‘De voorstelling gaat over Thoreau. Honderd jaar geleden trok hij zich terug in een hutje aan een meer om te laten zien dat het anders kon. Maar kan het nu nog anders? En waarmee moeten we afrekenen? Met ‘het systeem’, of met de gedachte dat het altijd maar anders moet? Willen we het wel anders? Of doen me maar alsof omdat we weten dat dat lekker ligt.’

Leuke voorstelling, tempramentvol, bij vlagen grappig, maar vooral chaotisch. Stand-Up philosophy lijkt af en toe op hardop denken waardoor de voors- en tegens moeilijk te ordenen zijn. Er zit erg veel waardevolle maatschappijkritiek in het stuk maar het wordt een beetje tekort gedaan door de twijfel waardoor de bezoeker toch enigszins verward het theater verlaat. Men kan beweren dat dit inherent is aan filosofie maar er wordt soms teveel nadruk gelegd op het concept van ‘verandering’ in het algemeen en te weinig op de ‘methode’ waarop Thoreau het systeem bekritiseerde en bevocht. Ondanks dit erg genoten van de uitvoering en het goed gekozen, maar ingewikkelde, onderwerp.

Stand-up Philosophy, dat is een term waar ik eerst wat pukkeltjes van kreeg, maar ik moet zeggen dat het erg goed de lading dekt. Leuk project; Laura van Dolron en Lizzy Timmers zijn innemende dames en er wordt lekker wild en snel hardop gedacht. Toch verdwaalt Dolron volgens mij in haar eigen materiaal, vooral omdat ze Thoreau’s filosofie uiteindelijk toch serieuzer neemt dan het liberalisme. Boeiend, een nieuwe generatie makers en denkers dient zich aan.