De Appel blijft werken aan een uiterst constant oeuvre van kutvoorstellingen die echt nergens over gaan. In deze Antigone wil ik graag speciale aandacht voor: het stuitend lelijke decor; het onbegrijpelijke spel van met name Carol Linssen en Carline Brouwer; het totale gebrek aan dramaturgie; of van ideeën.

Het boek wil maar geen toneel worden en het beeldentaaltje van Guy Cassiers heeft ook al z’n uiterste houdbaarheidsdatum bereikt. Catherine ten Bruggecate is OK en (nooit gedacht dat ik dit zou zeggen) Cees Geel is niet te pruimen. Stefan de Walle is de absolute uitschieter; kan er eindelijk eens een standbeeld worden opgericht voor die man!

Hoewel het uiteindelijk te weinig onrustbarend is om echt satirisch te heten (sorry!) is het een erg leuk stuk. Kitty Courbois is ook erg om te lachen en Hajo Bruins is wereldkampioen nonchalant in een oliebol gaan zitten.

Een van de mooiste projecties in tijden. En heel erg mooi gespeeld, maar prachtig stuk ook niet te vergeten. Fijne avond. Meer welkom!

Erg fijne concert-voorstelling over de Nederlandse berg. Geweien voor de wielrenshirtjes, componist Florentijn Boddendijk, regisseur Paul Koek, langzaamfietser Bart Visser en geestelijk leidsman Dick Raaijmakers die eindelijk mag uitleggen wat sport nu eigenlijk is: ‘Dat is een stukje van een ladder.’ Fuck het EK! Vive le Tour!

Mooie, kleine voorstelling over wat dat nou is: acteren. Harm van Geel kan in ieder geval heel overtuigend echt lachen op het toneel. Dat is me wel een paar geweien waard.

Is het een tussendoortje voor Ivo? Heeft hij zich laten inpakken door de videokunstenaars? Ik weet het niet. De voorstelling heeft in ieder geval een hoog nieuwe-kleren-van-de-keizer-gehalte, en dat is jammer, want het stuk van Susan Sontag is prachtig en de video bij vlagen ook. Graag nog een keer opvoeren met wat minder poeha en wat meer tijd. (door Robert Wilson ofzo…)

Theater om heel erg boos op te worden. Wat de Trust met Wallace Shawn moet (ze gaan nog een stuk van ‘m spelen) is me totaal onduidelijk, en door het gezeten achter een tafel op te voeren wordt het een ongekende bezoeking. WAAROM?!?

Fijne avond die, geheel volgens de bedoeling, vooral naar meer smaakt. Hoe zou Ola’s ‘Ajax’ worden? Maar vooral: hoe wordt ‘Ruigoord’? De geboorte was in ieder geval in één woord: WOW.

De manier waarop je de andere acteurs ziet zorgen voor Aat is mooi. Uit zijn mond krijgen de overbekende teksten een wonderlijke nieuwe draai. Het is bijna een geslaagde deconstructie, ware het niet voor het lelijke, realistische huiskamerdecor.