Een wat slordige voorstelling in mijn ogen. In de lucht gehouden door de muziek die zeker goede momenten had maar verloren ging in de overstemmende treurigheid van het spel.
Het geluid in het theater was slecht, mono en dialogen daardoor ook slecht te volgen. Ik vond het teleurstellend en dat is jammer. Maar het is ook de Parade. Als ik lees hoe anderen van deze zelfde voorstelling genieten toont dat maar weer aan hoeveel smaken en voorkeuren er (goddank) zijn.

Na een schitterende try out was ik zeer benieuwd in welke versie deze voorstelling de Parade bereikt had. Om eerlijk te zijn was ik lichtelijk teleurgesteld… De pijnlijkheid van het bijtende familieleed is uit zijn tranentrekkende jasje getrokken en wordt nu verbeeld dmv rolwisselingen en uitbuitingen van cliche rolpatronen binnen het gezin… jammer, jammer. Had zo graag op de Parade even dat serieus mooie spel willen beleven dat de menigte niet met een lach de tent uit wil stuurt.
Maar, tuurlijk, de schitterende liedjes en de goede cast hebben er een goede voorstelling van gemaakt. Naar mijn smaak minder dan dat hij was, maar toch. Het idee en de boodschap komen goed uit de verf. Duidelijk een traan verhuld in een lach. Jammer dat het grote gedeelte van het parade publiek dit er niet uit opmerkte.

Absoluut de beste voorstelling van de Utrechtse Parade, inventief, mooi van beeld, mooi van constructie, mooi van zang,gedurft, maar bovenal prachtig theater waarbij de knipoog niet geschuwd wordt zonder voortdurend ordinair te worden. De meeste parade voorstellingen proberen overeind te blijven door het gebrek aan kwaliteit te compenseren door een overmatig gebruik van platte teksten of gebaren te gebruiken waarbij het gedeeltelijk dronken publiek zich lijkt te vermaken. Deze voorstelling maakt wel wat los door de prachtige liedjes en de onvegetelijk mooie plaatjes.
Een absolute aanrader voor elke bezoeker is de CD. De liedjes zijn echt prachtig en het meegeleverde familie spel deed mij weer verlangen naar de voorstelling. Om eerlijk te zijn heb ik weer een traantje weggepinkt bij het onvergefelijke mooie lied “papa en mama”. GAAT DIT ZIEN

Wat een leuke voorstelling zeg! Geweldige kostuums, ontroerende en grappige liedjes, zeer knap gespeeld en mooi gezongen! En wat een goede vondst om de acteurs elkaars rollen over te laten nemen/na te laten doen! Een zeer geslaagde parade voorstelling!

het begon veel belovend, na vorig jaar waren wij echt fan van de paardenkathedraal op de parade! De vorm is prachtig, de opening en de start laat niets te wensen over. Daarna gaat het vreselijk mis, een en al geschreeuw, akteurs die elkaar leuker vinden dan het publiek, egotripperij, veel geschreeuw, tussendoor een prachtig lied of een prachtig moment. Ik snap best dat er wat verteld moet worden maar het lijkt of de acteurs deze voorstelling al 500 keer gespeeld hebben en hem nu maar een keer achterste voren spelen want het doet er niet of er iemand in de tent iets van moet begrijpen. elitair gedoe met een hoop kwaliteit die naar mijn mening veel beter aangewend kan worden zoals bijvoorbeeld in Anytime, anyplace, anywhere.Snel vergeten en vlug een nieuwe versie maken zoals te zien was in het eigen theater, dat was een prachtige emotionele versie die mij nog zeer lang zal heugen.

Wat een voorstelling voor de parade!! In het begin een portret van het gezin als hoeksteen van de samneleving, ongedwongen en ongecompliceerd maar naarmate de voorstelling vordert krijg je een steeds beklemmender gevoel van verdriet en pijn. Met de vrienden waarmee ik de voorstelling heb gezien heb ik daarna lang doorgepraat over ieders eigen familie en het (grote) verdriet van je eigen jeugd. Graoppig is dat iedereen het verdriet herkent maar dat de sfeer van de voorstelling ook weer niet tragisch is! Wanneer gebeurt het nog dat je lang over een voorstelling nadenkt en napraat tegenwoordig? En dat voor een paradevoorstelling!
Ik ben blij met de muziek, en zing de teksten al aardig mee.
ik ben blij met alle acteurs. Henk Elich speelt op zijn eigen wijze iedere keer weer fenomenaal de “geweien” van de hemel. RB

Wat een verrassing op De Parade waar de lol vaak voorop staat: Bedankt lieve ouders. Mooi liedjes, gekke liedjes, nog maffere personages, af en toe ontroering, en soms een schrijnende blik in diep familieleed. Als deze acteurs in hun Delftsblauwe pakken over de Parade lopen, begint de voorstelling eigenlijk al. Het ziet er prachtig en verzorgd uit en wat kunnen die twee broers samen mooi zingen. Een voorstelling die naar meer smaakt.