingetogener en met trieste momenten, maar ook weer heel veel om te lachen! Carla Mulder en Alex Klaasen zijn met stip de gemeenste en grappigste buurvrouwen ooit. En Raymonde de Kuyper als Tonnie biedt mooi tegenspel en ontroert tot op het bot. Geweldige vondsten, kostuums en spel, met schitterende muziek. Mooie balans tussen humor en tragiek, en dat allemaal samengebald in een krap halfuur. Parade zoals Parade moet zijn: toegankelijk met een lach en een traan. En… het gaat helemaal NIET over sex! Ieder speler een gewei, een gewei voor de muziek, en vooruit ook nog een voor de vormgeving en kostuums. Gaat dat zien, nog in Utrecht en Amsterdam !!