De Parade (2008)

Een half gewei voor de kostuums, een half gewei voor hoe de acteurs buiten de tent hun best doen om mensen naar de voorstelling te halen. Verder de tomaten voor de voorstelling binnen de tent zelf. Een onsamenhangend geheel. Niet indrukwekkend, niet leuk gevonden, niet leuk om naar te kijken, niet grappig, niet mooi. Misschien volgende keer alleen het gedeelte buiten de tent.

Op de een of andere manier bij de parade altijd moeilijk om in te schatten waar je nou precies naar gaat kijken. Zo heb ik het goed naar mijn zin gehad bij depressie, maar had ik niet door dat ik naar cabaret zou gaan. En de bekende nederlander die beloofd was als gast heb ik ook niet gezien (of was niet bekend genoeg, dat kan ook). Maar al met al eigenlijk best een goede cabaretvoorstelling. Eetje die ik ook wel aanraad aan de andere paradebezoekers. Leuke acteurs, leuke vondst met de veranderende shirts met teksten. Past goed bij een theaterfestival.

Ik ben aangenaam verrast na het zien van deze voorstelling.
Had gedacht dat het zwaarder was en meer toneel maar alles wordt luchtig en met de nodige humor gebracht. Goed spel van allebei, fijne vrouwen ook om naar te kijken.

Een spetterend dansfeestje op de Parade. In reprise blijkt Shot nog steeds een dansvoorstelling die perfect past op een festival.
In Shot worden de dansers als het ware vanuit de hoeken de vloer op gecatapulteerd. Daar ontstaan duo’s en solo’s die niet alleen het technisch kunnen van de groep etaleren, maar door het stralend enthousiasme van de dansers duidelijk een meerwaarde krijgen.

Lekker hard en energiek.

Een half uurtje radio Scania met praatjes voor truckers die van hun hart geen moordkuil willen maken en muziek voor truckers die uit hun dak willen gaan.

Twee keer geslaagd.

Opvallend subtiel temidden van veel Paradelawaai: een abstracte voorstelling van nauwelijks twintig minuten. Een danseres, twee muzikanten en een spel met spiegel, licht en schaduwen. Het resultaat was veel, mooie, visuele speelsheid.

Hoogtepunt(je) van de avond.

Een aardig niemendalletje.

Franse chansons en luchtige bespiegelingen over het ongeluk van de liefde. Een dodelijk ongeluk in dit geval. De dames zijn het slachtoffer zijn geworden van hun hartstocht voor die ene bijzondere man.

De stem van Aznavour komt ook nog even langs. Die is trouwens nog net wel in leven.

De interesse ontstaat door het vreemde tafereel van een lange plank waar de flyers vanaf gezaagd worden. De verwachting gaat alle kanten op als je de houten doos ziet. En eenmaal ‘trapped in the box’ blijkt het leeg. De verbazing komt wanneer de voorstelling begint. Van alle kanten, van onderen en van boven komen de jongens binnenvallen. Goeie vondsten als het touw en het spelen met licht en geluid worden gevolgd door de wat meer standaard scènes. Ach, en poep en pies hoort er kennelijk bij, het blijft vies en grappig tegelijk. En opeens word de ruimte al rennend gevuld met een decor, wat mooi werkt, maar dan strandt in een scène die niet wil eindigen. En dat is jammer als het niet eindigt met de verbazing waarmee het begonnen was.

Beppe Costa kan oppassen want er komen muzikale multi-talenten aan. Een show met goede muziek, rare scènes en de nodige verrassingen. Het Amerikaanse accent is hier een daar niet zo goed te verstaan, maar dan heb je altijd de sfeer nog. De sfeer die met weinig middelen wordt neergezet en vooral werkt door de inzet van de nog ruwe en ongepolijste Sadists. En poep en pies hoort erbij, dat schreef ik in de andere minirecensie al, maar als je dan ook nog op Bush kan piesen is het natuurlijk meer dan geoorloofd.

Tja, ja, nou ja. Dit was wel leuk. Leuke t-shirts, leuke acteurs. Verder erg een Parade voorstelling. Maar ik was dan ook… op de Parade. Vond de serieuze “mooie” liedjes dan weer echt stom. En daar word IK dus depressief van (YouTube clipje was veel leuker).

Tja, humor.

Drie mannen in vrouwenkleren. Een vrouw in mannenkleren. En veel kruisgerichte grappen.

Je moet er van houden.

Het is haar feestje, zingt ze. En ze maakt er, samen met haar vijf mannen, een spetterend festijn van. En bewijst en passant dat behalve voor Duits en Engels, zij haar hand ook niet omdraait voor een splinternieuw Nederlandstalig programma.

Ellen ten Damme is weer goed. Steengoed. Op de Parade en daar buiten.

Inderdaad…zelden zo veel verschillende emoties gevoeld als bij deze voorstelling. Geweldige acteurs!! Geweldige openings song…
Het toegangskaartje hangt op mijn spiegel in de badkamer…voortaan lachend tanden poetsen.

Ontzettende leuke en energieke voorstelling van De Vrienden van de Dansmuziek. De voorstelling gaat als een trein aan je voorbij. Het is vooral opmerkelijk dat deze jonge acteurs ook een licht politiek satirische laag raken zonder dat het ergens in de voorstelling moraliserend wordt. De Aap Otto wordt door acteur Klemens Patijn erg overtuigend neergezet maar ook actrice Klavertje Patijn en acteur David Goddyn zijn een mooi muzikaal koppel. Een echte parade aanrader! FW

Talloze magere ideetjes die maar niet tot een coherent geheel kunnen worden gesmeed. De beste theatergrappen zijn slecht jatwerk van betere voorstellingen (de naaktpakken, de witte Mercedes, het bewegende doek). Toch nog een geweitje voor de verdienstelijke instrumentbeheersing van de gitarist.

Ik heb nog nooit een minirecensie geschreven en ook nog nooit de behoefte gevoeld. Maar nu moet ik toch even reageren op die stupide minirecensie over deze voorstelling. Want het heeft weinig zin om op de laatste dag dat deze voorstelling speelt nog een recensie te schrijven. Maar als mensen dit vandaag nog lezen: ga vanavond hier naar toe en trek je niets aan van die andere minirecensie. Want het betreft hier nl. het pareltje van de Parade! Er wordt op hele knappe wijze een droomwereld geschapen waarin je heerlijk meegaat (tja, je moet je natuurlijk wel openstellen en niet zoals die andere mevrouw of meneer zurig bezig zitten zijn met waar je het mogelijk eerder hebt kunnen zien-wat volgens mij nog wel meevalt trouwens-). Je wordt door fijn spel, mooie aankleding, lekkere muziek, goede timing en vooral veel fantasierijke vondsten een droom ingesleurd en je wordt na afloop op een heerlijk positieve manier weer wakker. Gaan!

Helaas. Na een geflopte tournee nu ook geflopt als ingekorte Parade voorstelling. Gewei voor de entourage. helaas kunnen de HKU afgestudeerden hun fysieke gehuppel weer niet verantwoorden… Toch wel een dieptepunt als je met een applausbordje je publiek aan de praat moet krijgen.

Misschien niet perfect maar wel een voorstelling die iig anders is dan veel andere laffe zouteloze voorstellingen: Uitgesproken,authentiek en risicovol. Ben benieuwd naar de volgende.