Traagheid gaat gepaard met het gevoel alle tijd te hebben. Heerlijk, eindelijk een voorstelling die je het gevoel geeft dat je niets, maar dan ook echt niets mist.

Een prachtige poëtische, gelaagde en volledig gestoorde tekst van ene Paul Pourveur. Sober, tikkie absurd spel dat die tekst zeer goed tot z’n recht laat komen.

Blikje tomaten voor de auteur, die een mooi onderwerp (Formule 1) laat verzanden in babbelpraat. Eveneens blikje tomaten voor de regisseuse, die bloedeloosheid verwart met stilering.

In de serie “WieWatWaar in moderne tijden” is dit een mooie editie. Ik moest er eerlijk gezegd even inkomen maar werd vervolgens gegrepen.

Wat een onwaarschijnlijke voorstelling! KOMT DAT ZIEN. ik hoop dat ijs nog hernomen gaat worden, zodat meer mensen deze prachtige ode aan de verbeelding kunnen gaan zien.

Mooi geluid van Florentijn Boddendijk, superstereo, een heusch geluidsdecor. Eerste scenes mooi, maar wordt per scene minder.

Stand-up Philosophy, dat is een term waar ik eerst wat pukkeltjes van kreeg, maar ik moet zeggen dat het erg goed de lading dekt.

Na een lange fietstocht van West naar Oost Terschelling krijg ik weer lucht als in de verte aan het strand in de open vlakte het fort van Batelaan opdoemt.

Zo, hier was ik erg van onder de indruk. Ik was niet weg van Batelaan’s laatste paar voorstellingen, maar dit was zeer sterk.

Gezien in Het Huis van Bourgondie in Maastricht: werkelijk waar fantastisch. Wat een feestje. Weliswaar een feestje met een droevig randje, maar de tranen waren vooral van het lachen.