Ha, mooi dat deze supergoeie voorstelling nu al zoveel gezien is. Het is een ernstige, kale teksttoneelvoorstelling duidelijk voor het publiek gemaakt.

Heel jammer… na een heerlijk diner verzorgt door \’t Pommetje in het Compagnie Theater keek ik erg uit naar de voorstelling. Helaas viel deze heel erg tegen.

Hoe goed bedoeld ook, het effect dat de rechtvaardigheidskoorts van Gregers Werle heeft op het gezin van zijn vriend Hjalmar is rampzalig. De waarheid kan de gezondheid ernstige schade toebrengen.

‘Ik ben naar Ajax geweest,’ riep ik de dag na de voorstelling.

Ik was eigenlijk wel te spreken over Theu’s ‘Ajax’. De voorstelling heeft een weldadig soort pathetiek die onverwacht goed past bij de klassieke tragedie.

Zoals je van een regie van Boermans mag verwachten, komt de tekst helder en duidelijk over. Maar toch, het lijken wel twee voorstellingen in plaats van een. Dat komt natuurlijk ook door dat rare pauzemuziekje met dat dansende koor. Hans Kesting (Ajax) en Halina Reijn (zijn vrouw) laten weliswaar zien dat ze op allerlei manieren gevoelens kunnen overbrengen.

Beetje bloedeloos en ik weet niet precies waar dat in zit. Want er is emotie genoeg. Misschien omdat die emotie eigenlijk niet in zo´n Grieks stuk zit maar er in de bewerking aan toegevoegd is?

In de kwantiteit zit het niet. Veel mensen op het podium en meer dan drie uur degelijk toneelspel.

Het Wijde Land van de Theatercompagnie!Over-all een hele mooie voorstelling met een fantastische cast.

Huwelijkstrouw of -ontrouw, het is mijn onderwerp niet. En morele of sociale regels die daarvoor zouden moeten bestaan of juist niet, het kan me niet echt boeien.