Dit is stom. Ik heb het er niet meer over.

Lekkere ervaring, veel te voelen, ruiken en knuffelen. Veel verrassingen, waaronder ook het gebouw. Heerlijk mimevolk glimlacht me toe, straalt liefde uit en is verleidelijk als sirenen. Het blijft erg een lichamelijke en zintuigelijke ervaring en de betekenislaag is wat dun. Ik heb vanwege de regen de karretocht gemist, misschien zat er nog te veel in mijn hoofd voordat ik begon. Misschien dat ik daardoor vond dat er nogal veel en snel, dingen met me gebeurden. Ik had op alle plekken nog wel wat langer willen doorbrengen.

Intieme dinges. Een lieve vragen fee, prikkelt de geest en legt spannende dilemma’s voor. We waren met weinig en eigenlijk ging dat heel goed. Iedereen antwoordde en van mijn vijf medepubliekers weet ik nu veel over het diepst van hun gedachten. Jammer van de publieksopstelling, het is erg leuk om mensen te zien antwoorden en tegelijkertijd naar de leuke fee te kijken, meer in een kring zitten lijkt me mooier.

Tussen de plens door in de Luna tent een ingekorte festival versie van deze voorstelling gezien. Op zich simpele clowneske act, strakvormgegeven en onverwacht uitgevoerd. Publieksinteractie knap opgebouwd. Smaakt naar meer.

Ik krijg normaal enorme pukkeltjes van Clowns en straatartiesten. Enthousiaste minirecesensies en hevig gejuig dwongen mij naar Oscar. Oscar is een soort sjacherijnige standup comedy clown, die met mimale middelen en veel spelplezier een leuke truc doet die na afloop toch een verrassendefilosofische moraal blijkt te hebben. Leuk.

Ja, dit zijn harstikke leuke dingen. De hele Parade veranderde in een groot spelletjes labyrint. Technici van Boulevard, stoere horeca-pubers, kinderen, grootouders en ondergetekende hebben heel zoet in de motregen met balletjes, knikkers, magneten en cotrolletjes gespeeld. Moet vaker en op meer plekken gedaan worden, de wereld heeft recht op deze fijne constructies.

Naja, waar is dit allemaal voor nodig? Ik zit dus juist in de theaterzaal voor een collectieve beleving. Deze scene door een koptelefoon horen geeft nou niet bepaald een meer waarde. Wat is dat voor onzin over moeders, wat een zeikkinderen. Cynisch stom gedoe, terwijl het in zo’n mooie rooie door staat.

Na Een ideale ernst hebben de closereaders van ‘t Barre Land weer een aantal verschillende teksten in elkaar geschoven. Ze worden er erg goed in. De gruwelen in het diepe oerwoed in Congo en bij de marechaussee op Schiphol hebben veel met elkaar te maken. Fijn dat de hele vluchtelingen problematiek eens van een filosofische kant wordt belicht in plaats van de superpersoonlijke anecdote. Het blijft daarmee behoorlijk academisch en helaas biedt de muziek daar geen goede tegenpool voor. Het mist hart blijft erg in het hoofd. Vormgeving is ook wat weeig, mooie truitjes, mooie ouwe houten vloer. Dat is allemaal wat beige bleu, jammer. Gewei voor Ingejan’s gevecht met de muziekstandaard.

In de bus terug, bij het nagesprek en zelfs tijdens (sic) de voorstelling was deze produktie onderwerp van discussie. De voorstelling geeft je enorm veel ruimte je eigen verhaal te maken. Misschien te veel, je een enorme concentratie kunnen opbrengen. Maar een stukje denken kan geen kwaad. Iedereen neemt wat anders mee, ik persoonlijk dat geweld verbondenheid geeft met land, maar dat is de historica in mij. Dat is ook waarom deze voorstelling zo poetisch is, nu vanwege de mooie beelden en de natuur (romantisch gewauwel), maar omdat de lezing van de tekst uiteindelijk meer zegt over jou dan over de voorstelling. Gewei voor het Provinciehuis, dat zo prachtig uitgelicht is. En menschen neemt uw muggenmelk mee, bij vlagen was het insectengeweld rond mijn enkels bloederiger dan op de scene.

Ik ben dus zo’n pionier uit Almere die elk jaar verhuisde om het ergens anders weer helemaal opnieuw in te richten. Zeer goede tekst, klopt als een bus. Drie geweien dus voor de tekst, omdat het spelen bij de baggerboot klopt, omdat de vriendschappen kloppen en omdat het een wellmade play is. Jeetje, ik moet ook al een gewei geven voor spel, ik vond Vanilla echt een stoot. Tjonge vier geweien, zo zie je maar, het kan niet alleen IN Almere, het kan ook OVER Almere.