Deze Drie Zusters (en één broer, maar die wordt altijd weggelaten) werpt een heel nieuw licht op Tsjechov. In het begin is de voorstelling erg grappig en snel, naarmate het stuk vordert wordt de ellende en de sleur van alledag merkbaar. Drama is volgens één van de acteurs een verzamelwoord van tragedie én komedie en dat is hier goed te zien.

Weer eens een leuke voorstelling van Alex d’Electrique. Dit keer met vrij veel samenhang, maar helaas met minder spektakel dan normaal. De tomaten gaan naar onze buurvrouw op rij 5, die blijkbaar van tevoren al besloten had dat álles héél érg gráppig moest zijn, en dus overal om lachte, ook als dit niet de bedoeling was.

Beetje vlees noch vis-voorstelling. Moeilijk te verstaan, eentonig in de getoonde emoties. Gewei voor de muzikant, tomaat voor de teleurstelling die ik na afloop had.

Hè, wat een leuke voorstelling. Ik wou dat ik zo mooi kon vliegen.

Een voorstelling waar ik me veel van had voorgesteld. Ik was erg benieuwd naar de teksten van Goetz; ze bleken op het toneel even ongrijpbaar als op papier. Een mooie eerste helft, een veel te lange tweede. Pas toen ik nadien op de flyer las: “de grote oorlog bestaat niet zonder de kleine oorlog” vielen de scènes op zijn plaats. Achteraf dus toch wel tevreden, alhoewel er wel rigoreus in geknipt had mogen worden.