Wat een stom idee om deze voorstelling in de Stadsschouwburg Amsterdam neer te zetten! Zeker een leuk grapje over lage en hogere cultuur ofzo. Het schijnt de hit van de Parade te zijn geweest, maar ik vond het erg ouwbollig. Flauw en met weinig kloten. Doe het dan echt bloot.

Dit was erg vermakelijk. De vrienden met wie ik was vonden het niets, omdat het zo plat was qua genitaliën, maar ik mag dat wel. Verder is het natuurlijk ook niet echt plat; de treurnis druipt er zo heerlijk vanaf in de parenclub Bonobo Bar, niet in het minst vanwege de trieste blootpakken die de acteurs aanhebben. Mijn idool Dick van den Toorn (Tijseman in ‘We zijn weer thuis’) was hier een wat oudere man die niet zo’n zin meer heeft in sex, och arme, maar zo goed gespeeld. Raymonde de Kuijper straalt als altijd, vooral als ze het gootsteenputje met de plopper bewerkt. Tot overmaat van vreugde herkende ik in de andere mannelijke acteur (Servaes nog iets) een vroegere jeugd-kampleider van mij! Na afloop van de hartverstikkende treurnis is er een opluchtend optreden van Ellen ten Damme, aan wie ik een hekel dacht te hebben. Nu niet meer! Ze is eigenlijk heel erg leuk! Een prettige combinatie van extremen dus. Wist u trouwens dat bonobo’s de enige dieren zijn die net als wij graag face tot face neuken? Dat wordt in de voorstelling niet verteld, maar ik kreeg daar toch wel bespiegelingszin van; de onpersoonlijkheid van de parenclub terwijl we toch eigenlijk allemaal elkaar in de ogen willen kijken vanwege wederzijdse liefde ofzoiets.