De Parade (2002)

Dit was erg vermakelijk. De vrienden met wie ik was vonden het niets, omdat het zo plat was qua genitaliën, maar ik mag dat wel. Verder is het natuurlijk ook niet echt plat; de treurnis druipt er zo heerlijk vanaf in de parenclub Bonobo Bar, niet in het minst vanwege de trieste blootpakken die de acteurs aanhebben. Mijn idool Dick van den Toorn (Tijseman in ‘We zijn weer thuis’) was hier een wat oudere man die niet zo’n zin meer heeft in sex, och arme, maar zo goed gespeeld. Raymonde de Kuijper straalt als altijd, vooral als ze het gootsteenputje met de plopper bewerkt. Tot overmaat van vreugde herkende ik in de andere mannelijke acteur (Servaes nog iets) een vroegere jeugd-kampleider van mij! Na afloop van de hartverstikkende treurnis is er een opluchtend optreden van Ellen ten Damme, aan wie ik een hekel dacht te hebben. Nu niet meer! Ze is eigenlijk heel erg leuk! Een prettige combinatie van extremen dus. Wist u trouwens dat bonobo’s de enige dieren zijn die net als wij graag face tot face neuken? Dat wordt in de voorstelling niet verteld, maar ik kreeg daar toch wel bespiegelingszin van; de onpersoonlijkheid van de parenclub terwijl we toch eigenlijk allemaal elkaar in de ogen willen kijken vanwege wederzijdse liefde ofzoiets.

Ik moest lachen. ‘Beest’ heeft niet echt een kop en een staart, maar op de een of andere manier zijn de associaties wel herkenbaar. Er is een cowboy die zijn enorme lul overal in wil steken. Die lul wordt afgezaagd door een schattig konijntje. En samen houden die cowboy en het konijntje dan weer twee Aziatische meisjes gevangen. ‘Gaat dit over gedwongen prostitutie?’ vroeg ik me af. ‘En waar over nog meer eigenlijk?’ Toen besloot ik dat ik het zonder betekenis ook goed vond. Bijzonder, ook.

Een fantastische voorstelling! “Op hoop van zegen” teruggebracht door Helmert Woudenberg tot een stuk van 30 min. Nog nooit heb ik dit drama zo door en door beleefd. Erg knap gespeeld. Studio 5 brengt iedere avond ook nog twee andere stuken: ‘Rooie Sien’ en ‘Verlos ons van den boze’. Deze heb ik nog niet kunnen zien, maar afgaand op het niveau van ‘Op hoop van zegen’ lijkt me een Parade-avond aan deze trilogie wel besteed.

Geniaal!!! Errug overtuigend gespeeld! Het gaat over de poldermaffia. De maffiabaas is vermoord en een van de drie hoofdrolspelers heeft het geflikt (lekkere dosis spanning dus) Een gewei voor het strakke spel, een gewei voor de overtuiging en nog een voor het setting.

Mixed feelings over deze ‘Hip’, vooral omdat de geestelijke terreur van hip willen/moeten zijn niet erg origineel ingevuld wordt. Ik heb dat bij Ine te Rietstap tien keer beter gezien. Maar bewondering voor het spel van Sanne Vogel die haar lichaam in de strijd gooit, de grens tenenkrommend tien keer opblaast en overbrengt: dit ben ik, dikke vinger. En een extra gewei voor de ongebreidelde eigen taal - niks ouwelijks, volwassendoenerigs, maar ook niet ‘lekker jong’ - die zegt dus precies hetzelfde: dit ben ik, dikke vinger. Om jaloers op te zijn.

Is het algemene aanbod op de Parade al tamelijk leeg en platvloers, ‘Little voice’ heeft absoluut de bodem van de theaterkunst gevonden. Wat een overgeacteerde onzin. Dit moet de regisseuse toch gewoon zien, dat het gewoon bagger is. Zo niet dan hebben ze haar jarenlang voor de gek gehouden op die academie. Snel een ander vak kiezen.

Ga dit vooral NIET zien! Slap, suf verhaal, matige acteerprestaties, waardeloze regie… Zelfs de paar aardige liedjes tussendoor konden dit stuk niet meer redden.
* Van een van de rollen (‘de buurvrouw’) vraag ik me af waarom deze überhaupt in het stuk zat - deze had mijns inziens geen enkele functie. Zeker een aanvulling op het kakelbonte decor.
* Waarom moest ‘gluiperige macho manager’ ook een oud, VIES kostuum aan? Dat snapten we zo ook wel, dat het een ‘vies’ mannetje moest voorstellen…
* De combinatie flauwe grappen & slechte timing is dodelijk.
* Spelen dat je heel erg kinds/dom bent, kan dat ook zijn.

De tomaat omdat ik spijt had dat ik niet naar een andere voorstelling was gegaan: hier werd me wat te vaak omgekleed in te korte tijd en van de teksten was ik ook niet echt ondersteboven.
Het gewei omdat de zes andere mensen met wie ik ‘Hip’ zag er wél om moesten lachen en bewondering hadden voor het spel van Sanne Vogel.

Waanzinnige voorstelling!!!!zonder sex en geweld! Waarom 5 geweien?
1: ontroerend verfijnd visueel aantrekkelijk toneelbeeld-die de Nederlandse invloeden op de Antillen weerspiegelt.
2: (bijna) geniale fascinerende combinatie van acteurs… wat tot in de details doorvloeit in de vormgegeven combinatie van kleding/acessoires.
3: zeer adequaat en subtiel gebruik gemaakt van licht.
4: magie van wierook en opstijgend tapijt maken de omstandigheden zintuigprikkelend.
5: moet je zien…

Briljant in zijn eenvoud: Wein, Weib und Gesang maar dan zonder Wein. De eerste (en vooralsnog enige) voorstelling waarbij mijn kind niet in slaap viel. Hij vond het zelfs behoorlijk interessant. Het einde deed me denken aan mijn studie: oneindig.

Aan de buitenkant is het een tent als alle anderen. Niets opvallensds aan. Binnen zijn er zit en staanplaatsen.
Als de voorstelling begint, komen de acteurs beurtelings tussen de in een cirkel opgestelde tribunes staan om aan te geven dat je niet mag roken, tegen het decor mag leunen of er balletjes naar mag spugen (?).
dan begint de voorstelling.
De stellage voor mijn neus begint te draaien als helsche machine en een kakafonie van beelden denderen langs me heen. Langzaam echter, krijgen de beelden betekenis: het leven van alledag in een post-apocalyptische wereld waarin de MTV generatie het heeft gewonnen van de ouderwetse boekenlezer. Een mannetje komt voorbij, volledig niet door hebbend dat hij zijn tractor berijdt in een miniatuurwereld (waar is mijn folder van Rieks Swarte). Boodschappen worden gedaan bij de Dirk maar alledaagse artikelen als scheerschuim en pleepapier hebben hun functie verloren en worden in de machine van het decor vermalen tot een pulp. Projecties leveren commentaar en een stripverhaal is heerlijk onvolgbaar.
Pogingen om in de gewonen wereld terug te keren zijn nutteloos omdat men door zijn huis is verzwolgen.
Wonderlijk, meesterlijk, joepie, gewei, gewei, heel veel gewei! Nooit was mijn seizoen zo mooi begonnen
En een extra gewei voor de voedende engel!

ellen ten damme overtuigt iedereen!
een muzikale en sprankelende show van supertalent ellen ten damme, jammer dat zij dit jaar niet op de Parade staat!!