Een hele fijne voorstelling op de noorderbegraafplaats. Je wordt rondgeleid door Annie (een echte bioloog) en geinformeerd over de planten en dieren aldaar, en tussen de grafzerken door wordt je nagestaard door de delvers. Ik voelde me soms een tiener op excursie of een onwetend slachtoffer in een horrorfilm. Heel geleidelijk wordt de situatie steeds vreemder en vervagen de grenzen tussen echt en niet echt. Wat is geregisseerd en wat niet? Je zoomt in op een zandkorrel en zoomt uit naar de omgeving en de boomtoppen. Petje af voor de intelligente regie. Als toeschouwer mag je je eigen verhaal maken en toch wordt je ervaring ongemerkt gestuurd.
Klein Kritiek: Zodra de beelden te theatraal worden, verliezen ze de gelaagdheid, dan zit je opeens naar een idee te kijken terwijl de voorstelling over het algemeen heel zorgvuldig is opgebouwd.
Maar ondanks dit blijft Delicate exemplaren een hele byzondere en spannende ervaring.
Tot slot wil ik nog even reageren op het idiote, eendimensionale, sensatiebeluste item dat AT5 uitzond over dit locatie project. Alleen omdat er een paar idioten zijn in noord die het lekker vinden om zich op te winden. Ga eerst eens kijken naar deze voorstelling voordat je gaat zitten oordelen! Dan zul je zien dat de makers zeer zorgvuldig, gepast en respectvol met de locatie omgaan.
Dit soort initiatieven zouden toegejuigd en ondersteund moeten worden. Niet metteen al in de kiem gesmoord.
Het zag er prachtig uit, dat wel. Oude zolder, boeken, kisten, hobbelpaard, kroonluchter, onder dikke laag spinrag bedolven. Het licht dat van beneden door de reten van een houten vloer scheen. Sprookjesachtig. Licht, geluid, décor: complimenten.
Was het daar maar bij gebleven. Vervolgens kijk je een uur lang naar voorstelling die helemaal voorgekauwd, dichtgeluld, uitgelegd wordt.
Vimala Nijenhuis spant van de drie acteurs wel de kroon wanneer het om slecht acteren gaat. Alle cliché’s trekt ze uit de kast. Geen greintje eigenheid schemert in haar spel door, of het zou haar gebrek aan acteertalent moeten zijn.
Zo duurt een voorstelling inderdaad oneindig lang. Slecht slecht slecht.
Mooie en soms hilarische voorstelling over een clown die tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen. Als het slapstick gehalte zijn hoogtepunt heeft bereikt, volgt er een rare plot-twist. De voorstelling wordt er niet speciaal leuker van maar wel interessanter. Knap gedaan. Extra gewei voor de clown. Ik haat clowns namelijk, maar deze vond ik echt geniaal goed: tragisch, vals, gek en ontroerend tegelijk.
Ja, ja, Dries Verhoeven flikt het weer. Zo overweldigend als Uw koninkrijk kome vond ik het niet, maar behoorlijk bijzonder des al niet te min. Gelijk al toen ik mijn hotelkamerdeurtje dicht deed en op bed naar Loveboat-achtige muziek mocht luisteren, kon er wat mij betreft niet veel meer misgaan. Fijn dat er een plek wordt gecreëerd waar je zo vlak voor de vakantie (in mijn geval) even uit elkaar kan vallen. Alleen, maar toch ook niet alleen. En spectaculaire was het ook! Drugs gebruiken is er niks bij (denk ik… gebruik nooit drugs, dus weet eigenlijk niet waar ik het over heb).
Elien van den Hoek doet Laura van Dolron. Maar dan minder goed. Vond het leuker toen Elien van den Hoek gewoon Elien van den Hoek voorstellingen maakte (Pierrot aan de Lantaarn bijvoorbeeld). Maar goed, begrijp ook wel dat je eens iets anders wilt proberen. Maar ik zeg heel conservatief: schoenmaker hou je bij je leest. Leuke kostuums, by the way. Geweitje daarvoor. En voor het proberen. Nu niet meer doen.