Totaal overbodige herneming van een voorstelling waar alles slecht aan is: de bewerking van het boek -maar waarschijnlijk is het boek ook gewoon slap, de muziek (als je geen amerikaanse blue-grass kan spelen, waarom doe je het dan), het spel, (vooral van de jonge hoofdrolspeler die niet kan praten, niet kan zingen, niet gitaar kan spelen en niet kan bewegen) en de vormgeving en de video….
Wat blijft er dan over? Een hele slechte avond.

perfect toneelstuk, uitstekend bewerkt door de mannen van Nuhr. perfecte samenspel tussen de cabertiers en de toneelspelers. de rol van Piet Romer komt ook uitstekend uit de verf. de rollen worden door iedereen perfect door elkaar gespeeld. een goed verhaal bewerkt naar de moderne tijd en een leuke doses humor, kortom een perfect avondje uit. klasse.

Het jonge gezelschap Annette Speelt wil iets zeggen over oorlog, vroeger en nu. Er is gekozen voor twee vertalingen, een daarvan oubollig en moeilijk toegankelijk. Toch houden de vele scholieren zich heel rustig, dankzij workshops van tevoren, daarvoor hulde! Het stuk begint ontspannen, de acteurs stellen zich voor, leggen de stiuatie uit en gaan zich omkleden. Donkerslag. Acteurs Bart Kiene bijt als koor de spits af met de oubollige tekst. De keuze is te verantwoorden, maar daardoor blijft de voorstelling erg afstandelijk voor me, een tomaat. Het is wel bewonderswaardig dat Annette niet voor de makkelijke weg kiest, maar het moet natuurlijk wel werken op de vloer. Het radiootje neemt ons met nieuwsberichten steeds verder terug in de tijd. De moraal van het verhaal wordt ons niet ingepeperd maar terloops inwreven. Mooi spel, met name van Tijs Römer, die van Xerxes een ambitieus jongentje maakt dat veilig achter de troepen blijft. Het jonge gezelschap wil geen gratuite kunst te maken maar poogt iets te zeggen over de oorlogsdreiging van dit moment. Laten andere gezelschappen daar een voorbeeld aan nemen.

wowowowowow WAT n spel, en WAT n acteur WAT n verteller. inderdaad; peter de graef kan alles; stem, mimiek, intensiteit., verbeeldingskracht, aanwezigheid. en dat alles schijnbaar moeiteloos. Menigeen die momenteel op de nederlandse en vlaamse podia plaatsneemt zou bidden om maar n greintje van zn talent te hebben. het zou het toneellandschap in elk geval een stuk opkalefateren. menigeen van het overbetaalde, gesubsidieerde hollands acterend personeel zou voor de lol es moeten gaan kijken hoe het ook kan.
toch een geweitje. waarom? t kan de combinatie van de lengte (2 uur en n beetje) en de na verloop van tijd ongemakkelijk zittende stoelen in de kleine zaal van de schouwburg utrecht zijn maar op een gegeven moment verslapte - mea culpa - mijn aandacht een beetje maar dat was - ten overvloede - totaal niet aan het spel te wijten.
het einde is ijzersterk en haalde me weer helemaal bij de les, gelukkig. applaus applaus applaus applaus.

Oeioeioeioeioei, wat een saaaaaaaaie, langdradige voorstelling was dit (en het moet wel heel saai en langdradig zijn voor ik zeg dat iets saai en langdradig is….) Het decor was ook al niet te denderend, behalve een getypte tekst op een van de gekleurde stukjes decor (dat was wel leuk: een gewei voor alle kleurtjes!!) maar de rest van het decor was te druk, onduidelijk. Er werd in het decor ook op die manier gespeeld: Er waren 9 mensen druk in de weer op het podium. Het leek haast ongemotiveerd schooltoneel!! Wel een gewei voor een van de actrices: Gusta Geleijnse, die precies de goede gelaatsuitdrukking te pakken had!! Ook de gitaarspel stukjes tussendoor waren leuk, maar er werd helaas doorheen gepraat….. De schmink was slecht, de president overbodig….. Met 4 acteurs en een uurtje minder was de voorstelling misschien wel leuk geweest, maar niet ‘om zowat van om te vallen.’ Helaas, het spijt me……

Vrolijke eenakter over een politicus die op huisbezoek gaat bij een man van de straat. Door het tempo en soms (te vet) spel blijven er kansen liggen voor verdieping. Desalniettemin prettig om te zien. Goed beschreven hoe politici de plank mis kunnen slaan als ze het ‘volk’ serieus proberen te nemen.

Na een aantal keer oefenen wordt Dood Paard echt goed in dit zelf uitgevonden genre. En naarmate ze ouder en slimmer worden is hun consequente verwondering en verzet tegen de wereld steeds interessanter. Ook hier weer een absurd “kabouter”-gedeelte met harde muziek en een goede geluidsinstallatie, wat kan ik daar toch van genieten. Jammer genoeg lees ik veel dezelfde dingen als de DoodPaardjes over veel was ik al eerder in verbazing gevallen. Maar daardoor kon ik wel meer kijken.

Het stuk heeft een aantal leuke plotwisselingen. Er spreekt veel woede uit en ik ben goed aan het denken gezet over stereotype misdadigers en slachtofffers. Het is wel allemaal wat ruw en weinig elegant en het idee van een talkshow is niet enorm orgineel, maar het werkt wel. Beide vrouwen spelen goed, leuke details in getut met waterbekertjes. ‘k Had graag gezien dat de voorstelling nog verder ging, what happens next…?

Lekker voor de vuist weg geacteerde voorstelling over politiek. Niets geen moeilijk gedoe, maar snel reageren op de mediarealiteit. Leuk om Hein van der Heijden weer te zien, wat heeft hij toch een leuk stil spel. De andere acteur kende ik niet, maar die ging er ook vrolijk voor. De vondst van de typemachine was hilarisch. Extra gewie voor het uitdelen van de roosjes achteraf en voor het publiek dat perse rode wou.

Ach ja. Eerst was het gewoon best wel saai. De actualiserinng was niet extreem genoeg doorgevoerd en het beroemde trust/theatercompagnie bestaat niet meer. Hedda’s personage is een compromis geworden en de humor tja. Maar toen gebeurde het wonder! Het werd in het vierde bedrijf echt heel erg slecht! Bedankt hoor mensen; ik zal hier nog lang met veel plezier aan terugdenken. Aan Tjitskes blauw fluwelen gewaad en hoe ze achter heur blonde pony verdween, aan hoe ze van de ene kant naar de andere kant van het toneel mocht zwalken. Aan het stille spel met het manuscript van 25 paginaatjes, aan de moooie muziek, aan de stoelen die weemoedig van het toneel werden geslingerd en aan de prachtige gordijnen die niet goed wilde vallen. Bedankt, Theu, je hebt weer een nominatie te pakken hoor.