Noorderzon (2007)

Knappe combinatie van expressief beeldend theater met gebruikmaking van mimetechnieken enerzijds en snel, talig, de toeschouwer voortdurend op het verkeerde been zettend gefilosofeer over (het nut van) maatschappelijk engagement anderzijds. De begeleidende, regisserende hand van Laura van Dolron is goed merkbaar. Met de hulp van een suicidale knuffelkikker, en met David van Griethuysen (met heel kekke schoentjes) als prins op het witte paard, overbrugt Elien van den Hoek heel mooi de kloof van alleen maar vermaakt worden, bij het kindertoneel bijvoorbeeld, naar geconfronteerd worden met je eigen (niet altijd honderd procent oprechte) motieven. Ze slaagt erin jonge toeschouwers, twintigers, zowel te vermaken als aan het denken te zetten. Ook heel genietbaar en vermakelijk voor de iets oudere toeschouwer overigens.