Goed, even genoeg van Moose, terug naar the matters at hand.
U heeft er misschien al van gehoord, zo niet, dan zal dat dit weekend zeker gebeuren: de (podium)kunsten gaan actie voeren tegen het beleid van Minister Plasterk. Onder het motto ‘Waar ben je mee bezig!’ (zie ook www.waarbenjemeebezig.nl nemen de kunstinstellingen onder leiding van Kunsten ‘92 de geliefde hoed van Plasterk als symbool hun acties.

Misschien ben ik een beetje dom, maar ik begrijp er geloof ik heel weinig van. Wat ik inmiddels door heb:
- het gaat niet om de bejaarde muzikanten of Theu Boermans die door het Superfonds zijn afgewezen, het gaat om de Basisinfrastructuur.
- die hoed heeft iets te maken met de spaarzame singer-songwriter optredens die Plasterk zich wel veroorloofde toen hij nog eenvoudig columnist was. Wordt de minister wellicht aangesproken op zijn eigen kunstenaars-neigingen? Als collega als het ware?

Verder is het mij volstrekt duister. Wat is het doel? Wanneer zijn de acties geslaagd? Wat is de boodschap als het NOS journaal voor de deur staat. Extra investeren in cultuur? En wat heeft die fedora precies misdaan? Te weinig rand? Te veel deuken? Wie kan het me uitleggen?

Een ding staat vast. Als er zondagmiddag een foto-moment wordt gecreëerd op de Uitmarkt, met een enorme hoed vlakbij het Muziekgebouw aan het IJ, dan zal ik erbij zijn. Met een zweep. Indiana Jones en de bedreigde kunsten. Eindelijk…

Lees meer

Welkom allemaal op de geheel vernieuwde Moose site! We hebben het afgelopen jaar hard gewerkt (en toegegeven, sommige periodes ook minder hard) om deze grote sprong voorwaarts te kunnen maken.

Er is het een en ander veranderd op jullie vertrouwde Moose. Het meest in het oog springende is natuurlijk de nieuwe vormgeving, maar de meest ingrijpende verbouwing is die aan de inhoud en de functionaliteit.

Belangrijkste is dat vanaf nu iedereen mee mag schrijven aan de nieuwe rubriek Theaterpraat. Hierin komen blogs, columns en nieuws samen. We vragen wel dat je je even aanmeldt als Mooser, net als voor het schrijven van Minirecensies.

We vragen nog even jullie begrip voor de kleinere en grotere problemen die je nog kunt ondervinden op de site. We zijn de afgelopen jaren fanatieke aanhangers geworden van het ‘publish now, test later’ principe, hetgeen wel betekent dat jullie onze proefkonijnen zijn. Kom je iets tegen dat niet werkt of je anderszins niet bevalt, schrijf het ajb hieronder als reactie. De komende weken gaan we nog verder om de site weer helemaal werkend en netjes te krijgen.

Wat we nu al kunnen zeggen is dat er af en toe nog testdata op de site staat, duidelijk te herkennen door de markering [test]. Dit mag u negeren ;-)

Vernieuwing maakt natuurlijk ook altijd slachtoffers (zoals het NFPK+ afgelopen week maar weer eens aanschouwelijk maakte) en ook op Moose zijn een aantal vertrouwde rubrieken gesneuveld. Het dossier Toneelprijzen, het forum en Minimakers keren niet, of in een andere vorm terug op de site.

We hopen dat jullie veel plezier beleven aan het rondsnuffelen op het nieuwe Moose. Voor ons is dit de tweede keer dat we een zo grote upgrade hebben gemaakt. Daarom dopen wij deze versie Moose 3.0. Zo blijft Moose vóór lopen op het hele internet! Enjoy!

[update 24/8] Niet alles werkt nog naar behoren. Zie verder Jammer, jammer, jammer. We werken hard aan een oplossing voor alle problemen.

[update 25/8] Inmiddels gaat alles stukken beter. We zeggen het nogmaals: Hoera!

Lees meer

Vandaag staan alle theatergroepen klappertandend bij de brievenbus. De brieven van het Superfonds met de uitslag van de vierjarige subsidieronde zijn gisteren verstuurd en komen vandaag aan. Het gaat om een pre-advies, dat nog niet openbaar wordt gemaakt, maar toen de Kunstraad in Amsterdam hetzelfde procedé hanteerde lag het van de meeste instellingen al snel op straat en bleek het pre-advies toch al zo goed als definitief te zijn.

Het fonds heeft al eerder gewaarschuwd dat er ‘scherpe keuzes’ gemaakt gaan worden, dat betekent: geen gekruidenier met budgetten, maar minder groepen krijgen het volledige bedrag dat ze hebben aangevraagd.

Dat zal vandaag dus wel betekenen dat veel instellingen, ook gerenomeerde, een negatieve beschikking krijgen. We houden onze adem in.

Lees meer

Een inhoudelijk debat over kunst in de Tweede Kamer. Dat was een van de doelen van de grote subdidiestelselhervorming die nu over ons heen trekt. Niet aan de hand van lobbygroepen over bedreigde instellingen hakketakken, maar serieus praten over de betekenis van kunst voor het land, en hoeveel dat dan mag kosten.

Met het advies van de Raad voor Cultuur van gisteren is de eerste aanzet voor zo’n debat meteen al gegeven. De Raad overvraagt de beschikbare middelen met tien procent en het hoeft niet te verbazen dat minister Plasterk die roep om extra geld meteen afwijst; hij is tenslotte nog steeds een miljard voor de lerarensalarissen bij elkaar aan het sparen. Ik denk dat de Raad erop gokt dat de Tweede Kamer het onderwerp nu oppikt en alsnog tot de gewenste verhoging besluit. De roep om een spoeddebat is al gehoord.

Mocht dat kloppen, dan is dat hoog spel van de Raad. Want is de Kamer op dit moment genegen om op een lauw onderwerp als de kunsten stennis te gaan schoppen? En belangrijker: is de kunstwereld bereid om energie op te brengen voor een actie als er geen echte bedreiging ligt?

Waarschijnlijker is dat de Raad aan de wens van Plasterk tegemoet komt en half juni met een nieuw advies komt. Ze zouden het daarin hard kunnen spelen en zeggen dat het zonder extra geld niet mogelijk is om een gezelschap in Maastricht of een productiehuis in Rotterdam of Haarlem te handhaven. Maar dit zou niet helpen: instellingen die worden afgewezen voor de Basisinfrastructuur mogen het opnieuw proberen bij het Superfonds en nemen hun budget mee. Een dergelijke zaaglijn-strategie zou dus veel te weinig geld opleveren.

En dus zal met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de kaasschaaf uit de la worden getrokken. Instellingen die zich na gisteren rijk rekenen, kunnen zich dus maar beter voorbereiden op een toekomst met evenveel geld als in de huidige periode.

Lees meer

We zijn in Berlijn, en meteen breekt het belangrijkste theaternieuws in Duitsland, tevens de ontknoping van een door ons hartstochtelijk gevolgde soap: Wolfgang Wagner legt na deze editie de leiding van de Bayreuther Festspiele neer. Zijn twee dochters Katharina en Eva gaan het samen overnemen (hier samenvatting van de commentaren in het Engels).

Het grappige van Berlijn is dat Nederland en België er hier gewoon bijhoren: Pia Douwes staat hier in de musical Elisabeth; het Maxim Gorki Theater speelt Mefisto Forever van Tom Lanoye; in het Hebbel Theater, naast ons hotel, speelt vanavond tot overmorgen Maeterlinck van TGA en NT Gent; en volgende week staat While we were holding it together van Ivana Müller op het Theatertreffen (niet als geselecteerde voorstelling, maar op speciale uitnodiging).

De TT-selectie is dit jaar voorspelbaar, degelijk, goed en saai. Althans, dat vinden enkele ingewijden in het Duitse theater die het festival de afgelopen jaren volgden. De laatste grote controverse was twee jaar geleden om de blote-mannen-Macbeth van Jürgen Gosch (vorig jaar op het Holland Festival).

Nu ja, we gaan het zometeen zelf controleren. Vanavond is de grand opening, met drank, een toespraak en Der Sturm van de Münchner Kammerspiele.

Lees meer

Een selecte afvaardiging van de Moose-redactie trekt er de komende week opuit om het theaterleven in Berlijn uit te checken. Doel is in eerste instantie het TheaterTreffen, waarin jaarlijks de 10 beste voorstellingen uit het Duitse taalgebied te zien zijn (en Arthur Sonnen’s/Jeffrey Meulman’s grote voorbeeld).

Maar daarnaast is er nog het een en ander te zien van Castorf, Pollesch, Peymann en iets met gamen, nog wat repertoire en iets met sex en Yuri Gagarin.
Nu is Duits theater natuurlijk vaak saai, degelijk, veel te lang en overdreven ingewikkeld (ja, en soms heus ook wel mooi), maar wij zullen daar de komende dagen op de voor ons gebruikelijke oneerbiedige wijze verslag van doen.

Heeft u vragen over het theater bij de buren? Stel ze hieronder en wij gaan op onderzoek uit!

Lees meer

Jaja, de directeur van het HF is boos. Het Rozentheater zoekt het in stille diplomatie (maw. politieke redenen om het theater te behouden zijn zwaarwegender dan artistieke redenen) en Over het IJ schrijft in een nogal zwak verweer dat makers het festival heus wel belangrijk vinden. Dat haalt je de koekoek.Toch denk ik dat het negatieve advies voor Over het IJ de grootste artistieke misser is die de Kunstraad begaat. Ja, er is heus wel wat aan te merken op het festival: het heeft weinig focus en elan en mist een eigen gezicht zoals Oerol en De Parade dat wel hebben. Maar wat de Raad miskent is dat festivals in Nederland ook de functie hebben van een eigen theatercircuit. Als Over het IJ niet zou bestaan zou je in Amsterdam niet de locatievoorstellingen van Boukje Schweigman, Dries Verhoeven, Gienke Deuten of Jetse Batelaan kunnen zien. Als het festival verdwijnt moet het alleen dáárvoor onmiddelijk weer worden opgericht.Nu ook de adviezen voor Rotterdam bekend zijn blijkt overigens hoezeer de problemen zich concentreren rond accomodaties en festivals. Over de accomodatiecrisis (betonfetisj, programmeringstekort) is elders genoeg geschreven, maar met de festivals is wel wat bijzonders aan de hand. De gemeentelijke adviesraden willen -blijkt- graag dat de stedelijke festivals een scherp eigen profiel hebben, terwijl de festivals zelf graag meer willen samenwerken (ook internationaal) om de lasten voor bijzondere voorstellingen te delen. Veel van wat de Kunstraad over het HF zegt is niet onredelijk (en moet ook gezien worden in samenhang met het advies om de Stadsschouwburg geld te geven voor het programmeren van internationale voorstellingen), maar gaat eraan voorbij dat grote internationale (en soms heus wel belangwekkende) producties zonder het HF helemaal aan Nederland voorbij gaan.Nou ja, genoeg geklaagd. Wat vinden jullie ervan? Moet Over het IJ gered en zo ja hoe dan? En wat moeten we doen met het Holland Festival? En voor de aankomende edities: waar heb je zin in en welke voorstellingen zijn overbodig? Ik ben dus bijzonder benieuwd daar de Molière-marathon van Perceval en naar de Sint Franciscus-opera van Messiaen, maar die Engelsen die Beckett doen hadden van mij niet gehoeven

Lees meer

Aj, hier had ik nog niets over gehoord: BNN heeft een nieuw, affreus onleuk spelprogramma ‘Knowing me, knowing you’, over hoe goed bekende collega’s elkaar eigenlijk kennen. Gisteravond waren vier acteurs van TGA het slachtoffer, het volk moet tenslotte naar Angels in America gelokt. Hans Kesting, Hadewych Minis, Alwin Pulinckx en Barry Atsma doen onder leiding van Harm Edens wanhopig hun best om het Dick Passchier-gehalte van het programma te verdoezelen. “Doe het voor de Kunst!”, hoor je ze denken… Bij ronde drie, waarin Barrie Stevens kwam opdraven om de vier te leren dansen op plateauzolen steeg het gêne-niveau tot ondragelijke hoogte en moest ik afhaken. Als iemand het nog af wil kijken: dat kan, doet uw verslag aub hieronder…

Lees meer

We hebben dus inmiddels gehad:
-de Neil Young-voorstelling (Opening Night)
-de Bob Dylan-voorstelling (Romeinse Tragedies)
-de David Bowie-voorstelling (Angels in America)

De vraag lijkt me duidelijk: welke artiesten of bandjes kunnen zich de komende jaren op de Ivo-treatment verheugen en -belangrijker- welk repertoire zou daarbij passen?

Een logische man zou natuurlijk Lou Reed zijn, maar een goed stuk (of een film) bedenken die aansluit bij zijn decadentie (en drugsgebruik) vind ik knap lastig. Een komedie van Shakespeare misschien?

Ivo heeft al eens aangegeven dat hij iets van Strindberg zou willen doen. Daar zou misschien Joni Mitchell goed bij kunnen passen. Ook goed voor nog een Ibsen…

En ergens zie ik ook nog een mogelijke combinatie in de strenge psychologie van O’Neill of Tennessee Williams en de poëtische herrie van Sonic Youth…
Hebben jullie betere suggesties? Vast wel ;-)

Lees meer

Het is tweede Paasdag, en zo uit het raam starend denk ik steeds meer dat dit weer mij iets wil vertellen. Die zware sneeuwval lijkt het uit te schreeuwen: beste Moosers! Heeft nog niemand de belangrijkste theatertrend van het jaar geïdentificeerd?!?

Natuurlijk! Het is alsof er een wolkbreuk is losgebroken boven de schouwburgen:
- Ajax van TGA
- De Pianist van Edwin de Vries
- Avenier, deel 4 van Het Toneel Speelt
- Mannetje met de lange lul van Discordia en Dood Paard

En dan moet het dikste pak nog vallen: Molière van Luk Percerval op het Holland Festival.Ben ik er nog een paar vergeten?

Lees meer