Dogtroep: u weet wat u krijgt! Techniek! Maar waarom is de moderne theatermaker zo vreselijk bang een verhaaltje te vertellen? Visueel zit ‘t wel snor met deze Troep, maar wat doen in vredesnaam die acteurs op de vloer? Doelloos brabbelen en klauteren ze wat, zonder een ding toe te voegen aan de inventieve rekwisieten en decors. Als kijker geef je ‘t na een half uur op, iets te begrijpen van de dramaturgie en ‘t mannetje Onno, die te pas en te onpas voorbij komt zeilen. Mijn voorstel wat betreft deze voorstelling: ga lekker associatieve beelden aan elkaar plakken met kantelende containers en veel schuim en vuur. Nu wordt er van alles aan verhaal gesuggereerd dat er domweg niet is, en blijft er niet meer te praten over dan ‘goh, hoe krijgen ze dat toch allemaal voor elkaar die techniek…’. Jammer, jammer, jammer. Deze voorstelling is leuk voor mensen die geïnteresseerd zijn in pneumatiek en schuimblussers.

Alsjelieft kersverse vriendin, voor je verjaardag, kaartjes voor Dogtroep!’. Heimelijk had ik voor kersverse vriendin twee kaartjes besteld. Ze koos mij en we gingen naar een braakliggend terrein van de NS. Waar normaal de tourbus van het NS harmonie-orkest staat. Daar ik dol ben op tekenen uit een verleden waarin bedrijven nog fatsoenlijk met hun werknemers omgingen én de voorstelling dus niet in een Stadsschouwburg was, leek het een feest te worden. Zo’n 20 minuten na aanvang vroeg ik me af wanneer er echt iets zou gebeuren. Wie zo visueel hoog inzet moet nog wel met iets anders komen (ik noem: een verhaal) om mij te boeien. Enfin, er kwam niets van een verhaal waar ik een touw aan kan knopen. Wel zeecontainers die gekke dingen doen (ah, Symboliek?) en nog wat effecten die technisch net zo knap zijn als websites maken. Het is geen ‘rocket science’, maar het ziet er leuk uit. Dat is dan of Grote Kunst of Grote Onzin.
Kersverse vriendin en ik zaten na afloop rond een vuur met Dogtroep fans. Men praatte over ‘de trucs’ en ik verlangde hevig naar een door Henk van der Meyden georganiseerd Kantonees circus. Als het dan toch spektakel is dan maar mensen die iets kunnen in plaats van machines. ‘s Nachts lagen we bij elkaar in bed en heb ik mijn excuses aangeboden.

Ik heb me niet verveeld, maar echt interessant was de voorstelling niet. Er gebeurt weinig nieuws meer bij Dogtroep. Ik heb eigenlijk alles wel eens eerder en beter gezien, bijvoorbeeld bij Vis-a-vis, Alex d’Electrique of Dogtroep zelf.