Over het IJ (2004)

De volharding van Niklison is bewonderenswaardig. Vorig jaar met de hele groep uit de lucht gevallen en nu met een solo terug op de Nederlandse festivals. Ze zet een aantal mooie beelden neer en Ania Harre maakt prachtige projecties die een belangrijk deel van het verhaal vertellen. Het verhaal zelf is nogal uitgekauwd. Er wordt niet echt en nieuw licht geworpen op het fenomeen Kwaadsprekerij. Haar geexalteerde divagedrag is ongeloofwaardig en storend. Ze is op haar best als ze zich ergens kwaad over maakt, geen diva dus maar een klein energiek schreeuwertje.

De opblaaskerk is wat klein, maar wel een cool ding. Voor aanvang maakt het publiek leuk grapjes met H. Geest, Jef Hofmeister in overal. Iedereen weet wel een leuke woordspeling of mop over God, Joden en Jezus. Een meneer verbaasd me met zijn kennis over Augustinus. De voorstelling wordt niet leuker of boeiender dan de voorpret. Hofmeister is leuke gastheer, maar Rogier Schippers staat enorm automatisch te praten en werpt te pas en te onpas zijn paniekerige blik in het publiek. Zou leuk zijn als gratis straattheater.

Goeie tekst! Niet van dat op de boerderij is het leven simpel sentiment, maar de complexe paradox van het boeren in Nederland laten zien. Acteurs weten op Over het IJ tussen versterkte gitaren en een salsa event een rustige bosplaat op Terschelling op te roepen. Polly Maggoo heeft echt ideeen over muziektheater, dus die Duitsers met indianentooien zijn helemaal niet iritant. Lekker drankje erbij, mooie avond. Gewei voor Mariette Zabel en Mathijs Verboom is een betere schrijver dan acteur, maar erg goed moeilijk kan kijken.

Het was een ontroerende voorstelling. Heel sprekend, goed samengesteld met een afwisseling van video, muziek, beweging, dans, acrobatiek, zingen, praten … Het mooiste vond ik de verbeelding van de emotie (gekrenkt door kwaadsprekerij door je beste vrienden) door beweging. Ik was er helemaal stil van. Mooie muziek ook. Heel inspirerend!