Ik begrijp niets van de andere minirecensies over heftigheid: ik heb niets heftigs gezien in deze opvoering. Ik begin ernstig aan mijn observatievermogen te twijfelen. Wat ik wel gezien heb is een woordenbrakende en vaak onverstaanbare Martha, een rustige George en een Nick & Honey die een Martha & George in de dop lijken. Met een koud decor, een hoop wit licht en afstandelijk spel (zij het niet altijd) heeft Dood Paard iets geprobeerd, ik ben er van overtuigd… ze wilden iets zeggen… Conclusie: onboeiend en onnodig.

Dogtroep: u weet wat u krijgt! Techniek! Maar waarom is de moderne theatermaker zo vreselijk bang een verhaaltje te vertellen? Visueel zit ‘t wel snor met deze Troep, maar wat doen in vredesnaam die acteurs op de vloer? Doelloos brabbelen en klauteren ze wat, zonder een ding toe te voegen aan de inventieve rekwisieten en decors. Als kijker geef je ‘t na een half uur op, iets te begrijpen van de dramaturgie en ‘t mannetje Onno, die te pas en te onpas voorbij komt zeilen. Mijn voorstel wat betreft deze voorstelling: ga lekker associatieve beelden aan elkaar plakken met kantelende containers en veel schuim en vuur. Nu wordt er van alles aan verhaal gesuggereerd dat er domweg niet is, en blijft er niet meer te praten over dan ‘goh, hoe krijgen ze dat toch allemaal voor elkaar die techniek…’. Jammer, jammer, jammer. Deze voorstelling is leuk voor mensen die geïnteresseerd zijn in pneumatiek en schuimblussers.

Alsjelieft kersverse vriendin, voor je verjaardag, kaartjes voor Dogtroep!’. Heimelijk had ik voor kersverse vriendin twee kaartjes besteld. Ze koos mij en we gingen naar een braakliggend terrein van de NS. Waar normaal de tourbus van het NS harmonie-orkest staat. Daar ik dol ben op tekenen uit een verleden waarin bedrijven nog fatsoenlijk met hun werknemers omgingen én de voorstelling dus niet in een Stadsschouwburg was, leek het een feest te worden. Zo’n 20 minuten na aanvang vroeg ik me af wanneer er echt iets zou gebeuren. Wie zo visueel hoog inzet moet nog wel met iets anders komen (ik noem: een verhaal) om mij te boeien. Enfin, er kwam niets van een verhaal waar ik een touw aan kan knopen. Wel zeecontainers die gekke dingen doen (ah, Symboliek?) en nog wat effecten die technisch net zo knap zijn als websites maken. Het is geen ‘rocket science’, maar het ziet er leuk uit. Dat is dan of Grote Kunst of Grote Onzin.
Kersverse vriendin en ik zaten na afloop rond een vuur met Dogtroep fans. Men praatte over ‘de trucs’ en ik verlangde hevig naar een door Henk van der Meyden georganiseerd Kantonees circus. Als het dan toch spektakel is dan maar mensen die iets kunnen in plaats van machines. ‘s Nachts lagen we bij elkaar in bed en heb ik mijn excuses aangeboden.

Hoe is het mogelijk dat een musical met zo’n helder verhaal zo ontzettend onbegrijpelijk wordt gebracht. Tuurlijk is de compositie van Jonathan Larson geniaal, daarvoor een gewei. Maar daar blijft het bij… Sterker nog, alles wordt gedaan om afbreuk te doen aan dit goede basisproduct. Van Hove schopt tegen huisjes die hij niet eens kent, laat staan beheerst. Voor deze waardeloze regie en voor het meest valse duet (tussen Collins en Roger) sinds tijden, een nominatie voor de Gouden Tomaat 2001.

Ik vond ‘Rent’ echt heel geweldig! ‘Rent’ is heel anders dan andere musicals. Er zijn vele leuke extra’s, zoals de camera. De muziek is geweldig! Het is vaak meerstemmig en de teksten zijn onbegrijpelijk hoe ze dat hebben bedacht! Soms ben je de draad even kwijt in het verhaal (vandaar een geweitje minder) maar het is niet storend. Vooral Nurlaila is erg goed, zij kan zoo mooi zingen! Ook vind ik het leuk dat ze alle actuele punten aan bod brachten, zoals drugs, homoseksualiteit, op straat leven enz. Ik vind dat de spelers een mooi verhaal erg mooi hebben neergezet! ‘Rent’ is origineel, meeslepend, komisch en zeer mooi qua muziek/zang!
Ze hebben die 5 geweitjes verdiend!

Geweldig decor! echt heel origineel. (jammer dat er van die droogkloten in de zaal zaten: ‘Is dit het decor?’ 5 min. voor het begin… ‘Nee, ze gaan het nog ff verbouwen!!!’)Leuk gedaan, met die tv’s en videocamera. Tino Bos = echt keigoed: liggend gitaren en zingen!! Leuke liedjes, veel verschillende stijlen. Moest wel lachen om ‘alle klokken LUIDEN!!!’ Er werdt verder wel mooi gezongen, wat ik alleen jammer vond, was dat het soms zo ongestructueerd was, dat ik het idee had dat de acteurs ook niet meer voor 100% wisten wat ze aan ‘t doen waren. Verdeling over podium was niet altijd even slim, soms kon je de acteus niet eens zien! Liedjes haden beter verdeeld moeten worden over het stuk. Op een gegeven moment werdt het wel heel saai: Zulke standaard teksten, langdradige dialogen, te lange liedjes. De 1e dans was wel geweldig!!! Lekker raar… Dus: opzich wel een leuke voorstelling, maar verwacht er niet al te veel van. ‘k geef een 6. :)

Als de tweede akte meer op de eerste had geleken, dan hadden hiernaast alleen maar tomaten gestaan! Het geluid was namelijk in de eerste akte zo slecht dat er weinig van de teksten was te verstaan. Gelukkig maakte de tweede helft een hoop goed. Mooie stemmen, goede muziek en aangrijpende ontwikkelingen allen goed voor een gewei. Ondanks de overstaanbaarheid van de eerste akte toch een hele knappe eigentijdse musical.

Ik ben lyrisch! Wat een geweldige voorstelling. Van Hove is genadeloos voor de karakters en de acteurs. Hij is ook compromisloos naar het publiek toe. Je moet werken. Het gemiddelde musicalpubliek zal er ongetwijfeld moeite mee hebben. Van Hove zorgt ervoor dat deze productie het gemiddelde, tranentrekkende musicalniveau overstijgt. Ok, het is een commercieel uitstapje, maar de voorstelling doet niet commercieel aan. Integendeel. Mooi multi-mediaal met de video. 4 geweitjes voor het geheel. Een geweitje voor Nurleila Karim voor haar geweldige strot.Eén geweitje voor Tom Vanlanduyt en Tino Bos. De eerste is een lekker ding en de laatste kan op zijn rug een uur lang zingen en gitaar spelen.

Tja, wat moet je daar nu van denken? Van Hove in combinatie met van den Ende… Nou, het is wat mij betreft en geweldige combinatie… Eindelijk een diepere laag in een musical… Geen makkelijk verhaaltje, maar een echt stuk voor de onderbuik!! Aangrijpend en prachtig vormgegeven! Eindelijk iets waar de abonnementjes voor weglopen en de Echte liefhebber overblijft! Iedereen die eens een andere musical wil zien, zeker de moeite waard! Mooi beeld, goede (Rock-)muziek en dito zang in combinatie met echt hedendaags taalgebruik, waarbij de waarheid niet geschuwd wordt in welke terminologie dan ook!

Twee echte huizen en een heleboel pittoreske spelers die ons de nostalgie van de armoede tonen door middel van dramatische miniscenes. Precies de goeie plaatjes van fijne, haast benijdenswaardige armoe: jongetje randt vrouw aan, doet het op t juiste moment in de broek, jongen mist ma die in t gekkenhuis zit, meisje mist pa die weg is, scenes uit gummo, wibrakleren, wasserette, noem ‘t maar op en alles even mooi mooi mooi. Ik denk wel eens bij mezelf dat ‘t maar goed is dat de mensen die werkelijk in achterbuurten leven niet naar het theater gaan, want het is ook werkelijk niet voor hen bedoeld.