Ik ga naar theater om geraakt/verrast/geboeid te worden. Dat overkomt me toch wat vaker bij dans- dan bij toneelvoorstellingen. Ben geen liefhebber van rijtjes, wat is best, wat is beter, toch maar - ook omdat dans wel wat extra aandacht kan gebruiken - mijn favoriete dansgroepen, niet noodzakelijkerwijs in deze volgorde: Dansgroep Amsterdam, Ann van den Broek, Leine en Roebana.
Enkele jaren geleden zag ik van deze groep “Niets is echt moeilijk”, een Parade-voorstelling waarin naar hartenlust flink buiten de lijntjes gekleurd werd. Wat een desillusie om nu “Kringloop” te zien. De voorstelling die verhaalt over drie mannen en een flink aantal boeken mist elk greintje fantasie. Nergens heb ik de drie heren kunnen betrappen op zelfs maar een aanzet tot iets waarvan je even rechtop in je stoel gaat zitten. Saai en zouteloos.
Er kwam aan het eind maar één gedachte bij me op: wat een treurnis als je hiermee je boterham moet verdienen.
Ik heb nog geen reacties geplaatst.