Mager hoor. Vooral na het zien van fabuleus gisteren is dit een enorme tegenvaller. Bij fabuleus zag alles er ergerlijk goed uit en was alles superstrak, hier toch een hoop slordigheid, gemakzucht en gebrek aan zelfkritiek. Waarom alle angsten op video? Dat is niet eng, niet voor mij als kijker en ook niet voor de spelers. Toch ook geweitjes, een soundtrack die Signor Coconut, Metallica en Nina Simone combineert verdient dat en een gewei voor de komische slecht skaten act.

Meer ingevuld dan ‘Hartstocht’ en een beetje logistiek getreutel, waardoor ik minder mijn assosciaties de vrije loop kan laten, ik had het gevoel dat ik wel bij de les moest blijven. Wel een mooi geheim dat ik nu met mijn ‘partner’ deel. Ik merk dat ik er niet veel over wil vertellen, niet alleen om niet te veel te vertellen maar ook uit een soort gene/verlegenheid dus dat gevoel blijft knap hangen. Jammer dat de hoogte van de keet niet echt onderdeel is van de ervaring.

Mensen, natuurlijk ziet dit er goed uit. Jeugdigen in onderbroek doen dans en rolwerk voor een overdonderende videoachtergrond. Ik vind het vals spelen. Tomaat voor de onderbroeken, voor het ‘Erbarme Dich’ (DIT KAN NIET!!) en voor de mode schow op ‘Fashion’ van David Bowie. Daarnaast is dit een van de meest witte voorstellingen die ik in tijden heb gezien. Vooral dat er alleen maar collectief gedanst kan worden op of hiphop (Missy Eliot bevrijdt de arme schapen op een gegeven moment uit hun beklemmende keurslijf) of tijdens het Merengue dansen.

Work in progress. Een hoop korte stukjes in alle hoeken en gaten van het Huis Artemis. Schrijvers en acteurs informeren hoe we denken dat het afloopt en hoe we het vonden. Sommige leuker dan andere, maar ik ga denk ik nog een keer kijken wat ze met ons commentaar hebben gedaan. Een stukje vond ik eigenlijk al af, Kim Zeeben als 90-jarige die haar pillen kwijt is, een snoepje. Voor de toegift moet je echt blijven hangen; Beckett zou stik jaloers zijn op de kernachtige scenes geschreven door de jonge auteurs, gelukkig doen de acteurs geheel recht aan deze pareltjes.

Belgisch in de goede zin van het woord. Heerlijk eten, alles ziet er prachtig uit, de mannen zijn sexy en de vrouw heeft een broek aan met een jurk erover. Daarbij een soort John Zorn-achtige jazz. Prachtige maaltijd, supergeluid, heerlijke geuren en zitten op Fats Domino of een Varagram, geweien. Tomaat voor de boeren naast ons die niks durfde te eten, het was heerlijk.

Leuk effect, je zit onder de danser en kan het voeten(-en rolwerk) goed bekijken door het doorzichtige podium. Ik zat een beetje in een parfum reclame; mooie jongens en meisjes doen een aantrekkings en afstoot dansje, de zon schijnt en er klinkt mooie klassiekachtige muziek. De groep na mij had een ander stukje, iets wild gepassioneerds met flamenco geluiden en een stuk meer bloot, wat volgens mij heel mooi moet plakken op de doorschijnende vloer.

Voor en na de voorstelling wordt het publiek aangemoedigd vooral Van der Laan een kaartje te sturen B&D in het bestel te houden. Tussen in een mooie melancholieke voorstelling over de onstopbare liefde voor theater en de magie van de verbeeldingskracht. Het viel prachtig op zijn plek. Ik hoop dat B&D ook gewoon nog vijf jaar doorgaat met theater te maken. Gewei voor spel en mooie geluiden, tomaatje voor de soms lelijke sound van opgenomen geluid.

Goeie tekst! Niet van dat op de boerderij is het leven simpel sentiment, maar de complexe paradox van het boeren in Nederland laten zien. Acteurs weten op Over het IJ tussen versterkte gitaren en een salsa event een rustige bosplaat op Terschelling op te roepen. Polly Maggoo heeft echt ideeen over muziektheater, dus die Duitsers met indianentooien zijn helemaal niet iritant. Lekker drankje erbij, mooie avond. Gewei voor Mariette Zabel en Mathijs Verboom is een betere schrijver dan acteur, maar erg goed moeilijk kan kijken.

De opblaaskerk is wat klein, maar wel een cool ding. Voor aanvang maakt het publiek leuk grapjes met H. Geest, Jef Hofmeister in overal. Iedereen weet wel een leuke woordspeling of mop over God, Joden en Jezus. Een meneer verbaasd me met zijn kennis over Augustinus. De voorstelling wordt niet leuker of boeiender dan de voorpret. Hofmeister is leuke gastheer, maar Rogier Schippers staat enorm automatisch te praten en werpt te pas en te onpas zijn paniekerige blik in het publiek. Zou leuk zijn als gratis straattheater.

Bleh. Waarschijnlijk nog niet af, maar toch erg stom. Gaat bijvoorbeeld niet over de Oerknal is een eindeloze opsomming wist je dats en zou misschiens over van alles en nog wat. Zo kom je niets te weten en ga je je al snel vervelen. Deze mannen weten veel en doen allerlei stoere zaken zoals voetballen met robots maar kunnen die passie en de coolheid van wetenschap niet overbrengen. En waarom van die sneue Oerknal sjaaltjes gemaakt als je een MIT-shirt aan hebt?