Wel een prima voorstelling, maar had het gevoel dat er meer uit dit thema gehaald had kunnen worden, ook in een tragikomedie. Sommige rollen voegden niet heel veel toe, en sommige verhaallijntjes ook niet, en waren ook nog her en der slechts heel summier uitgewerkt, met nog steeds losse eindjes. Zelden ook zulke verschillende emoties bij het eind van een voorstelling gehad.

Ja, het spel was gewoon mooi. Leuke acteurs, die wil ik wel vaker zien. Daar komt ook een gedeelte van het publiek voor, vermoed ik, de kans om Carice van Houten en Pierre Bokma samen te zien spelen.

Dit is geen avontuurlijk stuk. Daar kan ik mee leven. Wat diepgang is altijd goed. Maar mag er dan alsjeblieft wel iets gebeuren, behalve het afsteken van eindeloze monologen?

Arme acteurs! Wat moet dit saai zijn om te spelen. Acteur komt op; houdt monoloog; tegenspeler mag tien woorden zeggen; acteur gaat af. En dat een keer of zes. Om krankzinnig van te worden.

Een tragikomisch toneelstuk over euthanasie, dat kan waarschijnlijk alleen in Nederland.

Tsja, wel mooi. Afstandelijke verhoudingen tussen personages verbeeld als monologen, waardoor de momenten van confrontatie in dialogen wel enige impact hebben.

Dit was de voorpremiere, dus de enkele stilte die (onbedoeld?) viel, is de acteurs vergeven.

Gaat het zien, gaat het zien! Een pareltje van prachtig gezegde mooie teksten, humor, muzikaliteit.

Eén gewei voor het initiatief van de niet-gesubsidieerde producent Wallis om een stuk over het klonen van mensen uit te brengen, maar helaas tomaten voor de rechttoe-rechtaan regie die -ondanks dat d

Opzich ben ik niet zo’n fan van kluchten. Doorgaans is het gewoon een avond ontspannen lachen en verder kun je er weinig mee.