Een prachtige poëtische, gelaagde en volledig gestoorde tekst van ene Paul Pourveur. Sober, tikkie absurd spel dat die tekst zeer goed tot z’n recht laat komen. Vreemde en verassende relaties tussen eerst 2, dan 3, dan wel 5 en uiteindelijk weer 2 (andere) spelers. Kleine (maar steengoede) humor, strakke schakelingen, heerlijk spel(plezier), vooral van ‘Hij’en ‘Zij’ (Iwan Walhain en Femke Janssen). Een genot om naar te kijken en te luisteren, met als enige de ietsiepietsie wisselende kwaliteit tussen de verschillende spelers.

Blikje tomaten voor de auteur, die een mooi onderwerp (Formule 1) laat verzanden in babbelpraat. Eveneens blikje tomaten voor de regisseuse, die bloedeloosheid verwart met stilering. Gewei tenslotte voor de acteurs, met Femke Janssen voorop, die doen wat ze kunnen, maar te weinig vrijheid krijgen (al viel Iwan Walheim mooi ruggelings van die bank af).