Een drieluik naar de beat-poets. Klonk mij behoorlijk afschuwelijk in de oren, drieluik,. Maar de mannen maken er een feestje van. Er mag zowaar gelachen worden! In een collage-achtige vorm, zoals de beat-schrijvers zelf ook schreven, brengen drie mannen teksten voor het voetlicht. De een is schuchter, maar dan weer gevaarlijk, de ander hautain, maar eigenlijk heel kwetsbaar, de derde geil en gefrustreerd. Het mooie is dat de vorm de teksten versterkt en de poezie zich als vanzelf een weg baant via de hersenen naar het hart. Eigenlijk maakte ik mijn eigen voorstelling. Mooi, mooi, mooi!