Knappe combinatie van expressief beeldend theater met gebruikmaking van mimetechnieken enerzijds en snel, talig, de toeschouwer voortdurend op het verkeerde been zettend gefilosofeer over (het nut van

Elien van den Hoek doet Laura van Dolron. Maar dan minder goed. Vond het leuker toen Elien van den Hoek gewoon Elien van den Hoek voorstellingen maakte (Pierrot aan de Lantaarn bijvoorbeeld).

Lieve voorstelling diep in het bos over de onmogelijkheid van liefde tussen een klein vrouwtje in een op maat passend huis met een lange stoethaspel van een man. Verzorgd, fantasievol.

De absurde combinatie van kroppen andyvie, groencontainer, acapella-zang, waterkoker, een komische actrice en open ramen, zorgt voor een melancholieke voorstelling.