TF-1 (2007)

Een drieluik naar de beat-poets. Klonk mij behoorlijk afschuwelijk in de oren, drieluik,. Maar de mannen maken er een feestje van. Er mag zowaar gelachen worden! In een collage-achtige vorm, zoals de beat-schrijvers zelf ook schreven, brengen drie mannen teksten voor het voetlicht. De een is schuchter, maar dan weer gevaarlijk, de ander hautain, maar eigenlijk heel kwetsbaar, de derde geil en gefrustreerd. Het mooie is dat de vorm de teksten versterkt en de poezie zich als vanzelf een weg baant via de hersenen naar het hart. Eigenlijk maakte ik mijn eigen voorstelling. Mooi, mooi, mooi!

Wat is dit een absurde voorstelling! Je rijdt met een busje door de stad maar een gedeelte van de voorbijgangers zijn geregisserd. Je bent dus de hele rit je aan het afvragen wat er bij hoort en wat niet. De chauffeur die steeds moppen zit te tappen en de bus heel droog voor een terasje zet en dan maar kijken wat er bij hoort. Je gaat met hele andere ogen kijken naar iedereen op straat. Echt een aanrader!!!

Wat een ontzettend lieve, bijna ontwapenende voorstelling. Kort, stil, rustig en intiem. Het tegenovergestelde van een zikr, maar aan het einde voel je je net zo prettig.

Vorig jaar was Khadish - een MTV-opera al te zien als video’clip’ op TF-2 (de Fringe)… Toen was ik al geïntigreerd door dit experimentele werk. Minailo is duidelijk niet iemand die bang is om het experiment te zoeken en daarmee de kans te lopen radicaal op zijn bek te gaan. Dat laatste gebeurde gisteren absoluut niet, overigens! Ik kan er geen zinnig woord over zeggen behalve dat je dit ECHT moet zien —- Prachtige confrontatie van oude stijl opera (Erwartung, waarbij ik wat weg begon te doezelen) en het beeldgeweld van Khadish waar duidelijk gezocht wordt naar een ‘nieuwe’ dramaturgie voor opera. Enorm fijn om iemand aan het werk te zien die met alle passie, noodzaak en hemelbestormende dadendrang het podium van de Brakke Grond overneemt. Anat Spiegel (de hoofdrolspeelster) heeft het in huis om live overeind te blijven staan tegenover de beeldenstorm op de achtergrond - heel bijzonder!

Dit was prachtig. Een volstrekt eigen wereld werd hier getoond, natuurlijk refererend aan Lynch of andere surrealisten, maar toch: volstrekt eigen. Een man zoekt zijn door een goochelaar weggetoverde vrouw. Verdubbelingen, trucs, gezichtsbedrog, alles even strak uitgevoerd met topmuziek. Speciale vermelding: de lange benendans van een van de spelers. Magnifiek.

Spannende voorstelling. Aanvankelijk beweegt Stein zich uiterst traag en in gedimd licht achterin een kale zaal van Frascati 3 op een herhalende muzieksequentie. Gebiologeerd zitten kijken. Waarom ik aan Mark Rothko moest denken weet ik niet - maar het heeft iets van die kruising tussen zen-achtige rust en broeierigheid… Zeer benieuwd wat hij nog gaat maken!

Geweitje voor het idee opera en videoclips te combineren, maar voor de rest niks dan tomaten voor de uitvoering: pretentieus, langdradig en emotieloos.

Batelaneske (hee, dat woord heeft wel wat ;-) voorstelling over vijf maandverbandreclamemeisjes met licht psychotische tandpastaglimlachjes en hun moeilijkheden in het wellness-gebeuren. Knap gedaan, mooi decor, goed getroffen muziek, vaak heel geestig, maar ook een beetje ergerlijk inhoudsloos. Had iets meer performance mogen worden, de halve aanzetjes tot verhaal waren te mager.