Gelukkig nog een kans om dit te zien !! Het prachtige spel (wat je haast geen spel kan noemen: Steven = Tom) en de mooie passende geluids- en beeldeffecten houden de aandacht erbij. Op de heftige momenten zit ik rechtop van schrik en met name het geluid is soms echt angstaanjagend. Ik had wel moeite om het verhaal te begrijpen en dat hield me in een soort algehele verwarring. Soms verstond ik de tekst niet, dat heerlijke Vlaams, en ik had “het boek” (nog) niet gelezen. Voor mij was de ontknoping daardoor onverwacht en schokkend. Het verhaal is net te absurd om me helemaal te kunnen inleven, maar het drukte de pret niet. Bijzondere voorstelling.

‘De Grote Oorlog’ zien op de dag dat een grote oorlog lijkt te beginnen… Het leidde af en het hield me tegelijkertijd erbij. Met veel toewijding en vindingrijkheid zorgen kleine details voor een beleving op ware grootte. Soms is de afstand te groot, maar soms komt het echt dichtbij. Het werk van de Gerauschmacher speelt hierbij een flinke rol. Leuk om gezien te hebben.

Beetje vlees noch vis-voorstelling. Moeilijk te verstaan, eentonig in de getoonde emoties. Gewei voor de muzikant, tomaat voor de teleurstelling die ik na afloop had.

Wat een ellende. Zo’n voorstelling waar je bij de eerste zin de hele voorstelling al gezien hebt. Lelijk geacteerd, lelijk decor, het op zich mooie gegeven wordt volledig plat geslagen. Ik vind het vooral heel erg voor de mensen op wiens leven dit verhaal gebaseerd is. Bah!

Drie jongens worden geboren, persen zich in het keurslijf van de maatschappij, zijn het lekker oneens en vinden uiteindelijk hun draai in het leven. Mooie machtsspelletjes spannende fysiek en soms wat saai.

Bambie was lekker goed. Van een komieke kwetsbaarheid in totale naaktheid een ingang te vinden in de lach- en huilspieren van de waarnemer is een kunst die de makers verstaan. Het wordt een love-affair. De geboorte (wat een dialectiek in lichaamstaal tussen de aantrekkingskracht van blote lijven tot ‘maatschappelijk’ kostuum en vica versa is) is ook een keurslijf aantrekken. Een imposant gespeelde machtspolitieke driehoek, makkelijk te relateren aan de dagelijkse werkelijkheid, laat een meeslepend verhaal ontstaan; ingenieuze mimiek met vodka/brandveroorzakend vocht plaatst de machtstrijd. Figure it out. Het verhaal wordt zo goed verteld dat toen we de liniaire lijn verlieten en de beelden van een overgangs dood de ‘kostuums’ omtoverden in angstaanjagende maar fascinerende trans-persoonlijkheden, we zo meegingen. De onderwereld, Hades, helse krampen en hemels wuiven…. Het word abstracter maar nog meeslepender… gek werden ze, kunstzinnig gek. En zelfs persoonlijk… Thanks guys

Verfrissend simpel. Ik heb nog nooit zulke grappige billen gezien. Deze jongens zijn goed en schattig. Het gevecht tegen het pak mondt uit in de onzinnigheid die vele politici uitstralen. Zo heeft deze voorstelling ook nog een politiek tintje. Sommige momenten zijn echter net even te langdradig.

Wordt u ‘s ochtends ook door uw kleren aangerand? Dat ze zich op u storten, en zich aan uw lijf opdringen. De mannen van Bambie wel. Wat een leuke, ontroerende voorstelling. Ik wist niet dat mime zo leuk en mooi kon zijn. Heel erg grappig ook; ze worden overvallen door hun driedelige pak, ze laten ons hele lieve billenbeestjes zien, ze zuipen, doen aan oncorrecte politieke spelletjes, maken ruzie, slaan elkaar verrot, ze ontrafelen en spelen een jongenswereld en dat doen ze heel aanstekelijk. Ik zou ze graag HONDERD geweien willen geven, maar dat is helaas niet mogelijk, geloof ik.

Heel erg goede voorstelling over volwassen worden, corruptie en vadermoord. Vooral ook hilarisch. Hoogste lof!

Hoera! Voor Bambie, voor Elvis, voor Gould, voor plakplaatjes en voor alle jongens in de hele wereld.